Πώς είναι να μεγαλώνεις με μικρότερο αδερφό; Μια Teen Queen εξομολογείται

Έχω έναν αδερφό ενάμιση χρόνο μικρότερο. Οι ηλικίες μας ευτυχώς είναι κοντά, κάτι που με χαροποιεί ιδιαίτερα καθώς μπορώ να κάνω παρέα μαζί του, να τον συμβουλεύω και να με συμβουλεύει σε κάποια ζητήματα, να έχω κοινή παρέα μαζί του, να μοιράζομαι τους προβληματισμούς μου και πολλά πολλά ακόμα.

Εντάξει όπως όλα τα αδέρφια έχουμε και εμείς τις εκρήξεις μας και τους τσακωμούς μας για ασήμαντα και σημαντικά θέματα. Δεν παραπονιέμαι όμως γιατί εννέα στις δέκα φορές στις διενέξεις μας φταίω εγώ, αλλα αφήστε το αυτό.

Λόγω της κοντινής μας ηλικίας, από μωρά μάθαμε να μοιραζόμαστε τα πράγματα μας και να είμαστε δίκαιοι μεταξύ μας. Με λίγα λόγια μάθαμε να αγαπάμε ο ένας τον άλλον και πάνω από όλα να σεβόμαστε ο ένας τον άλλον. Ο σεβασμός και η αγάπη, αλλά κυρίως το πρώτο, είναι τα πιο σημαντικά συστατικά στην επιτυχία μιας σχέσης, είτε αυτή είναι αδελφική, είτε φιλική, είτε σχέση παιδιού – γονέα.

Πρέπει να προσπαθούμε να μπαίνουμε στη θέση των ανθρώπων με τους οποίους ζούμε και καθημερινά αντικρίζουμε, γιατί έτσι όλα γίνονται ευκολότερα και ομορφότερα.

Με τους γονείς μου επίσης έχω μια πολύ καλή σχέση, όπως και όλοι οι έφηβοι θα έπρεπε να έχουμε δηλαδή. Η οικογένεια είναι το στήριγμα κάθε ανθρώπου. Για να είμαστε εμείς καλά πρέπει να έχουμε και καλές σχέσεις με την οικογένειά μας. Τσακωμοί φυσικά και υπάρχουν αλλά η δύναμη της σχέσης φαίνεται στο κατά πόσο μπορεί να ξεπεραστεί η πικρία ή ενδεχομένος και ο θυμός που άφησε ο τσακωμός.

Να αγαπάτε την οικογένειά σας, να προσπαθείτε να μπείτε στην θέση των γονιών σας όταν ζητάτε κάτι και εκείνοι δεν σας το επιτρέπουν, να μην λέτε λόγια και κουβέντες που μετά δεν μπορείτε να πάρετε πίσω γιατί πληγώνουν και κυρίως να δείχνετε την αγάπη σας κάθε μέρα που περνά, γιατί ακριβώς αυτή η κάθε μέρα που περνά δεν ξαναγυρίζει πίσω.

Περιμένουμε και τις δικές σου teen ιστορίες! Στείλες μας DM στο Instagram