Τα είχαμε 6 μήνες, χωρίσαμε, αλλά εγώ την αγαπώ ακόμα. Υπάρχει ελπίδα;

To γράμμα του αναγνώστη

Γεια σας,
Με την κοπέλα μου τα είχαμε περίπου έξι μήνες! Τα φτιάξαμε πέρυσι τον Μάρτιο-Απρίλιο και χωρίσαμε αρχές Σεπτέμβρη. Τον Αύγουστο είχαμε πάει διακοπές ο καθένας μας σε διαφορετικό μέρος με την οικογένειά του και λόγο απόστασης δεν αντέξαμε! Όταν γυρίσαμε λοιπόν στις αρχές Σεπτέβρη από τις διακοπές μου είπε ότι δεν είναι πια ενθουσιασμένη μαζί μου όσο στην αρχή και ήθελε να της δώσω χρόνο. Εμένα με πιάσανε τα κλάματα γιατί αισθάνθηκα να χάνω το κόσμο μου. Της είπα ότι σέβομαι την απόφασή της. Τον επόμενο καιρό βγαίναμε όλοι μαζί γιατί ανήκαμε στην ίδια παρέα και μου ήταν πολύ δύσκολο να ξεχάσω ότι έγινε!
Μετά από κανά μήνα περίπου αυτή τα έφτιαξε με έναν που ήθελε από τα παλιά, ήταν το απωθημένο της. Ήταν ο καιρός που φεύγαμε για σπουδές όλοι. Εγώ το έμαθα από μακριά και ένιωσα απίστευτα χάλια. Έκλαιγά πολλές μέρες γιατί έχασα όλες τις ελπίδες μου. Εκείνη δεν πήγε να σπουδάσει γιατί περίμενε τις μεταγραφές και έτσι έκατσε στο τόπο μας από τον οποίο ήταν και ο νυν της!
Εγώ δεν έχασα επαφή μαζί της, της μιλούσα μια φορά την βδομάδα! ξαναβρεθήκαμε στις γιορτές των Χριστουγέννων στο τόπο μας και την είδα με τον άλλον να φιλιούνται μπροστά μου. Περιττό να πω πως ένιωσα! Μετά την πρωτοχρονιά χωρίζει με τον δικό της γιατί δεν της φέρθηκε καλά και της είπε ότι δεν του αρέσει η συμπεριφορά της (είχανε ξαναχωρίσει για τους ίδιους λόγους αλλά του έδωσε δεύτερη ευκαιρία γιατί τον ήθελε πολύ και θα το μετάνιωνε αν δεν το έκανε).
Έτσι εμείς μετά από λίγο καιρό αρχίσαμε να ξαναμιλάμε, μιλούσαμε με κάμερα από το skype δύο φορές την μέρα γιατί ήμασταν σε διαφορετικές πόλεις επειδή δεν βγήκαν οι μεαγραφές. Απόφάσισα μετά από κανά μήνα να της μιλήσω. Είπε ότι είμαι μοναδικός και δεν θα ξαναβρει άλλον σαν και μένα, είμαι το καλύτερο παιδί και τέτοια.... Αφού μου ζήτησε χρόνο να το σκεφτεί μου είπε ότι μόνο τη φιλία της μπορεί να δώσει και έφυγαν οι ελπίδες μου.
Έφτασε ο καιρός που βγήκαν οι μεταγραφές. Τελικά δεν την πήρε και πήγε να σπουδάσει στη πόλη όπου περνούσε στην αρχή αλλά είχε κάτσει στο σπίτι της επειδή ήταν μακριά και ήλπζε να έρθει πιο κοντά με την μεταγραφή. Και αυτή η πόλη είναι η πόλη όπου πέρασα και εγώ! Βγήκαμε για καφέ 2-3 φορές, φάγαμε, την βοήθησα σε ότι ήθελε και περνούσαμε πολύ ωραία.
Το Πάσχα που επιστρέψαμε στη πόλη μας για διακοπές της πήρα δώρο για την γιορτή της ένα δαχτυλίδι! Όλο αυτό τον καιρό μιλάμε στο facebook παρόλο που είμαστε στην ίδια πόλη. Κάνουμε πολλά πράγματα μαζί, και περνάμε πολύ ωραία. Αλλά πριν λίγο καιρό όμως έμαθα ότι τα έφτιαξε με άλλον από την πατρίδα μας και όχι από της πόλη που σπουδάζαμε! Μου τα είπε όλα, αλλά εγώ δεν μπορώ να την ξεχάσω! Συνεχίσουμε να βγαίνουμε όπως και πριν. Κάθε μερα. Την θέλω πάρα πολύ, την αγαπώ! Υπάρχει καμία ελπίδα; Είμαι απελπισμένος.
Τι να κάνω;

Η απάντηση του Dr Love

Αγαπητέ φίλε,
Καταρχήν να σου πω πως αυτό δεν ήταν γράμμα, αλλά ιστορία ζωής. Μόνο τους βαθμούς του εξαμήνου που πήρες δεν μου είπες. Αλλά ευτυχώς είχα πιει ήδη δύο καφέδες και άντεξα.
Κατά δεύτερον να σε ρωτήσω κάτι: αλήθεια έκλαψες; Και μπροστά της; Που πας ρε Καραμήτρο.
Και τώρα πάμε στο θέμα σου. Όντως με ρώτησες αν υπάρχει καμιά ελπίδα; Αλήθεια, εσύ δεν διάβασες το γράμμα σου; Το διάβασες. Μπράβο. Και αναρωτιέσαι αν υπάρχει καμιά ελπίδα; Κοίτα η ελπίδα όντως πεθαίνει τελευταία, αλλά εδώ μην περιμένεις και πολλά. Τα είχατε 6 μήνες, σε χώρισε για άλλον ουσιαστικά, σου είπε ότι σε βλέπει σαν φίλο και μετά τα έφτιαξε και με άλλον. Άρα, τι λες; Υπάρχει ελπίδα; Σχεδόν καθόλου. Ξεπέρασέ το, προχώρα και μια χαρά θα τα πας. Και μην κλαις μπροστά στις γυναίκες. Ναι, μπορεί οι ίδιες να λένε ότι είναι ρομαντικό, αλλά η αλήθεια είναι πως εκείνη την ώρα σκέφτονται «θεέ μου, πόσο μαμάκιας, φλώρος, κλάψας είναι αυτός ο τύπος».