Όταν το sex δεν είναι αρκετό για να εκτονώσει την ένταση

Δουλεύω εδώ και ένα χρόνο σε ένα γραφείο και έχω εποπτικό ρόλο. Πριν μερικούς μήνες προσέλαβα στη δούλεψή μου μία υπάλληλο που είναι πολύ ικανή και είχε εντυπωσιακό βιογραφικό, αλλά από την αρχή κάτι με ξένιζε πάνω της. Παρόλαυτα την προσέλαβα. Μετά από μερικές εβδομάδες συνεργασίας κατάλαβα πως έπεσα μέσα όσον αφορά στη διαίσθηση μου. Ήταν δηλαδή πολύ αποδοτική στην εργασία της, αλλά όντως με εκνεύριζε πάρα πολύ η συμπεριφορά της.

Έντονα πολιτικοποιημένη, έτοιμη για να διαφωνήσει με ό,τι λέω, αρνητική, με εκ διαμέτρου αντίθετη αίσθηση του χιούμορ από εμένα και αισθητική που έβγαζε μάτι ότι πλησιάζει στη δική μου, όσο και η γη στη Σελήνη. Διαφωνούσαμε συχνά στο γραφείο, αλλά κατά βάθος έβλεπα πως ο ένας σεβόταν τον άλλο. Αυτό δε σημαίνει πως δεν ήθελα να της πω πολλές φορές: «Ντίνα, μήπως θα έπρεπε να σε στείλω για ψώνια με την υπερστυλάτη σύντροφο μου γιατί έχω κουραστεί να σε βλέπω απεριποίητη;».

Οι μήνες πέρασαν και πρόσφατα πήγαμε σε ένα μπαρ μετά τη δουλειά μαζί με όλο το γραφείο. Ήπιαμε παραπάνω και μετά από φιλοφρονήσεις που ανταλλάξαμε λόγω του ποτού, καταλήξαμε στις τουαλέτες μαζί. Όχι για να δούμε τα πλακάκια, αλλά για να βγάλουμε τα μάτια μας.

Την επόμενη μέρα συνέχισαν στο γραφείο οι εντάσεις και οι διαφωνίες και ακόμα τη βρίσκω σφιγμένη και κουραστική, αλλά τουλάχιστον ξέρω ότι ταιριάζουμε σεξουαλικά, αν και δεν βλέπω να το επαναλαμβάνουμε σύντομα, γιατί απ'ότι φαίνεται δεν η ένταση δεν προέρχεται από σεξουαλική ένταση που δεν είχε εκτονωθεί, αλλά από το γεγονός ότι είμαστε τόσο διαφορετικοί όσο η μέρα με τη νύχτα.

Νικήτας Π.