Μαρκησία ο Μάρκος

Είχα μια μακροχρόνια σχέση με το Μάρκο, έναν πολύ όμορφο και εντυπωσιακό άνδρα. Δεν υπήρχε γυναίκα από την οποία θα περνούσε ποτέ απαρατήρητος και η αλήθεια είναι ότι τον ζήλευα λίγο γι' αυτό. Ήμουν όμως πολύ περήφανη που ανάμεσα σε όλες είχε διαλέξει εμένα και απολάμβανα τα βλέμματα φθόνου που λάμβανα από τις άλλες γυναίκες. Είχα όμως και ένα διαρκές άγχος μήπως κάποια στιγμή μ' αφήσει και επιλέξει κάποια άλλη, πιο όμορφη από εμένα, μια σκέψη που ομολογώ πως με τρέλαινε.

Κάποια στιγμή άρχισα να νιώθω πως είναι απόμακρος, μία κατάσταση που κράτησε καιρό. Βασανιζόμουν κι αναρωτιόμουν τι συμβαίνει, δεν έβγαζα άκρη όμως, καθώς ήταν σε όλα κύριος και σε καμία περίπτωση δεν μπορούσα να τον κατηγορήσω ότι με απατάει. Μια νύχτα αποφάσισα να του κάνω έκπληξη και να γυρίσω στο σπίτι μου, όπου θα με περίμενε, νωρίτερα για να πάμε μαζί για φαγητό και να τον δω λίγο παραπάνω. Περίμενα πως θα τον πετύχαινα ξαπλωμένο στον καναπέ να βλέπει dvd και έτσι άνοιξα την πόρτα όσο πιο αθόρυβα γινόταν για να μην τον τρομάξω.

Δεν ήταν εκεί και έτσι προχώρησα προς την κρεβατοκάμαρα. Εκεί αντίκρισα ένα θέαμα που δεν θα ξεχάσω ποτέ: εκείνον βαμμένο με κραγιόν, σκιά, μολύβια και λοιπά, με ρούχα δικά μου και ψιλοτάκουνα που του περίσσευαν, να κοιτιέται με καμάρι στον καθρέφτη. Ξαφνικά ξεκαθαρίστηκαν όλα... Όταν μετά από λίγο καιρό ξεπέρασα τον πόνο που ένιωθα, άρχισα να βλέπω τα πράγματα από την κωμική τους όψη και να γελάω με τον εαυτό μου που ανησυχούσε μήπως μου τον φάει κάποια άλλη. Τώρα είμαστε πολύ καλοί φίλοι και μου έχει πλέον εξηγήσει πως και ο ίδιος ήταν μπερδεμένος εκείνη την εποχή όσον αφορά τον σεξουαλικό του προσανατολισμό.