Γκλίτερ και ξερό ψωμί
Δε μπορώ να βγαίνω άλλο με τη γυναίκα ντισκομπάλα.
Έχετε μια περίεργη εμμονή οι γυναίκες με τις λάμψεις. Σας αρέσει όχι απλά να μπαίνετε σε έναν χώρο αλλά να εισβάλετε σε αυτόν. Λειτουργία πολύ θεμιτή, καθώς και σε μας αρέσει οι συνοδοί μας να είναι εντυπωσιακές. Δυστυχώς, όμως, το κάνετε με λανθασμένο τρόπο. Και ένας από αυτούς είναι και το γκλίτερ.
Πολύ απλά, το σιχαίνομαι. Ειδικά αυτό που βάζετε στο σώμα και μετά αφήνετε τα ίχνη σας σε όποιον ακουμπάτε. Άσε που γυαλίζετε από χιλιόμετρα μακριά σαν φάροι. Μετά σας αρέσει να το βάζετε και στο πρόσωπο. Και όχι με λιτότητα, αλλά σε τεράστιες ποσότητες, με αποτέλεσμα όποιος σας φιλάει να νομίζει ότι μόλις συνάντησε τη βασίλισσα της ντίσκο. Όχι δε θέλω πάλι να βγω με τη γυναίκα πυγολαμπίδα και δεν αντέχω να έχω πλάι μου μιας καινούργιας κοπής Γκρέτελ που αφήνει πίσω της ασημόσκονη μπας και χαθεί μες στη νύχτα.