Ξανθιά θύελλα ξαφνικά στην πόλη

Έχει αρχίσει σιγά σιγά και κατακλύζεται ο περίγυρος μου από ξανθά κορίτσια και αρχίζω να αναρωτιέμαι μήπως βρίσκομαι σε άλλη χώρα. Αλλά πάλι, συγκεντρώνω το μυαλό μου και διαπιστώνω ότι όχι δε βρίσκομαι σε κάποια σκανδιναβική πρωτεύουσα, αλλά στην Αθήνα. Και όχι δεν έχω γύρω μου ξανθά κορίτσια σαν ξωτικά παραμυθιού, αλλά καρικατούρες τους. Γυναίκες που θέλουν να είναι ξανθιές με το ζόρι και καταλήγουν να μοιάζουν με Βραζιλιάνες που φέρουν στο κεφάλι τους περούκες στο καρναβάλι του Ρίο. Γυναίκες που γίνονται άλλες, αλλά με έναν τρομακτικά απωθητικό τρόπο.

Καταλάβετε το, δε γίνεται όλες να μοιάζετε ούτε με τη Marilyn Monroe, ούτε με τη Scarlett Johanson, όσο κι αν το προσπαθήσετε. Εμάς τους άντρες, δε μας νοιάζει αν θα είστε ξανθές ή μελαχρινές, με βαμμένα ή μη μαλλιά. Μας νοιάζει να είστε απλά όμορφες. Και όμορφη δε θα ήταν ούτε η Monica Bellucci αν τη βάφαμε ξανθιά.