Μήπως τελικά αυτή είναι η λύση για την κακή διάθεση του εγκλεισμού;

Περνάμε μία πολύ περίεργη φάση. Βρισκόμαστε σε μία εποχή που περισσότερο μας μοιάζει με κάποια Χολιγουντιανή παραγωγή παρά με την πραγματικότητα. Προσωπικά, με πηγαίνει πολύ πίσω στο παρελθόν. Τότε που έβλεπα ταινίες μολυσματικών ιών με τις φίλες μου και στο τέλος έλεγα «Καλά, το ξέρετε ότι αυτό εύκολα μπορεί να γίνει όντως, ε;». Από τη θεωρία στην πράξη, όμως, υπάρχει μία τεράστια απόσταση.

Όσο και να συζητάς κάτι, αν δεν το βιώσεις, δε θα ξέρεις πώς είναι στο 100% του. Κι η κατάσταση τώρα είναι η εξής: Εμφανίστηκε ένας ιός, η εξάπλωσή του είναι ραγδαία, κατηγοριοποιήθηκε ως πανδημία, πολλές χώρες έχουν επιβάλλει καραντίνα, ο κόσμος δεν μπορεί να βγει από το σπίτι του χωρίς έγκριση, και μένουμε να περιμένουμε με την ελπίδα ότι πολύ άμεσα όλο αυτό θα αποτελεί παρελθόν.

Οι ώρες στο σπίτι δεν περνάνε πάντα εύκολα και δεν πρόκειται να σου πούμε κάτι διαφορετικό. Το γνωρίζουμε. Το νιώθουμε. Συμπάσχουμε. Όμως τι να γίνει που κάπως πρέπει να την παλέψουμε με όλη αυτήν την κλεισούρα, η οποία έχει ακόμα δρόμο μπροστά της. Κάπου λίγο να διοχετεύουμε την ενέργειά μας, κυρίως την ψυχική, ώστε να μην αφήνουμε τις αρνητικές σκέψεις να μας ρουφάνε.

Υπάρχει ένα πράγμα, στο οποίο μας στρέφουν όλο και περισσότερο οι ειδικοί, κι αυτό είναι κάτι που με την πρώτη ματιά μπορεί να σου φανεί υπερβολικά τετριμμένο κι όχι απαραίτητα αποτελεσματικό μέχρι να το δοκιμάσεις: η ευγνωμοσύνη.

Ναι, το ξέρουμε. Μπορεί να ακούγεται υπερβολικά φιλοσοφημένο και θεωρητικό, όμως, αν υιοθετήσεις αυτό το σκεπτικό ή καλύτερα αν εκπαιδεύσεις τη σκέψη σου να λειτουργεί με αυτόν τον τρόπο, τη διαφορά θα τη δεις κι αυτό είναι σίγουρο.

Η λογική είναι απλή. Για κάθε αρνητική σκέψη που σου έρχεται και για κάθε τι που βλέπεις ότι δε συμβαίνει με τον τρόπο που θες, φέρε στο μυαλό ένα πράγμα που χαίρεσαι που έχεις στη ζωή σου. Γιατί ξέρεις τι συμβαίνει. Όταν ξέρουμε ότι έχουμε κάτι, από ένα σημείο και μετά δυστυχώς τείνουμε να το παίρνουμε ως δεδομένο. Οπότε, δεν το εκτιμάμε τόσο και δεν του δίνουμε τη σημασία που του αρμόζει.

Μπορείς μέχρι και να τα γράφεις. Να το έχεις σαν ένα τελετουργικό, με την ίδια λογική που έχει ένα ημερολόγιο. Άμα θες να το κάνεις ακόμα πιο fun, πόσταρε μία φωτογραφία με ένα quote που αντιπροσωπεύει αυτό που αισθάνεσαι τη δεδομένη στιγμή και κάνε το πρωί για να ξεκινάς τη μέρα σου με όσο περισσότερη θετική ενέργεια γίνεται. Είναι σα να «γράφεις» πάνω στο κακό που σου συμβαίνει ένα θετικό και να αφήνεις τη δική του γεύση να μένει στο τέλος.

Κι όλα αυτά δεν είναι για να σε βοηθήσουν μόνο στην καραντίνα, αλλά και γενικά όποτε σου συμβαίνει κάτι που σε ρίχνει. Απλώς, τώρα, ίσως να το έχεις και λίγο περισσότερο ανάγκη.

Μια δοκιμή πάντως την αξίζει, ε;

Διάβασε επίσης: Μην ακούς κανέναν και γίνε αυτή που θες να είσαι