Συγκατοίκηση ώρα μηδέν: Μαζί ή χώρια;

Κρίστη, "για περάστε για περάστε"

Γνωρίσατε το μαμάκια, τον πολλά βαρύ, το αγόρι της διπλανής πόρτας, κάποιον σας τον έκλεψε η κολλητή σας και κάποιος άλλος σας βγήκε σκάρτος. Όταν όμως αντικρύσετε εκείνο το βάτραχο που πρόκειται να μεταμορφωθεί σε πρίγκιπα, λες και το σύμπαν έχει συνωμοτήσει με κάποιο μαγικό τρόπο, όλο σας το γίγνεσθαι θα το καταλάβει από την πρώτη στιγμή. Ξαφνικά το μουτρωμένο σας προσωπάκι θα αρχίσει να χαμογελάει σα να έχετε κάποιο σπάνιο τικ, η κίνηση στο δρόμο θα πάψει να σας νευριάζει και το άρωμα στο πουκάμισο που ξέχασε σπίτι σας θα είναι αρκετό για να σας φτιάξει τη μέρα.

Η σχέση σας ξεκινάει, προχωράει, ανεβαίνει επίπεδο και σαν άλλη pacman καταβροχθίζετε «κουκίδες» και «φαντάσματα» μέχρι να τερματίσετε το παιχνίδι σας. Βέβαια η ζωή σας δεν είναι μία πίστα ηλεκτρονικού παιχνιδιού και η πραγματικότητα δοκιμάζει τις ανθρώπινες συναναστροφές, τεστάρει την ελαστικότητά τους, δοκιμάζει την αντοχή τους και κρίνει την ποιότητά τους.

Πήγατε για ποτό φορώντας το πιο κόκκινο κραγιόν σας, επισκεφτήκατε τους κολλητούς του έχοντας ισιώσει το μαλλί και του μαγειρέψατε το πιο ρομαντικό γλυκόξινο κοτόπουλο (γιατί μόνο αυτό ξέρετε να μαγειρεύετε). Μέχρι εδώ καλά, αλλά όταν κλείνετε την πόρτα και ο καθένας γυρίζει σπίτι του, τότε το κόκκινο κραγιόν φεύγει, το μαλλί φριζάρει και το delivery της γειτονιάς αναλαμβάνει τη διατροφή σας.

Γιατί να βλέπετε το άλλο σας μισό κλείνοντας ραντεβού σα να πηγαίνετε στο γιατρό, γιατί να βγάζετε μόνοι τα σκυλιά σας βόλτα, γιατί να βλέπετε χώρια την αγαπημένη σας σειρά; Η συγκατοίκηση όταν έχει έρθει η κατάλληλη χρονική στιγμή δεν είναι κλουβί, ούτε σκλαβιά. Είναι ο μόνος τρόπος να χαρεί κανείς τον έρωτά του, να ξυπνήσει μέσα στην αγκαλιά του αγαπημένου του, να γευτεί μία καμένη ομελέτα στο κρεβάτι, να μετρήσει πόσες άπλυτες κάλτσες θα βρει πεταμένες στους διαδρόμους του σπιτιού, να αλλάξει καμιά λάμπα και να διαπιστώσει από πρώτο χέρι αν εκτός από παρόν η σχέση αυτή θα μπορούσε να έχει και μέλλον.

Αφήστε τις κολλητές που έχουν γνώμη για όλα εκτός από τα δικά τους, μην ακούτε τη μαμά που θεωρεί πως πριν το γάμο δεν υφίστανται σεξουαλικές σχέσεις, κάντε χώρο στη ντουλάπα σας για τα ρούχα του λεγάμενου και υποδεχτείτε το αμόρε χοροπηδώντας από χαρά.

Ευάγγελος, «και μαζί, αλλά κυρίως χώρια»
Συγκατοίκηση. Μόνο και μόνο που ακούω τη λέξη μου έρχεται ανατριχίλα και οι ρώγες μου ετοιμάζονται να χαράξουν κρύσταλλο από το ανατσουτσούρωμα. Γιατί πρέπει σώνει και ντε να μείνουμε μαζί για να λειτουργήσει το «θέμα» μας; Δηλαδή, αν βρισκόμαστε κάθε ημέρα, κοιμόμαστε μαζί συχνά, χαζεύουμε τηλεόραση, κάνουμε βόλτες και τέλος πάντων οτιδήποτε μας ευχαριστεί μαζί, αλλά ταυτόχρονα έχουμε και το δικό μας προσωπικό χώρο, που όταν θέλουμε θα κουρνιάσουμε στην ασφάλεια του και θα κάνουμε ενδοσκόπηση στους κόλπους του χωρίς να ακούμε την τηλεόραση στο σαλόνι ή τη ντουζιέρα στο μπάνιο, η σχέση μας θεωρείται άκυρη γιατί δεν μένουμε μαζί;

Οι καιροί έχουν αλλάξει. Παλιά αρραβωνιάζονταν για να μπορέσουν να κάνουν σεξ και έμεναν μαζί για να μοιράζονται τα έξοδα. Τώρα, που ευτυχώς τα πράγματα έχουν εξελιχθεί και τα οικονομικά μας (μέχρι πρόσφατα τουλάχιστον ήταν καλύτερα) η ιδανική λύση για να είναι μια σχέση βιώσιμη και με διάρκεια είναι ο καθένας να έχει το χώρο του και η συγκατοίκηση να έρθει πολύ πολύ αργά, σαν ένα τελευταίο τεστ πριν από το γάμο. Έτσι και θα απολαμβάνει ο καθένας τα προτερήματα της μοναξιάς του αλλά και όταν θέλει θα βρίσκεται μόνος του, όπως έχει συνηθίσει και του αρέσει.