«Είναι μικρότερος, η οικογένειά μου δεν τον θέλει & εγώ δεν ξέρω τι να κάνω»

"Mε λένε Μαρία και είμαι 28 ετών. Εδώ και δύο χρόνια έχω σχέση με κάποιον τέσσερα χρόνια μικρότερό μου. Ξεκίνησε σαν πλάκα και όσο περνούσε ο καιρός δενόμασταν περισσότερο. Ο μόνος άνθρωπος που είχα αν τα πω ήταν η αδερφή μου η οποία είναι μεγαλύτερη και πάντοτε την άκουγα, το θέμα είναι ότι ο συγκεκριμένος δεν έχει και το καλύτερο "όνομα" και εγώ παρόλο που ξεπέρασε τις ζήλιες που μου έκανε στην αρχη, ήταν άψογος απέναντι μου πάντα θα έβρισκα αφορμή να τον αφήσω για να μην φτάσει στα αυτιά των γονιών μου η σχέση μου με αποτέλεσμα να τρελαίνεται και πάλι να μαλώνουμε. Μείναμε την τελευταία φορά χώρια τρεις μήνες και εκεί κατάλαβα ότι κόντεψα να τρελαθώ, ότι είναι ο άνθρωπος μου και ότι χωρίς αυτόν ένιωθα μισή. Κάθε φορά μου ζητούσε να γυρίσω και κάθε φορά προσπαθούσε για μας, αποφάσισα να τον βρω και να του πω όσα αισθάνομαι και πώς δεν θα τον άφηνα όπως και έκανα. Όταν το ανακοίνωσα στην αδερφή μου εκείνη θύμωσε μαζί μου πάρα πολύ μέχρι που απομακρύνθηκε απίστευτα από μένα γιατί όπως μου είπε δεν γίνεται να είσαι με κάποιον που σου μιλάει έτσι, αν και εγώ στη θέση του μπορεί να συμπεριφερόμουν πολύ χειρότερα. Τότε κατάλαβα πως πρέπει να διαλέξω ή αυτόν ή την οικογένεια μου που θέλουν έναν "γι' αυτούς" πολύ καλύτερο για μένα. Τον άφηνα ξανά όμως αυτή τη φορά ήμουν φοβερά εκνευρισμένη. Είναι η πρώτη φορά που μου συμβαίνει κάτι τέτοιο και δεν ξέρω πώς ν το διαχειριστώ. Παρακαλώ βοηθήστε με.

Αγαπητή αναγνώστρια,
Διατηρείς μια σχέση η οποία έχει να αντιμετωπίσει δύο βασικά προβλήματα. Το πρώτο και πιο σημαντικό είναι πως εσύ βλέπεις τον σύντροφό σου και δεύτερον αν ή όχι τον θεωρεί κατάλληλο η οικογένειά σου.

Δεν θα ήμασταν υπερβολικοί αν σου λέγαμε πως ο τρόπος που μιλάς για αυτόν καθ' όλη τη διάρκεια του γράμματος δεν είναι πολύ κολακευτικός. Σαν να παλεύεις μέσα σου να αποδεχτείς ότι τον αγαπάς. Το ότι είναι μικρότερος (όχι σημαντικά) δεν πρέπει να λειτουργεί ως εμπόδιο στη σχέση εφόσον σου έχει αποδείξει ότι είναι ώριμος να μένει κοντά σου όταν τον χρειάζεσαι ή εφόσον σε καλύπτει συναισθηματικά. Μέχρι στιγμής δεν βλέπουμε κάποιο σημάδι ότι δεν σε θέλει ή σε ταλαιπωρεί. Θα πρέπει να αποδεχτείς και την ηλικία του, αλλά και αυτά που είναι αν πραγματικά τον θες.

Στο δεύτερο μέρος τω προβλημάτων σου πρέπει επίσης να δώσει άμεση λύση. Το να μην εγκρίνει η οικογένεια τον σύντροφό σου είναι μια δύσκολη κατάσταση να αντιμετωπίσεις, αλλά είναι αυτονόητο πια πως ο κάθε άνθρωπος αποφασίζει ο ίδιος για τις επιλογές του και είναι υπεύθυνος για τις επιπτώσεις.
Πρέπει να εξηγήσεις στους δικούς σου πως με αυτόν θες να είσαι και πως πρέπει να το αποδεχτούν. Δεν χρειάζεται να διαλέξεις αυτόν ή την οικογένειά σου γιατί αυτό το δίλημμα είναι λανθασμένο. Εκείνοι είναι η οικογένειά σου και εκείνος ο σύντροφός σου. Με διάλογο θα βάλεις τα πράγμα σε τάξη.

Διαβάστε ακόμη:

«Είμαστε πέντε μήνες με το αγόρι μου και δεν θέλει να κάνουμε σεξ»