Mε τον κολλητό μου

Με τον Χρήστο γνωριζόμαστε πολλά χρόνια. Για την ακρίβεια οι γονείς μας είναι οικογενειακοί φίλοι και για το λόγο αυτό μεγαλώσαμε μαζί. Επειδή είμαστε ηλικιακά κοντά, πάντα κάναμε πολύ παρέα, πηγαίναμε μαζί για καφέ, κάναμε μαζί διακοπές, είχαμε κοινές παρέες. Γνώριζε τα αγόρια που ειχα κατά καιρούς και μου έδινε μάλιστα συμβουλές για ό,τι με απασχολούσε. Το ίδιο έκανα κι εγώ με τις κοπέλες του. Πριν λίγο καιρό όμως κάποια πράγματα άρχισαν να αλλάζουν. Ξαφνικά παρατήρησα ότι άρχισε να με κοιτάζει με διαφορετικό τρόπο, να μου μιλάει με υπονοούμενα και να αγγίζει, τάχα μου κατά λάθος, τα μαλλιά μου ή τα χέρια μου. Ομολογώ πως άρχισαν να ξυπνούν μέσα μου συναισθήματα που πιθανώς να είχα καταπιεσμένα χρόνια. Άρχισα να τον σκέφτομαι ερωτικά και να φαντασιώνομαι για το πως θα ήταν να είμαστε μαζί στην πραγματικότητα. Πριν ένα μήνα, εκεί που πίναμε το ποτό μας σε ένα μπαρ, έσκυψε και με φίλησε. Περάσαμε το βράδυ αγκαλιά, να μιλάμε για όλα όσα μας ενώνουν και τα οποία κρύβαμε τόσο καιρό. Μου είπε πως είναι ερωτευμένος και αυτή τη στιγμή νιώθω η πιο τυχερή γυναίκα στον κόσμο.

Λήδα, 29