Δε βγαίνω, σου λέω, μάνα μου

The Queen

Παπούτσια τέλος. Τσάντες τέλος. Καλλυντικά με μέτρο. Φουστάνια και λοιπός ιματισμός στις εκπτώσεις, άντε και σε κανένα asos, yoox και λοιπά high end, online στοκατζίδικα στο τσακίρ κέφι. Τα μάζεψα όλα, από παντού. Έκανα περικοπές και πήρα μέτρα καλύτερα από κάθε Παπακωνσταντίνου και άλλον επαΐοντα περί οικονομικών. Υπάκουσα στις επιταγές του Προβόπουλου -και του Βασιλόπουλου, του Μαρινόπουλου, του Γαλαξία και λοιπών όσων εκτινάζουν το μηνιαίο προϋπολογισμό μας στα ύψη αυξάνοντας το κόστος αυτού του αναθεματισμένου καλαθιού της νοικοκυράς. Έκοψα και τα πολλά πολλά νυχτοπερπατήματα με τους φίλους, έβρασα και πέντε μακαρόνια να γλιτώσουμε το ντελίβερι, το έριξα και στο σαρντονέ αφού τα πανάκριβα κοκτέιλ απειλούν με κατάρρευση και την οικιακή οικονομία μας και τη σιλουέτα μου (με τις εξίσου τσουχτερές τιμές στις θερμίδες τους) και κάθισα στα αβγά μου. Δηλαδή στο σπίτι μας.

Τι μου μένει για να θυμάμαι πως η ζωή μου δεν είναι δουλειά -σπίτι, σπίτι- δουλειά και πάμε πάλι, τη μέρα της Μαρμότας από την αρχή και αποκλειστικά; Ένα, δυο (και τρία και πέντε και εκατό, ναι) ταξίδια. Να σε πιάνω α λα μπρατσέτα, να σεργιανίζουμε στα πλακόστρωτα της Ευρώπης και να παραγεμίζω τον εγκέφαλό μου με ωραίες εικόνες να έχω στοκ να αντέξω στη μιζέρια της Ψωροκώσταινας. Τι πα να πει, δε γίνεται; Γίνεται να αγοράζουμε High Definition TV 60 ιντσών (για να γλιτώσουμε τα έξοδα του σινεμά μου είπες) και εισιτήρια διαρκείας για μπάσκετ/ πόλο/ ποδόσφαιρο της αγαπημένη σου ομάδας (για να πάμε μια βόλτα να ξεσκάσουμε, μου είπες), συνδρομή στο ακριβότερο γυμναστήριο της γειτονιάς (για να μην σκουριάσουμε, μου είπες) και καινούργιο αμάξι (για να πάμε καμιά εκδρομή στο εξοχικό, μου είπες) αλλά να μην καταφέρνουμε να διαθέσουμε δυο δεκάρες να πεταχτούμε ως την πλησιέστερη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα για μια τσάρκα; Δε βγαίνω, μάνα μου, μου λες. Να μη βγεις, αγάπη μου, συμφωνώ. Μόνο εκτός συνόρων να γίνει η έξοδος.

The King

Καταλαβαίνω απόλυτα τη φρίκη που σε πιάνει μπροστά στη λαίλαπα που ονομάζεται οικονομική κρίση, ειδικά μετά την πρόσφατη μείωση τού 10% στις αποδοχές μας. Δυστυχώς, δεν έχουμε άλλη επιλογή. Το μηνιαίο budget μας έχει πλέον περισσότερες τρύπες κι από ένα κομμάτι ατόφιο ελβετικό έμενταλ και χρειάζονται θυσίες. Και από τους δυο μας, αφού τα προηγούμενα χρόνια το είχαμε χοντρο-παρακάνει με τις πιστωτικές κάρτες μας. Ειδικά εσύ στο όνομα της ούλτρα κοκεταρίας.

Πάντως, πέρα από όλα αυτά τα λογιστικά και δυσοίωνα, πραγματικά με συγκίνησες όταν σε βρήκα πάνω από την κουζίνα να ανακατεύεις στωικά την κατσαρόλα με τα μακαρόνια προκειμένου να εξοικονομήσεις κανένα φράγκο από τον ντελιβερά. Ήταν μια εικόνα όχι μόνο πρωτοφανής -έλειπαν τα πυροτεχνήματα και η φιλαρμονική του δήμου- αλλά και άκρως ελκυστική: εσύ, με μαλλί στην τρίχα και με ποδιά, μέσα στην κουζίνα μας να ετοιμάζεις φαγητό, έχοντας άρει το ατομικό σου εμπάργκο με τη διαδικασία «μαγείρεμα».

Αν και κατά βάθος, πίσω από τη ξαφνική μετάλλαξή σου σε πολλά υποσχόμενη νοικοκυρά, υπάρχει δόλος. Αγάπη μου, μην μου παριστάνεις τη σούπερ «οικονόμα». Το μνημόνιό σου θέλει να μου χρυσώσει το χάπι και να μου κάνει εύπεπτη την απόφασή σου να πεταχτούμε μέχρι το Λονδίνο /Βερολίνο /Λισσαβόνα κ.λπ του Αγίου Πνεύματος. Αλλά δεν μας βλέπω ούτε για μέχρι τα Καμένα Βούρλα. Γιατί όσο και να γκρινιάζεις ότι έβαλες φρένο στα περιττά έξοδα του σούπερ μάρκετ, τα νυχτοπερπατήματα και τους ντελιβεράδες, όσο κι αν μου πετάς μπηχτές για το κόστος της 46αρας τηλεόρασης (μεταξύ μας τι σε κάνει να πιστεύεις ότι είναι 60 ίντσες;) ή να διατυμπανίζεις ότι έπεσες στα δύο από τα τέσσερα ζευγάρια καινούργια παπούτσια το μήνα, εγώ δεν ψήνομαι να ξοδέψουμε χρήματα για το ταξίδι. Για κανένα ταξίδι, πέρα από τις προγραμματισμένες διακοπές μας τον προσεχή Αύγουστο, εντός των ελληνικών συνόρων.

Μέχρι λοιπόν την ηλιόλουστη εβδομάδα στο κυκλαδονήσι, βάλε καλά στο κεφάλι σου πως η τι-βί στο σαλόνι και το αυτοκίνητο αγοράστηκαν με 60 και βάλε δόσεις. Ναι, στις υπερ-χρεωμένες πιστωτικές μας που πληρώνονται κάθε 25 του μήνα. Μπορείς να πνίξεις τον καημό σου με λίγο chardonnay. Αλλά με το μυαλό που κουβαλάς η ρετσίνα δεν είναι καθόλου μακριά...

*Στους φανταστικούς «τσακωμούς» της Μυρόεσσας Μεταξά και του Αλέξανδρου Ρουκουτάκη, οποιαδήποτε ομοιότητα με πραγματικούς ανθρώπους και αληθινές καταστάσεις είναι εντελώς συμπτωματική.