Με τον αδερφό της κολλητής μου

Μόλις είχε τελειώσει το σχολείο και μετά τον πονοκέφαλο των πανελληνίων θα πήγαινα στο εξοχικό της φίλης μου Α. στο Σούνιο για δύο εβδομάδες, οι οποίες προμηνύονταν υπέροχες με βουτιές στην πισίνα, στην θάλασσα και πολλές βραδινές εξορμήσεις.

Έφτασα καταμεσήμερο στο σπίτι και αμέσως «προσγειώθηκα» στο μεσημεριανό τραπέζι, λίγο κομπλαρισμένη διότι έβλεπα ακόμα 4 άτομα που δεν γνώριζα, αλλά που θα μάθαινα πολύ καλά αργότερα.

Η φίλη μου είχε ένα εικοσιεπτάχρονο αδερφό ο οποίος είχε γυρίσει μόλις από Αγγλία μαζί με ένα ζευγάρι Άγγλων και την κοπέλα του. Διασκεδάζαμε όλοι μαζί τα βράδια by the pool πίνοντας cocktails και ακούγοντας μουσικές. Εγώ σαν τελείως ανόητη παιδούλα ζαλισμένη ακόμα και με το ένα ποτό, χάζευα τα βράδια τα δύο ζευγάρια και ιδιαίτερα τον αδερφό της φίλης μου. Με ενθουσίαζε ο τρόπος που φιλούσε και άγγιζε την κοπέλα του.

Μία από αυτές τις βραδιές χαλαρώνοντας όλοι στις ξαπλώστρες και ενώ είχε προηγηθεί απίστευτο clubbing, συνέχισα να κάνω την αγαπημένη μου συνήθεια, να παρατηρώ τα ζευγάρια και να φαντάζομαι τον εαυτό μου στην θέση τους. Μόνο που ενώ είχα «χαζέψει» παρακολουθώντας τους, ο αδερφός της φίλης μου με είδε να τους κοιτώ εκστασιασμένη και μου έκλεισε το μάτι. Δεν μπορούσα να το πιστέψω, ένιωθα να μου κόβεται η αναπνοή.

Κάποια στιγμή όλοι έφυγαν για τα δωμάτια τους και η φίλη μου πήγε να κάνει μπάνιο. Εγώ έμεινα στην πισίνα να συνέλθω απ' όλα και περισσότερο από το σοκ. Δεν πέρασαν 15 λεπτά και ένιωσα κάποιον από πίσω μου, ήταν ο αδερφός της φίλης μου και με ρώτησε εάν αισθανόμουν καλά. Έγνεψα καταφατικά και αμέσως σηκώθηκα να φύγω, όμως, με πρόλαβε η βροχή.

Εκείνος δεν έχασε στιγμή. Με άρπαξε στα χέρια του και βρεθήκαμε σε ένα μικρό υπόστεγο πίσω από τους φοίνικες. Μουσκεμένοι όπως ήμασταν, έπιασα τον ευατό μου να γραπώνεται επάνω του. Μύριζα το άρωμά του και ένιωθα και εκείνου το κορμί να πάλλεται όπως και το δικό μου. Έτσι όρθιοι δεν ξέρω για πότε βρεθήκαμε χωρίς ρούχα.
Δεν τον ξαναείδα ποτέ έκτοτε, έφυγαν για Αγγλία το επόμενο πρωί. Εγώ απλά ελπίζω να μην μας είδε κανείς. Μία εμπειρία που δεν έχω μοιραστεί ποτέ με κανέναν και που δεν θα ξεχάσω ποτέ.

Βικτωρία 20