Η βροχή μας φέρνει πιο κοντά

Είχα πάει μια βόλτα με τις φίλες μου πριν από δύο Σαββατοκύριακα και ο καιρός ήταν λίγο παράξενος. Ξαφνικά, εκεί που περπατούσαμε ανέμελες με τα πεδιλάκια μας και τα σούπερ μίνι, χοντρές στάλες βροχής άρχισαν να πέφτουν με δύναμη. Εμείς αρχίσαμε να τρέχουμε άρον άρον προς οποιαδήποτε κατεύθυνση, προκειμένου να βρούμε ένα υπόστεγο να προστατευθούμε.

Η δυνατή μπόρα κράτησε αρκετή ώρα και εγώ είχα εγκλωβιστεί στην είσοδο μιας πολυκατοικίας μαζί με έναν πολύ όμορφο τυπάκο που μου φαινόταν ότι ήταν κάπου στην ηλικία μου. Αυτός είχε ομπρέλα, αλλά προφανώς δεν ήθελε να περπατήσει μέσα στα νερά έτσι, γιατί η αλήθεια είναι πως ήταν ντυμένος πολύ όμορφα.

Πιάσαμε την κουβέντα και για κανένα 20λεπτο παραμείναμε εκεί μαζί. Μίλησα με τις φίλες μου στο τηλέφωνο και αυτές ήταν μέσα σε ένα μπαράκι ένα τετράγωνο πέρα από εκεί που ήμουν εγώ, στο οποίο λέγαμε να μην πάμε, αλλά αφού μας έπιασε η βροχή, τελικά μπήκανε.

Μετά από τόση ώρα κουβέντα με τον τύπο, δεν άντεξα και του είπα «Και τι θα γίνει τώρα που η βροχή σταμάτησε; Δεν θα έρθεις μαζί μου για ποτό;». «Η αλήθεια είναι ότι κάτι είχα κανονίσει» μου απάντησε, «αλλά μόλις πριν από ένα λεπτό έστειλα μήνυμα και το ακύρωσα γιατί ήθελα να σου πω να πάμε κάπου μαζί».

Τον πήρα μαζί μου εκεί που ήταν οι φίλες μου, αλλά μετά από λίγη ώρα φύγαμε, για να καταλήξουμε μέσα στο αμάξι μου, σε έναν ερημικό λόφο. Εκεί μας έπιασε και δεύτερη βροχή, πιο δυνατή από την πρώτη, αλλά καλύτερα γιατί αν έβλεπε κανείς το αμάξι να κουνιέται έτσι, θα καλούσε την αστυνομία να μας συλλάβει.

Το πρωί γυρίσαμε σπίτι μας στεγνοί και πλήρως ικανοποιημένοι από το βράδυ μας...

Ντίνα, 22