Όχι άλλο παράδοση κατ’ οίκον
Ωραία τα σουβλάκια, αλλά πεθύμησα λίγο τα μπιφτέκια της μαμάς μου.
Είναι ωραίο μετά από μια κουραστική ημέρα να καθόμαστε σπίτι και να τρώμε μαζί στον καναπέ, αλλά συνειδητοποιώ ότι έχω μάθει τα νούμερα απ' όλα τα ντιλιβεράδικα της περιοχής απ' έξω. Μια λύση είναι να αλλάξουμε περιοχή, το ξέρω, αλλά προτιμώ, που και που, να δοκιμάζω τις μαγειρικές σου ικανότητες.
Επειδή, το ξέρω ότι προτιμάς να μου δηλώσεις ανίκανη στην κουζίνα , από το να προσπαθήσεις να με ικανοποιήσεις, κατάλαβε ότι δεν εννοώ να γίνεις η επόμενη Martha Stewart. Δεν περιμένω, δηλαδή, να μου φτιάξεις Δευτέρα βράδυ coq au vin (κοινώς κόκορα κρασάτο). Αρκούμαι και σε μια μακαρονάδα ή, έστω, μια ομελέτα. Με κάτι, τελοσπάντων, που θα κάνει το σπίτι να μυρίσει γυναίκα-μαγείρισσα. Εξάλλου, η λαϊκή ρύση «ο έρωτας περνά από το στομάχι», δεν είναι τόσο απαρχαιωμένη. Δοκίμασε το. Πού ξέρεις; Μπορεί και να σου αρέσει. Σε εμένα πάντως αν δεν κάψεις το φαγητό θα αρέσει σίγουρα.