«Κορίτσια – θύματα του απόλυτου παραλογισμού…», γράφει η Δέσποινα Καμπούρη

Στην αρχή ξεκίνησε σαν μια ταινία για την πρακτική αυτή που εξασκούν πάνω σε δεκάδες εκατομμύρια κορίτσια σε όλο τον κόσμο αλλά τελικά κατάληξε σε αλλαγή του νόμου. Δέκα χρόνια μετά ξεκίνησε ένα ντοκιμαντέρ για την έκταση που έχει πάρει αυτή η τεχνική στο Κουρδιστάν και το έργο αυτό των δύο κινηματογραφιστών άρχισε να έχει και μια μεγαλύτερη επιρροή εκτός από το να αλλάζει την άποψη των ανθρώπων μιας πολύ συντηρητικής κοινωνίας. Μάλιστα ο αριθμός των κοριτσιών που ακρωτηριάζονται τα τελευταία χρόνια, έχει μειωθεί αρκετά, σχεδόν κατά το ήμισυ.

Οι δύο κινηματογραφιστές, οι Σάρα Άμιν και Ναμπας Αχμεντ, λένε πως χρειάστηκαν δέκα χρόνια περιπλάνησης στους δρόμους του Κουρδιστάν ψάχνοντας στοιχεία για το τι αντίκτυπο έχει σε γυναίκες, σε άνδρες ακόμα και σε παιδιά αυτή η απάνθρωπη τακτική. Τους πήρε πολύ χρόνο για να πείσουν τον κόσμο να μιλήσει για αυτό το θέμα. Το ότι επιτέλους μιλάνε μπροστά στην κάμερα είναι πραγματικά πολύ γενναίο καθώς καταρρίφθηκε ένα μεγάλο ταμπού!

Εβδομάδες και μήνες προσπαθούσαν να πείσουν κάποιον να μιλήσει και τελικά μια γυναίκα ήταν αυτή που αποφάσισε να το κάνει. Το αποτέλεσμα ήταν ένα φίλμ 50 λεπτών το οποίο παρουσιάστηκε στο κουρδικό κοινοβούλιο και είχε μια καταλυτική επίδραση στους νομοθέτες.

Οι δύο κινηματογραφιστές ξεκίνησαν το έργο τους το 2003 λίγο μετά την πτώση του Σαντάμ Χουσεΐν. Οι ιστορίες τους απίστευτες… Μια σκηνή στο ντοκιμαντέρ δείχνει μια νεαρή μητέρα η οποία εξηγεί πως στο χωριό στο οποίο έμενε, άρπαζαν τα νεαρά κορίτσια και τα μετέφεραν σε ειδικούς χώρους για να τους ακρωτηριάσουν τα γεννητικά όργανα. Μετά από αυτή την αποτρόπαια πράξη τα επέστρεφαν στο σπίτι τους. Η γυναίκα λέει πως ακόμη θυμάται τη στιγμή που επέστρεψε στο σπίτι της. Ένιωθε μισή, πόναγε αφόρητα, δε μπορούσε να περπατήσει και επί τρείς μήνες ήταν μολυσμένη και άρρωστη.

Μια άλλη γυναίκα που μιλάει στην ταινία λέει πως όλο αυτό είναι καθήκον τους. Είναι πνευματική κάθαρση και πρέπει να το κάνουν για το καλό τους. Επιμένει πως είναι μια πρακτική που ασκείται από τους κούρδους του Ιράκ και γίνεται μόνο γιατί πρέπει να γίνει. Είναι ξεκάθαρο, ότι αυτές οι γυναίκες είναι ποτισμένες από άθλιες παραδόσεις και δεισιδαιμονίες, από πλύσεις εγκεφάλου, φοβισμένες μην παραβούν τον «κανόνα» και υποστούν την κοινωνική κατακραυγή, μη στιγματιστούν. Απάνθρωπες μέθοδοι για να βρίσκεται η σεξουαλικότητα των γυναικών υπό έλεγχο. Μπορείτε να φανταστείτε το μέγεθος του εγκλήματος που διαπράττεται;

Οι έρευνες δείχνουν πως το 80% των γυναικών έχουν ακρωτηριαστεί κι ότι αυτή η τακτική δεν περιορίζεται μόνο σε ορισμένες μουσουλμανικές χώρες της Μέσης Ανατολής αλλά είναι πολύ διαδεδομένη σε περιοχές της Αφρικής και της Ινδονησίας. Χρονολογικά προηγείται από την εποχή του Ισλαμ και του Χριστιανισμού καθώς έχει καταγραφτεί ότι αυτή η μέθοδος είχε ξεκινήσει να εφαρμόζεται από την εποχή του Φαραώ.

Υπολογίζεται πως περίπου 140 εκατομμύρια γυναίκες ανά τον κόσμο έχουν υποστεί τις επιπτώσεις του ακρωτηριασμού.

Μια γυναίκα 18 ετών, είπε στους κινηματογραφιστές: “Υπήρχαν πολλά παιδιά μέσα στο δωμάτιο, η μητέρα και η αδελφή μου με κρατούσαν, μου έβγαλαν το παντελόνι και μου άνοιξαν τα πόδια. Ούρλιαζα και τους έλεγα «τι μου κάνετε;» και τότε η μητέρα μου απάντησε «τίποτα αγάπη μου, απλώς θα πονέσεις λίγο!». Με βάλανε στο πάτωμα και τότε ξεκίνησε ο πόνος, τότε όλα σκοτείνιασαν. Όταν αργότερα θέλησαν να με βάλουν να σταθώ στα πόδια μου εγώ έτρεμα και ήμουν γεμάτη αίματα”.

Μια άλλη γυναίκα που μίλησε στην κάμερα τους πήγε στον τάφο της αδελφής της. Το κορίτσι έπαθε μόλυνση και τελικά δεν τα κατάφερε. Την κόψανε με μια μολυσμένη λεπίδα…

Αυτο δεν είναι κάτι που κάνουν και το συζητούν μετά. Το κάνουν και τελειώνει, το ξεχνάνε. Αμέτρητες γενιές γυναικών στερήθηκαν βάναυσα ό,τι πιο φυσιολογικό υπάρχει στον κόσμο. Την σεξουαλική απόλαυση.

«Εγώ και οι δυο αδελφές μου, περάσαμε από αυτή τη διαδικασία. Η μητέρα μας δεν επέμενε γιατί δεν την ενδιέφερε, η γιαγιά μου όμως επέμενε να γίνει. Έλεγε μάλιστα ότι το φαγητό και το νερό που σερβίρουν οι κοπέλες που δεν έχουν «κοπεί» μολύνεται…», είπε χαρακτηριστικά το νεαρό κορίτσι.

Η κοπέλα πιστεύει πως το «κόψιμο» κατέστρεψε το γάμο της. Ο άνδρας της δεν το γνώριζε όταν την παντρεύτηκε. Μάλιστα, της λέει συχνά πως αν το γνώριζε και λεφτά να του έδιναν δεν θα την είχε παντρευτεί. Βλέπετε, την ακρωτηρίασαν όταν ήταν πέντε ετών. Θυμάται ότι της είπαν «σου φέραμε χάντρες!», την βάλανε σε ένα δωμάτιο με μια γυναίκα μεγάλης ηλικίας που μαζί της είχε μια λεπίδα και στάχτη, και την έκοψε....

Όταν ξεκίνησαν να κινηματογραφούν παρατήρησαν ότι σε κάθε χωριό που πήγαιναν όλα τα κορίτσια είχαν υποστεί ακρωτηριασμό. Αυτή είναι μία μέθοδος που εφαρμόζεται σε παιδιά ηλικίας από 5 έως 9 ετών.

Έτσι αποφάσισαν να προβάλουν το ντοκιμαντέρ τους στο Κοινοβούλιο θίγοντας την παράνομη κατάργηση των δικαιωμάτων των παιδιών αλλά μόνο γυναίκες πολιτικοί εμφανίστηκαν για να το παρακολουθήσουν. Οι κινηματογραφιστές ένωσαν τις δυνάμεις τους με μία μη κυβερνητική γερμανο-ιρακινή οργάνωση που πολεμάει για την εξάλειψη του «κοψίματος». Μετά την προβολή του ντοκιμαντέρ, πυροδοτήθηκε μια εκστρατεία από την επιτροπή του κουρδικού κοινοβουλίου των γυναικών για να βγάλουν εκτός νόμου το «κόψιμο».

Χρειάστηκαν τρία χρόνια και μετά από μια έκθεση που δημοσιεύθηκε στο Human Rights Watch αλλά και την πίεση που άσκησαν οι Βρυξέλλες, τέθηκε ο νόμος σε εφαρμογή το 2011.

Μια μαία που κάνει ακρωτηριασμούς επί 20 χρόνια δήλωσε: «Μας είπαν να μην ασκούμε πλέον την πρακτική και δεν το κάνουμε, μάλιστα μας πήραν και την άδεια οπότε και σταμάτησα γιατί αλλιώς θα πάω φυλακή, αλλά η αλήθεια είναι ότι θα ήθελα ακόμα να εφαρμόζεται το “κόψιμο” στο Ισλάμ».

Ο κορυφαίος κουρδικής καταγωγής κληρικός, Μούλα Ομάρ δήλωσε σε συνέδριο που οργάνωσε η Human Rights Watch: «Η γυναικεία περιτομή είναι μια κατάφορη αδικία...».

Περιμένω τα μηνύματά σας εδώ!

Επίσης μπορείτε να με βρείτε στο φυσικό μου περιβάλλον!