Μαλλί με ανταύγειες: Υλικό για προσάναμμα ή έργο τέχνης;

Γιάννης, στην πυρά
Καταλαβαίνω την αγάπη των γυναικών για τα κομμωτήρια. Είναι χώροι ιεροί που σημαντικές συνήθειες του λαού μας όπως το κουτσομπολιό λαμβάνουν χώρα και διαιωνίζουν στερεότυπα που έχουν βοηθήσει(sic) την Ελλάδα να φτάσει στο σημείο μηδέν, το οποίο πλέον πατάμε. Αν εξετάσουμε την κατάσταση της χώρας από μία νιχιλιστική ματιά, δεν σημαίνει και τίποτα που έχουμε χρεοκοπήσει και απλά δεν το λέμε για να μη μας ακούσουν οι γείτονες, αλλά οι Έλληνες έχουμε τόσο σχέση με το μηδενισμό όσο ο Σοπενχάουερ με τη Britney Spears. Στο θέμα μας, βέβαια, για τα κομμωτήρια έλεγα πως όχι μόνο καταλαβαίνω την αγάπη των γυναικών, αλλά μοιράζομαι το ίδιο πάθος μαζί τους γιατί και εγώ θεωρώ πως ακόμα και μία μικρή αλλαγή στα μαλλιά μπορεί να έχει τις πλέον ευεργετικές συνέπειες για τη διάθεση μας. Και, ας είμαστε ειλικρινείς, αν δεν υπήρχαν αυτές οι μικρές στιγμές χαράς, δεν θα μας είχε μείνει και τίποτα. Μέχρι εδώ όλα καλά λοιπόν. Αλλά μάλλον θα πρέπει να πω ευθέως ότι μπορεί μεν τις αλλαγές να τις βλέπω θετικά, αλλά με τα πασαλείμματα δεν είμαι εξίσου ανεκτικός. Γιατί οι ανταύγειες είναι ακριβώς αυτό, μία κομμωτική «τσαπατσουλιά». Δεν είναι βαφή, αλλά μία πρόχειρη επικάλυψη κάποιων σημείων των μαλλιών που σας δίνουν την ψευδαίσθηση ότι σας «φωτίζουν» (newsflash: Είναι ανταύγειες, όχι ο ήλιος), αλλά στην πραγματικότητα κάνουν το χρωματικό αποτέλεσμα επί της κεφαλής ένα τρικολόρ θέαμα. Και εδώ να υπενθυμίσω πως τους τρικολόρ (οι Γάλλοι σε ποδοσφαιρική ορολογία) πολλοί αγάπησαν, αλλά την τριχρωμία ουδείς. Σώστε τον εαυτό σας από την ασχήμια και αν δεν έχετε το θάρρος να κάνετε μία κανονική βαφή, δοκιμάστε απλά ένα ίσιωμα. Κάντε το για το κοινό καλό. Βοηθήστε τον κόσμο να γίνει ένα πιο καλαίσθητο μέρος απαλλαγμένο από ανταύγειες.

Ιλιάδα, στον κολορίστ αδερφές μου
Είναι φως φανάρι πως με το συγκεκριμένο attitude αγαπητέ μου το μόνο που θα καταφέρεις είναι να γίνεις εσύ παρανάλωμα του πυρός, μόλις έρθεις να κάτσεις δίπλα μου (στα επόμενα λεπτά, δηλαδή), καθότι ψυχρή ξανθιά με ψυχρές ανταύγειες χρόνια τώρα. Και ανοίγω το filofax τώρα, και σε προ(σ)καλώ στο επόμενο ραντεβού με την κολορίστ μου, για να δούμε τι τσαπατσουλιά κάνει η θεά που στέκεται 3 ώρες πάνω από το κεφάλι μου, να χωρίζει με Ιώβεια υπομονή έναν τονο μαλλιά σε τουφάκια, να τα περνάει ένα ένα με το custom made μείγμα, και δώστου να τα τυλίγει σε αλουμινοχαρτάκια ων ουκ έστι αριθμός (τα οποία σημειωτέον έχει κόψει από το προηγούμενο βράδυ για να μην καθυστερούμε), and so on... Και βαφή θα κάνουμε κύριε (όχι επειδή τρελαινόμαστε αλλά για να μας μείνει και καμιά τρίχα στο κεφάλι) αλλά απεταξάμην από το beaute μας ο,τιδήποτε flat, συμπεριλαμβανομένης και της βαφής, που όπως και να το κάνεις, δεν έχει την τσαχπινιά των highlights. Και τέλος, πάντων, άμα σε χαλάνε τα highlights υπάρχουν και τα lowlights και το balayage. A, και μια συμβουλή αγόρια: για να΄χετε το κεφάλι σας ήσυχο, μην ασχολείστε με το δικό μας.