«Θέλω να χωρίσω και δεν μπορώ»... Μια αληθινή ιστορία

Κρύβομαι καιρό τώρα. Από μένα και από εκείνον. Η πρόταση γυρίζει στο μυαλό μου αλλά δεν βγαίνει από το στόμα μου. Πώς να του το πω όταν με κοιτάει τρυφερά; "Δεν είμαι κακιά απλά δεν είμαι ερωτευμένη μαζί σου πια..."

Μήνες τώρα τυραννιέμαι στην κυριολεξία. Κάθε πρωί που ξυπνάω και πλένω τα δόντια μου, φέρνω το πρόσωπο μου κοντά στον καθρέφτη και μιλάω στον εαυτό μου... "θα χωρίσεις ή όχι;". Κάποιες φορές η απάντηση έρχεται χωρίς ίχνος τύψης. «Ναι, σήμερα θα του το πω». Μπαίνω στο αμάξι, σε αυτό το αμάξι που πέρσι μας πήγε διακοπές στο Ναύπλιο. Βλέπω μπροστά μου ευχάριστες, ερωτευμένες εικόνες που όμως έρχονται για να πολλαπλασιάσουν τις εκατοντάδες ενοχές μου. «Δώσε λίγο χρόνο στη σχέση, την χτίσατε με κόπο». Δεν ξεγελιέμαι, δεν είναι μονάχα ο κόπος που με αποτρέπει. Είναι η αναπόφευκτη ανασφάλεια... "Και τώρα τι, πού, με ποιον; Όχι, όχι μόνη μου, δεν θέλω να είμαι μόνη". Μα, το πάθος και ο έρωτας μου για εκείνον χάθηκαν αναπάντεχα. Το ενδιαφέρον, η φιλική αγάπη αρκούν για να είμαι μαζί του; Υπάρχει απάντηση; Μπερδεύω το όνομα του με του αδερφού μου, είναι σημάδι; Το ξέρω ότι με αγαπάει, πώς να τον πληγώσω;
Κάθε φορά που μου προτείνει να πάμε έξω βαριέμαι. Οι δικαιολογίες είναι ένα στάδιο κοντά στο τέλος και εγώ το έχω παρακάνει. "Είμαι κουρασμένη, πονάει το κεφάλι μου, δεν έχω διάθεση και η λίστα δεν τελειώνει". Όταν το τηλέφωνο χτυπάει και είναι οι φίλες μου ξανανιώνω. Κανονίζω να συναντηθώ το ίδιο απόγευμα. Μετά μου κάνει παράπονα... "με τις φίλες βγαίνεις, αλλά με μένα συνεχώς το αποφεύγεις". Εκνευρίζομαι, νιώθω ότι με πιέζει αλλά δε φταίει εκείνος. Εγώ πιέζομαι να μην του πω αυτό που νιώθω. Τι να του απαντήσω;

Η ψυχοθεραπεία μου με τα κορίτσια ξεκινάει σε καφέ και εστιατόρια και διαρκεί άπειρες ώρες. Στην αρχή οι κολλητές κατέληξαν ότι είναι απλώς μια φάση που περνάω και να περιμένω να δω. Ήθελα να το πιστέψω και το πίστεψα, ξεγελούσα απλώς τον εαυτό μου. Όσο περνούσε όμως ο καιρός έφευγα και πιο μακριά. "Μακάρι να βρίσκαμε κι εμείς έναν σαν τον δικό σου". Το επιχείρημα των κοριτσιών σφήνωσε στο μυαλό μου. Εγώ όμως τον φαντάστηκα με άλλη και δεν ένιωσα στάλα ζήλιας. "Το Σαββατοκύριακο θα του κάνω κουβέντα", εκείνες γελάνε, γιατί είναι σαν να τους λέω "από Δευτέρα ξεκινάω δίαιτα".
Νομίζω ότι εμφανίστηκαν όλα τα συμπτώματα πια. Έχω να ξυρίσω τα πόδια μου εβδομάδες και δεν με απασχολεί καθόλου αν θα τον ξενερώσω. Μέσα στο σπίτι φοράω τις πιτζάμες μου, τα μαλλιά είναι άλουστα, δεν με νοιάζει αν θα του αρέσω ή όχι. Βασανίστηκα μήνες. Αμέτρητες μέρες και νύχτες. Του το είπα... "Θέλω να χωρίσουμε". Είπε ότι περίμενε κάποια στιγμή να βρω το θάρρος να του το πω. Το περίμενε αλλά δεν είχε ετοιμαστεί. Δεν το πήρε και τόσο καλά. Μάλλον δεν πίστευε πραγματικά ότι θα του το έλεγα. Μου έριξε όλο το φταίξιμο. "Δεν περίμενα τέτοια συμπεριφορά από μια κοπέλα που αγάπησα και της τα έδωσα όλα" μου είπε. Όταν μια σχέση τελειώνει ποτέ δεν φταίει μόνο ο ένας. Αξίζει να παίρνουμε τη ζωή στα χέρια μας και να παίρνουμε αποφάσεις που θα μας κάνουν να νιώθουμε όμορφα με εμάς. Διάλεξα ένα καινούριο δρόμο και ο τοίχος στη στροφή γράφει "τα καλύτερα δεν έχουν έρθει ακόμα!"

Πώς να καταλάβεις ότι η σχέση σου έχει τελειώσει

• Βαριέσαι να κάνεις σεξ.
• Δεν προσέχεις τον εαυτό σου.
• Όταν σε παίρνει τηλέφωνο του μιλάς αδιάφορα και μερικές φορές απότομα.
• Νιώθεις ελεύθερη όταν βγαίνεις έξω με τις φίλες σου.
• Φλερτάρεις με τον ωραίο τύπο στο μπαρ.
• Ζηλεύεις όταν βλέπεις ερωτευμένα ζευγαράκια..
• Όταν πάει να σε φιλήσει τραβιέσαι πίσω.
• Έχεις μπει στο δίλημμα "να χωρίσω ή να μην χωρίσω;".

Διαβάστε ακόμη:

Καμία κρίση:10 υπέροχες (& ανέξοδες) ιδέες για να περάσεις ρομαντικά με τον σύντροφό σου