Κεφάλαιο "Γκόμενος": Πόσο πολύ σου την σπάει;

Ελευθερία, η savoir vivre

Κορίτσια όλου του κόσμου ενωθείτε, ακολουθεί κράξιμο προς νεαρούς υποψήφιους. Τι μου την σπάει λοιπόν.. Αγόρια που δεν έχουν τρόπους καλής κοινωνικής συμπεριφοράς είναι πλην. Δε λέω να έχουν αποστηθίσει τους κανόνες του Ζαμπούνη, αλλά η βασική εκπαίδευση κρίνεται απαραίτητη. Δε νοείσαι κύριε να τρως με το στόμα ανοιχτό, να έχεις να κάνεις μπάνιο τρεις μέρες, να μιλάς στο κινητό συνέχεια την ώρα που είμαστε μαζί, να περνάς πριν από εμένα όταν διασχίζεις το κατώφλι μας πόρτας ή να μην την ανοίγεις εσύ για να περάσω, να μην πληρώνεις έναν (όχι παραπάνω) cappuccino όταν βγαίνουμε παρέα. Δε γίνεται να μη γνωρίζεις πως οι γυναίκες θέλουν τις φιλοφρονήσεις τους, για την ακρίβεια θέλουν να τις κάνεις να νιώθουν πως είναι οι πιο όμορφες γυναίκες στον κόσμο ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ (και να το εννοείς βεβαίως). Δε θέλω να είσαι το σούπερ επιτηδευμένο style beast, αλλά θα ήθελα να ξέρω πως υπάρχουν στοιχεία μουσικής (κιν/φου, τέχνης κλπ) που σε εξιτάρουν και σε παθιάζουν και αυτό βγαίνει στην εμφάνισή σου ακόμα και σε μικρές, ανεπαίσθητες λεπτομέρειες. Με ξενερώνεις αν έχεις υπερβολικό κόλλημα με την οικογένεια ή με τους φίλους σου, αν δεν είσαι δημιουργικός και δεν παλεύεις για έναν στόχο, αν θεωρείς πως ο ρομαντισμός ισοδυναμεί με vintage bazaar, αν στο πέρασμα θηλυκής γάτας γυρίζεις το κεφάλι σαν να ανακάλυψες το όγδοο θαύμα. Είναι πολλά; Ίσως τα περισσότερα να είναι και τα αυτονόητα.

Κρίστη, η "κουλαρία"

Οι γυναικείες συζητήσεις ανάμεσα στη Τζέλα, την Τζίνα, την Τζέση και την Τζούλια δε χρειάζεται να εκτυλίσσονται σε κομμωτήριο για να περιστρέφονται γύρω από τι άλλο, την ερωτική μας ζωή. Από το «smartphone» κινητό και τις εφαρμογές «whatsapp» και «bbm» μέχρι τα email στον υπολογιστή μας και το κλασικό πλέον σταθερό τηλέφωνο, οι γυναικείες κουβέντες χρειάζονται πολλούς κωδικούς ασφαλείας και μία καλά κλειδωμένη θυρίδα για να μην κάνουν βούκινο ανατριχιαστικές λεπτομέρειες που θα θύμιζαν σπλάτερ ταινία του '80. «Ναι σου λέω του την έπεσε, τον θέλω αλλά το παίζω δύσκολη, με πήρε τηλέφωνο αλλά εγώ του έστειλα μήνυμα», και άλλες ιστορίες καθημερινής τρέλας πλαισιώνουν τη ζωή μας με άκρα μυστικότητα πέραν των φίλων, κολλητών, καλών γνωστών, συγγενών, συνεργατών και μερικών περαστικών με τους οποίους θα μοιραστούμε αυθόρμητα το πρόβλημά μας. Μπορεί εάν τύχαινε ποτέ να φτάσουν στα αυτιά του λεγάμενου τα καμώματά μας να βρισκόμασταν με συνοπτικές διαδικασίες σε ράφι και μάλιστα από το ΙΚΕΑ στο χρώμα της σημύδας, αλλά αυτό δε μας πτοεί κάνοντας τις συζητήσεις στο σικάτο dinner να μοιάζουν βγαλμένες από βραζιλιάνικη σειρά.

Ε λοιπόν, όσο και να χαμογελάμε παστωμένες με τρία χέρια πούδρας για να κρύψουμε το σπυράκι και μουτζουρωμένες με χίλια δυο προϊόντα που γύρευε σε τι χρησιμεύουν, η αλήθεια είναι πως μας τη σπάτε. Ναι, καλά διαβάσατε μπορεί να σας κάνουμε κομπλιμέντα για την υψηλή σας νοημοσύνη, το ταλέντο σας στα τραπεζικά και την επιδεξιότητά σας στο τένις, αλλά η αλήθεια είναι πως καμιά φορά θέλουμε να σας «στολίσουμε» με όλων των χρωμάτων τα κοσμητικά επίθετα κάνοντάς σας να μοιάζετε με χριστουγεννιάτικο δέντρο.
Σου αρέσει το κορίτσι με το παραφουσκωμένο στήθος, το οξυζεναρισμένο μαλλί και τη μνήμη χρυσόψαρου που ξέχασε να φορέσει φούστα και κάθεται μόνο στο μπαρ; Πολύ καλά μέχρι εδώ, αλλά γιατί είσαι μαζί μου δεν ξέρω. Εάν θέλεις να παίρνεις μάτι οτιδήποτε θηλυκό και διατίθεσαι να φλερτάρεις ακόμα και με τις γάτες μου, κάντο με τρόπο για να μην το καταλάβω και προς θεού μη μου το πεις. Εάν το κάνεις, παίζεις ρώσικη ρουλέτα και, μάντεψε, μόλις έχασες.

Είπαμε να γνωριστούμε καλύτερα, να είμαστε χαλαροί, «cool» και ευρωπαίοι. Εσύ όμως φαίνεται να το χεις ρίξει στην «Απόλυτη» Άννα Βίσση και μάλιστα αφιερώνοντάς μου το «Δώδεκα κι ούτε ένα τηλεφώνημα». Αρχικά νομίζω πως δεν έχω σήμα, μετά υποψιάζομαι πως το κινητό μου χάλασε κι όταν μου έρχεται το μήνυμα της κολλητής μου πως κάθεσαι στη μπροστινή σειρά του σινεμά με την παρέα σου απολαμβάνοντας τις υποκριτικές ικανότητες του Ryan Gosling, το πιάνω το νόημα. Στη μαύρη λίστα των προτεραιοτήτων σου είναι ακόμα και ο συμπαθέστατος πρωταγωνιστής του «Drive» πιο πάνω από εμένα και αυτό είναι κάτι που αρνούμαι να αποδεχτώ. Η καρδιά μου δεν είναι η ουρά στη βιτρίνα με τα τυριά του Βασιλόπουλου, δεν αλλάζω συναισθήματα όπως αλλάζω γοβάκια και ο μόνος λόγος που σου μιλάω ακόμα είναι πως πολύ απλά μου αρέσεις, πάρτο χαμπάρι ή αλλιώς πάρε δρόμο.
Περπατάς με βήμα βαρύ, αφήνεις μούσι και στον ελεύθερό σου χρόνο παίζεις μπάλα και πίνεις μπύρες. Πολύ ωραία μέχρι εδώ. Μπορεί το στερεότυπο του μάτσο άντρα που στύβει την πέτρα και δε δακρύζει ποτέ να το αναπαράγεις με αρτιότητα αλλά αυτό δε σημαίνει πως δεν αξίζω ένα κομπλιμέντο. Εάν μου πεις μία καλή κουβέντα δε θα καείς στα καζάνια της κόλασης, το να ακούσω από το στόμα σου κάτι που θα με κάνει να χαμογελάσω πεταρίζοντας τα βλέφαρα δεν είναι αυτόματα και πρόταση γάμου και η αποκάλυψη πως σου αρέσει το χαμόγελό μου, το άρωμά μου, το καινούριο μου τατουάζ ακόμα και το πουκάμισό σου που φοράω δε θα έπρεπε να σε τρομάζουν, αντίθετα να σε κάνουν πιο σίγουρο για την επιλογή σου να ξυπνάς μέσα στην αγκαλιά μου.

Την επόμενη φορά που θα στο παίξω λοιπόν «cool» κοίταξέ με στα μάτια, πέτα από πάνω σου τις φοβίες του χθες και πιάσε το χέρι μου γιατί έχουμε μακρύ δρόμο μπροστά μας και αν φερθείς σωστά, θα τον περπατήσουμε μαζί!