Κάθε χωρισμός και ένας μικρός θάνατος

Υπάρχουν περιπτώσεις γυναικών, που δύσκολα παίρνουν την απόφαση να χωρίσουν. Ακόμα και αν δεν περνάτε καλά, ακόμα και αν βλέπετε πως δεν ταιριάζετε, ακόμα και όταν γνωρίζετε πως κάποια στιγμή σίγουρα η συγκεκριμένη σχέση θα τελειώσει.

Είναι σα να περιμένετε εκείνη τη στιγμή που θα σας πει ο άλλος το "τέλος" για να πονέσετε, να κλάψετε, να τρέξετε στις φίλες σας και να αναρωτηθείτε για άλλη μια φορά τι λάθος κάνατε και σας παράτησε.

Εκτός από την ανασφάλεια της μοναξιάς και την ανασφάλεια του εαυτού σας γενικότερα(ούτε εσείς οι ίδιες δεν έχετε εκτιμήσει αυτά που εκτίμησε ο άλλος έστω και για λίγο) είστε οι περιπτώσεις γυναικών, που σας αρέσει η θλίψη, μην πω η κατάθλιψη.

Θέλετε να κλάψετε να λιώσετε στα μάρμαρα του σπιτιού σας, να πάτε μια Θεοδωρίδου και νιώσετε πως όλα τα τραγούδια είναι γραμμένα μόνο για σας.Αυτό που θα σας ικανοποιήσει περισσότερο όμως είναι η στιγμή που θα γυρίσει πίσω εκείνος που κάποτε σας παράτησε. Εκείνος που σας πλήγωσε πολύ, εκείνος που δεν κατάλαβε ποιες ήσασταν (και εσείς το ίδιο) εκείνος που θα σας χαρίσει τον κόσμο ολόκληρο γιατί δεν μπορεί να ζήσει χωρίς εσάς….

Και όταν ξαναφύγει, το έργο θα παιχτεί από την αρχή.