Η μυστηριώδης κοπέλα

Δουλεύω μπάρμαν σε μικρό μπαράκι. Ένα βράδυ μπήκε στο μαγαζί μια πολύ ωραία κοπέλα μόνη, ήρθε έκατσε στη γωνία του μπαρ και πολύ ευγενικά αλλά και κοφτά παρήγγειλε ένα cocktail έστριψε ένα τσιγάρο, έκατσε ήσυχα και χωρίς να δείχνει ότι περιμένει κάποιον η κάτι, έπινε το ποτό που της σέρβιρα.

Όταν το τελείωσε, τη ρώτησα αν ήθελε να την κεράσω άλλο ένα το οποίο και δέχτηκε με ένα τέλειο χαμόγελο. Ξεκίνησα λίγη κουβέντα αλλά δεν κατάφερα πολλά γιατί αν και ήταν ευγενική δεν έδειχνε να έχει όρεξη να τα πούμε και έτσι αποφάσισα να εγκαταλείψω την προσπάθεια και να την αφήσω ήσυχη.

Αργότερα πέρασε από το μπαρ ένας παλιός μου φίλος με τον οποίο είχαμε καιρό να τα πούμε και έτσι πριν φύγει μου ζήτησε το τηλέφωνό μου για να τα πούμε κάποια άλλη μέρα. Του το είπα, το έγραψε και έφυγε. Λίγο μετά η κοπέλα τελείωσε το ποτό της με πλήρωσε και με απόλυτη ηρεμία έφυγε.

Αμέσως μετά το τηλέφωνο μου χτύπησε, ήταν μια απειλιτική γυναικεία φωνή που με πολύ απότομο τρόπο με ρώτησε τι ώρα σχολάω. Σάστισα και πριν προλάβω να σκεφτώ, της απάντησα. Συνέχισε απειλητικά λέγοντας μου ότι καλό είναι να προσέχω και ότι θα το μετανιώσω, αν και δεν κατάλαβα ποιο ακριβώς.

Από την μία τρόμαξα από την άλλη επειδή δεν μπορούσα να σκεφτώ κάποιον που πιθανόν να είχε κάποιο πρόβλημα με εμένα και να έφτανε σε τέτοιο σημείο. Όλο το βράδυ όμως είχε κολλήσει στο μυαλό μου και προσπαθούσα να καταλάβω ποια ήταν και τι εννοούσε.

Σχόλασα λοιπόν και ξεκίνησα προς το σπίτι μου με τα πόδια αφού μένω αρκετά κοντά. Ήμουν αρκετά καχύποπτος και περίεργος. Είχα μια περίεργη αίσθηση αλλά σκεφτόμουν ότι ίσως να είναι η ιδέα μου. Φτάνω στο σπίτι και την στιγμή που βγάζω τα κλειδιά μου, χτυπάει το κινητό μου, ο ίδιος αριθμός. Το σηκώνω και ακούω την ίδια φωνή αυτήν την φορά απειλητική, γλυκιά και ερωτική μαζί να μου λέει να την περιμένω για να ανέβουμε μαζί.

Πριν προλάβω να καταλάβω τι γίνεται και να γυρίσω, είχε φτάσει δίπλα μου, μου πιάνει το χέρι και πάμε προς την πόρτα. Ήταν η κοπέλα από το μπαρ. Ανεβήκαμε στο σπίτι και συνέχισε να είναι φειδωλή στα λόγια, όχι όμως και στις πράξεις. Έμεινε για 5 μέρες σπίτι μου, δεν έμαθα σχεδόν τίποτα γι' αυτήν, ούτε και εκείνη ρώτησε για μένα. Την πέμπτη μέρα έφυγε όσο ήμουν στην δουλεία. Δεν την ξαναείδα ποτέ.

Κώστας, 28