Αγάπη μου, το μωρό κλαίει

Αγάπη μου, θυμάσαι όταν μου έκανες πρόταση γάμου; Τότε που μου έλεγες ότι είμαι η γυναίκα της ζωής σου; Θυμάσαι που υποσχεθήκαμε ενώπιον Θεού κι ανθρώπων ότι θα ήμαστε μαζί στα καλά και στα άσχημα; Που μου έλεγες πόσο πολύ θέλεις ένα παιδάκι γρήγορα; Ε, να σου πω λοιπόν αγάπη μου (κι αγάπη σας) ότι το μωρό που κλαίει είναι και δικό σου!

Το ξέχασες; Είναι δικό σου και τώρα που κλαίει, όχι μόνο όταν γελάει και κάνει γλύκες. Κι όταν θέλει αλλαγή η πάνα του, όχι μόνο όταν έχει κάνει μπάνιο και μοσχομυρίζει. Άσε που μπορείς να το κάνεις κι εσύ μπάνιο, σε αφήνω. Μπορείς επίσης και να το ταΐσεις, θα φάει κι άμα του το δώσεις εσύ, δεν υπάρχει πρόβλημα. Και βόλτα μπορείς να το πας, αγάπη μου, του αρέσει πολύ, δεν θέλει μόνο εγώ να το πηγαίνω βόλτα.

Μήπως, αγάπη μου, θέλεις να σηκωθείς κι εσύ τουλάχιστον μία από τις δέκα φορές που σηκώνομαι εγώ κάθε βράδυ για να δω το μωρό μας; Μήπως θέλεις να το κοιμήσεις κι εσύ κάποιες από τις τριακόσιες εξήντα πέντε μέρες του χρόνου, όχι μόνο εγώ;

Μήπως αγάπη μου, για να μου και του δείξεις την αγάπη σου θέλεις να το μεγαλώνουμε μαζί κι όχι μόνη μου; Γι' αυτό σε παντρεύτηκα, γι' αυτό το κάναμε μαζί!

Τυπώστε το και χρησιμοποιήστε το κατά βούληση. Για να μην σπαταλάτε και σάλιο.