O εξυπνάκιας

Σήμερα στον καθιερωμένο καφέ της Καθαράς Δευτέρας αναγκάστηκα να υποστώ την παρουσία ενός τύπου άνδρα που πραγματικά δεν αντέχω. Είναι ο εξυπνάκιας. Ο κύριος αυτός νομίζω πως με κυνηγά από τα παιδικά μου χρόνια και πάντα αναγκάζομαι να έχω έναν του είδους του στην παρέα μου, καθώς όλο και κάποια φίλη μου μπλέκει μαζί του. Και διερωτώμαι «τι του βρίσκετε»;

Είναι αυτός ακριβώς, που αν πετάγαμε χαρταετό θα έλεγε πως ήξερε πως να το κάνει, που αν του πεις πως μαζεύεις γραμματόσημα θα σου πει πως έχει τη μεγαλύτερη συλλογή, ενώ αν μιλήσετε για την οικονομία της χώρα θα σου παρουσιαστεί ως το δεξί χέρι του Παπαδήμου που γνωρίζει τον τρόπο για να λυθεί το πρόβλημα της χώρας αλλά κανείς δεν τον ακούει. Όμως, για κάποιον περίεργο τρόπο το άρρωστο μυαλό σας –ναι, εσάς των γυναικών- αντί να τον απομυθοποιεί και να τον βάζει στο περιθώριο μπλέκει μαζί του.

Δεν θα μπω στη διαδικασία να καταλάβω τι ακριβώς σας ιντριγκάρει στη γλοιώδη ύπαρξή του, το μόνο που θα συμβουλέψω εσάς, που μέχρι τώρα τον έχετε κρατήσει μακριά από τη ζωή σας, είναι να συνεχίσετε έτσι, να τον αποφεύγετε μετά βδελυγμίας μπας και σταματήσει να αναπαράγεται και ησυχάσουμε.