Ο έρωτας δεν θέλει (μόνο) δύο απαραίτητα

Εδώ και μερικούς μήνες είμαι ερωτευμένη με έναν άντρα που όμως, απ' ότι έχω καταλάβει, δεν είναι ερωτευμένος μαζί μου. Περνάμε καλά μαζί και είναι πολύ καλός μαζί μου, όμως αισθανόμουν διαρκώς ότι αυτός είχε το πάνω χέρι και άρα εγώ ήμουν σε μειονεκτική θέση, καθώς τα συναισθήματά μου γι' αυτόν ήταν αρκετά έντονα. Παρ' όλα αυτά, συνεχίσαμε να έχουμε τη σχέση που είχαμε, αφού δεν υπήρχε κάποιος σοβαρός λόγος να το τελειώσουμε και αφού εγώ ήλπιζα ότι κάποια στιγμή μπορεί και αυτός να αισθανόταν το ίδιο για μένα.

Ένα μήνα μετά, γνώρισα σ' ένα σεμινάριο μια κοπέλα που αμέσως συμπάθησα. Κάναμε αρκετή παρέα και δεν άργησα να καταλάβω ότι ήταν ομοφυλόφιλη. Δεν με πείραξε καθόλου και μάλιστα το βρήκα αρκετά ενδιαφέρον. Σιγά σιγά άρχισα να αισθάνομαι πως της άρεσα, πράγμα που με κολάκευε πολύ και συνάμα με έκανε να νιώθω πως ο άνδρας που μου άρεσε δεν ήταν η μοναδική επιλογή για μένα.

Ένα βράδυ που καθόμασταν σπίτι της, μιλούσαμε και πίναμε ρακή, με πλησίασε και με χάιδεψε στο λαιμό. Ένιωθα την καρδιά μου να πάει να σπάσει. Την κοίταξα και της είπα πως έχω καταλάβει τι θέλει. Μου είπε πως δεν έχω καταλάβει ακόμα τίποτα και πως θα ήθελε να την αφήσω να μου δείξει. Περάσαμε ένα πολύ όμορφο βράδυ μαζί με την καινούρια μου φίλη που μου έδειξε καινούριους δρόμους στην ερωτική μου ζωή. Μετά από μερικές μέρες το είπα στο φίλο μου ο οποίος είπε ότι δεν τον πειράζει, αλλά από τη συμπεριφορά του είδα πως τον πείραξε.

Καθώς ο καιρός περνούσε και εγώ δεν ήξερα ποιον να διαλέξω, ο φίλος μου φάνηκε πως το αποδέχτηκε και πως ήταν μια χαρά μ' αυτό. Τώρα, δύο μήνες μετά, έχω σχέση και με τους δύο, και οι δύο γνωρίζουν την ύπαρξη του άλλου και οι σχέσεις μας είναι απόλυτα ισορροπημένες. Δεν ξέρω τι θα γίνει μ' αυτήν την κατάσταση, αλλά το μόνο που μ' ενδιαφέρει αυτή τη στιγμή είναι πως είμαι καλά και με τους δύο, πως έχω βρει την ηρεμία μου και πως ίσως μερικές φορές η σεξουαλική μας ζωή να είναι γεμάτη μόνο όταν οι παρτενέρ μας είναι δύο και μάλιστα του αντίθετου φίλου.

Νίκη, 22