Δεν είσαι τίποτα, δεν ήσουνα ποτέ!
Αλλά έστω κι έτσι, πρέπει να σε θυμάμαι.
Όταν ήμουν στο σχολείο είχα έναν συμμαθητή, μέτριο μαθητή, τρελό γόη και με πολύ θάρρος, θράσος, δεν ξέρω τι ακριβώς από τα δύο ήταν αυτό. Όταν έμαθα ότι τον δέχτηκαν σε ένα από τα καλύτερα πανεπιστήμια της Αμερικής, απόρησα τόσο πολύ, που δεν κρατήθηκα και τον ρώτησα τι έκανε και τον δέχτηκαν. Η απάντηση του μπορώ να πω ότι έγινε μάθημα ζωής για μένα.
Μου είπε λοιπόν, πως όταν πήγε για την καθιερωμένη συνέντευξη με τους αρμόδιους του Πανεπιστημίου, τον ρώτησαν ποιο βιβλίο που έχει διαβάσει, θεωρεί ότι τον έχει επηρεάσει περισσότερο στη ζωή του. Η απάντηση που έδωσε ήταν και το «πάσο» εισόδου του για το Πανεπιστήμιο.
Είπε πως αυτό που έχει διαβάσει και τον έχει επηρεάσει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο είναι τα ημερολόγια που κρατάει από παιδί. Έχει μάθει ποιος είναι και πως έφτασε να είναι αυτός που είναι , πως τον έχουν επηρεάσει άνθρωποι και καταστάσεις, πόσα πράγματα στην πορεία της ζωής του που θεωρούσε ακατόρθωτα έχουν γίνει και πόσα που ήταν κάποτε αξεπέραστα, έχουν ξεπεραστεί. Τι νόμιζε πως του ταίριαζε και τι αποδείχτηκε τελικά ότι του ταίριαζε.
Οι πρώην φίλοι, γκόμενοι, αφεντικά, συνάδελφοι κ.λ.π, ότι κι αν έχει γίνει μεταξύ σας, καλό ή κακό, αποτελούν κομμάτι της ζωής σας, του παρελθόντος , αυτού που σήμερα είστε. Ότι κι αν ήταν ή είναι, ακόμα και παράδειγμα προς αποφυγή, αξίζει να το θυμάστε.