Τι κάνει έναν άνδρα πραγματικά;

Μεγάλωσα με έναν πατέρα που με γαλούχησε λέγοντας μου συνέχεια πως οι άνδρες δεν κλαίνε. Δεν τον είδα ποτέ να λυγίζει. Ακόμη και στο γάμο της μικρής μου αδερφής όταν δάκρυα πλημμύρισαν τα μάτια του κατάφερε να μην ξεσπάσει συναισθηματικά. Όταν έπαθε ένα ατύχημα στο σπίτι, δεν έδειξε πως πονά. Αντίθετα έδεσε πρόχειρα την πληγή του και πήγε στο νοσοκομείο χωρίς να βγάλει κουβέντα, οδηγώντας μέχρι εκεί μόνος του.

Βλέπετε για τον πατέρα μου οι άνδρες δεν κλαίνε, γιατί είναι σημάδι αδυναμίας –ακόμη και όταν βλέπουν δακρύβρεχτες ταινίες. Έχοντας, λοιπόν, μεγαλώσει με το πρότυπο του macho άνδρα, σχεδόν σωβινιστή, που αγαπά τη σύζυγό του αλλά έχει τους ρόλους του ξεκάθαρους στο μυαλό του αρχίζω να αναρωτιέμαι ποιος τελικά είναι ο πραγματικός άνδρας; Ποια είναι τα χαρακτηριστικά του;

Και έρχομαι εγώ τώρα να σπάσω το καλούπι που με έβαλε. Καβαντζάροντας τα τριάντα μπήκα στη διαδικασία να αναθεωρήσω όλα όσα έμαθα σε μια macho κοινωνία. Ο πραγματικός άνδρας για εμένα είναι εκείνος που βλέπει τη σύντροφό του σαν ίση. Δεν παίζει ρόλο ποιος θα κατεβάσει τα σκουπίδια, ποιος θα μαγειρέψει, ποιος θα καθαρίσει το σπίτι. Με την «καλή» μου μοιραζόμαστε τα έξοδα. Συνήθως μαγειρεύω εγώ, γιατί απλά μου αρέσει και το κάνω καλύτερα, βλέπουμε μαζί ταινίες και δακρύζουμε μαζί στο τέλος τους, χωρίς ντροπή. Δεν παίζει ρόλο ποιος θα πληρώσει το ταξί ή ποιος θα βάλει την πιστωτική του στη δερμάτινη θήκη με το λογαριασμό μετά από ένα δείπνο, γιατί απλά δεν μας νοιάζει. Για εκείνην είμαι πραγματικός άνδρας καθώς της προσφέρω όλα όσα χρειάζεται και τη συμπληρώνω. Για εμένα είμαι απλά ο εαυτός μου. Για εσάς τι κάνει έναν άνδρα πραγματικό;