Στα δύσκολα μπορώ!

Όταν κάτι μας φοβίζει πολύ αποφεύγουμε να το κάνουμε. Όμως, όσο περισσότερο αποφεύγουμε αυτό που μας φοβίζει, τόσο πιο δυσάρεστο γίνεται, μέχρι που η σκέψη και μόνο μας ακινητοποιεί. Και τα πράγματα χειροτερεύουν όταν αρχίζουν οι σωματικές αντιδράσεις όπως οι εφιδρώσεις, η δύσπνοια, η ταχυκαρδία, το τρέμουλο, η ζαλάδα και πολλά άλλα. Οπότε η κατάσταση γίνεται ακόμα πιο δύσκολη, γιατί η έκθεση στον φόβο μας γίνεται δυσφορική και την αποφύγουμε ακόμα περισσότερο.

Για παράδειγμα: φοβόμαστε τους χώρους με πολύ κόσμο. Αποφεύγουμε να πηγαίνουμε σινεμά στην αρχή, αργότερα σε ταβέρνες, στην συνέχεια σε σπίτια φίλων και στο τέλος φοβόμαστε να βγούμε κι απ' το σπίτι μας, γιατί μπορεί στους δρόμους να υπάρχει κόσμος. Η ποιότητα της ζωής μας αλλάζει ριζικά και εμείς δεν μπορούμε να λειτουργήσουμε. Τι να κάνουμε λοιπόν;

Να αλλάξουμε! Όταν διαπιστώνουμε ότι κάτι είναι δυσλειτουργικό για εμάς πρέπει να είμαστε γενναίοι και να το αντιμετωπίζουμε. Κατ' αρχήν, όσο επώδυνο κι αν είναι, να το αποδεχτούμε και να ψάξουμε να βρούμε θεραπεία. Να απευθυνθούμε σε κάποιον ειδικό μόλις εντοπίσουμε το πρόβλημα. Όσο άσχημα και να νιώθουμε στην αρχή, η σωστή θεραπεία θα μας βοηθήσει να εξοικειωθούμε με τον φόβο μας, να τον ξεπεράσουμε και να προχωρήσουμε στην ζωή μας!