«Είμαι κολλημένη με τον πρώην μου, παρά το ότι στη σχέση μας ήταν αδιάφορος»

Dr Love,

Η ιστορία που ακολουθεί έχει συμβεί εδώ και καιρό-ενάμισης χρόνος από τότε που χωρίσαμε και τρία χρόνια από τότε που γνωριστήκαμε. Δεν έχω καταφέρει να προχωρήσω αντίθετα με εκείνον που πρόσφατα έμαθα ότι έχει κάνει άλλη σχέση, κάτι το οποίο με "ενόχλησε".Το μόνο που θέλω να μου πεις είναι αν έκανα καλά που έφυγα από αυτήν την ιστορία κι αν έφταιξα κάπου. Σε ευχαριστώ εκ των προτέρων.

Μετά από ενάμιση χρόνο σχέση εξ αποστάσεως με μια ενδιάμεση διακοπή πέντε μηνών ένιωσα ότι δεν πάει άλλο... Συνέχεια πήγαινα στη δική του περιοχή 400χλμ μακριά και αυτό ήταν κάτι που γινόταν από την αρχή της σχέσης.

Βλεπόμασταν κάθε εδομάδα αρχικά όταν πήγαινα εγώ εκεί. Μετά από 3 μήνες σχέσης αποφάσισα να πηγαίνω κάθε 15 μέρες για να μην νιώσω κούραση. Εκείνος δεν ερχόταν συχνά... Από τον ενάμισι χρόνο που τον ξέρω και από τους 14 μήνες που ήμασταν μαζί συνολικά άντε να είχε έρθει 10 φορές. Κι αυτές με αφορμή κάτι άλλο, όχι για εμάς τις πιο πολλές φορές.

Μετά από τους 3 μήνες σχέσης άρχισα να νιώθω ότι αλλάζει, ότι βάζει τη σχέση μας σε δεύτερη μοίρα. Όλο δουλειές, όλο υποχρεώσεις, όλο δεν μπορούσε αυτό για μας, δεν μπορούσε το άλλο... Όταν πήγαινα εκεί όλα φαίνονταν καλά αν και έμενα πολλές ώρες μόνη μου σπίτι του. Έκανα δουλειές, τον φρόντιζα και δεν τον έβλεπα πολύ... Έτρεχε μονίμως για άλλους: οικογένεια, φίλους, γνωστούς, αλλά εμείς πάντα στο μετά...

Γκρίνιαζα πολύ από ένα σημείο και μετά και γενικά αυτά που ήθελα τα διεκδικούσα με λάθος τρόπο. Εκείνος δεν έλεγε τίποτα. Δεν μου έλεγε ότι είχε πρόβλημα με την συμπεριφορά μου και απομακρυνόταν όλο και πιο πολύ. Άλλαζε κι εγώ τρελαινόμουν μέχρι που του είπα να χωρίσουμε.

Μετάνιωσα. Εκείνος φαινομενικά ανένδοτος. Ήθελε να μείνει μόνος του. Τον κυνηγούσα για καιρό. Στους πέντε μήνες που ήμασταν χώρια κατάντησα να γίνω ο πιο ανισόρροπος άνθρωπος του κόσμου. Τη μία του έλεγα ότι έχω πεθάνει για αυτόν, να μην με ξαναενοχλήσει ποτέ, την άλλη να του ζητάω συγνώμη και ότι δεν μπορώ χωρίς αυτόν... Κατάθεση ψυχής σε κάθε μήνυμα...

Με τα πολλά και με αφορμή κάποιο οικογενειακό γεγονός βρεθήκαμε στην περιοχή του. Σημειωτέον πως όταν άρχισα να "χάνομαι" έκανε κάποιες κινήσεις προσέγγισης...Τα βρήκαμε.

Όλο το διάστημα που ήμουν μόνη έκανα τεράστιο απολογισμό και είδα ξεκάθαρα τα λάθη μου τα οποία και διόρθωσα σε έναν μεγάλο βαθμό. Δεν γκρίνιαζα, δεν δημιουργούσα θέματα, τον καταλάβαινα σε όλα, τον φρόντιζα ακόμα πιο πολύ όταν ήμουν εκεί και όχι για να είμαι μαζί του γιατί ήξερα πως σε πολλά έσφαλα.

Αρχικά ήμασταν καλά. Στην πορεία όμως έβλεπα ότι εκείνος δεν έκανε πουθενά πίσω. Τα ήθελε όπως τον βόλευαν όλα. Όποτε ήθελε μιλούσαμε και για όσο ήθελε. Πήγαινα όταν ήθελα, ερχόταν για άλλους λόγους, κρατούσε επαφές με πρώην που φρόντιζε να δηλώνει το παρόν και να δημιουργεί θέματα και εκείνος δεν έκανε τίποτα να την σταματήσει.

Λέγαμε να πάμε ένα ταξίδι να μείνουμε οι δυο μας, κάτι που ποτέ δεν είχε συμβεί και όλο δεν μπορούσε. Αλλά μια φορά, για κάποιους φίλους πήγαμε αυθημερόν ένα μεγάλο ταξίδι για να τους βοηθήσουμε σε κάτι. Για εμάς ποτέ.

Έκανε τη ζωή του, τα χόμπυ του και δεν έλεγα τίποτα. Ίσα-ίσα μου άρεσε ό, τι είχε να κάνει με αυτόν. Όμως, εμείς πάντα στο μετά... Όταν τσακωνόμασταν μου έκλεινε το τηλέφωνο και εξαφανιζόταν. Γενικά καλλιεργούσε γύρω του μια κατάσταση ότι δεν τον ενδιαφέρω και τόσο -ούτε εγώ, ούτε τα θέλω μου. Του ζητούσα πράγματα με όμορφο τρόπο και τα αρνιόταν. Και με βάση όλα αυτά έπρεπε καποια στιγμή να τα παρατήσω όλα εδώ και να ζήσω κοντά του εκεί. Θα το έκανα, αν έβλεπα ότι αυτός είναι ο άνθρωπός μου και ότι τρελαινόταν για μένα.

Προς το τέλος μου είπε ότι είναι μαζί μου και δεν τον ενδιαφέρει καμία άλλη. Μα δεν το έβλεπα! Έβγαινε και αρκετές φορές το κινητό το ξεχνούσε κάπου και δεν το άκουγε. Του έστελνα ένα γλυκό μήνυμα και ανταπόκριση καμία. Συχνά μου έλεγε πως δεν έτρεχε και τίποτα αν δεν μιλούσαμε και μια μέρα...

Επαιζα μαζί του, του έκανα ναζάκια στο facebook, του αφιέρωνα τραγούδια και αυτός τίποτα καμία αντίδραση. Μόνο σπάνια κάτι έκανε... και κάτι φωτό μας που είχε ανεβάσει. Συχνά μου έλεγε πως όλα αυτά ήταν δοκιμασίες για να δει αν όντως έχω καταλάβει τα λάθη μου...

Ώσπου ένα ωραίο πρωί, μου ήρθε ηλεκτρονικό μήνυμα από μια εφαρμογή για φλερτ στην οποία είδα να φιγουράρει η φωτό του και όταν μπήκα μέσα είδα ότι είχε διαμορφώσει σελίδα που δήλωνε ξεκάθαρα ότι ψαχνόταν... Εκεί μέσα είχα μπει παλιά αλλά αυτό σου στέλνει κάθε τόσο ενημερώσεις.

Το κουβέντιασα ήρεμα αρχικά και είπε ότι το είχε κάνει πριν 3 μήνες... Μόνο που τότε ήμασταν μαζί! Είχα όλη την καλή διάθεση να το λύσουμε και να τον πιστέψω όμως άρχισε να φωνάζει, να με λέει ζηλιάρα, ανασφαλή, να μου λέει ότι θα μου ανακοινώσει την απόφασή του αν θα ξαναμιλήσουμε ποτέ σε 3 μέρες και άλλα τέτοια... αρνούμενος να πάω εκεί για να τα βρούμε, λέγοντας πως αυτός είναι και αν μου αρέσει....

Τελικά μου τηλεφώνησε μετά από 5 μέρες για κάτι άλλο. Δεν ανέφερε τίποτα για μας. Του είπα πως θεωρούσα ότι τελειώσαμε. Με πήρε 6 τηλέφωνα και δεν απάντησα. Μου έστειλε μήνυμα ότι με άφησε να σκεφτώ το λάθος μου -θεωρούσε ότι είχα ψαξει!

Μέρες μετά είχα καθυστέρηση! Τον ενημέρωσα ενώ το είχα αντιληφθεί μέρες πιο πριν αλλά δεν άντεχα την αγωνία και ήθελα να το ξέρει, να το μοιραστώ μαζί του... Ένα ξερό μήνυμα η απάντηση: να κάνω το τεστ και να τον ενημερώσω... Ούτε ένα τηλέφωνο, μια συμπαράσταση... τίποτα.

Ευτυχώς δεν ήμουν έγκυος. Τον ενημέρωσα τηλεφωνικά, τον ευχαρίστησα για την απουσία του και εξαφανίστηκα. Εμφανίστηκα μετά από δύο μήνες προσπάθησα να τον συναντήσω έστω μία φορά να μιλήσουμε από κοντά, πήγα δύο φορές στην περιοχή του και δεν δέχτηκε να με δει.
Όλο εκείνο το διάστημα όμως δεν μου το ξέκοβε, με τον τρόπο του το συντηρούσε. Τελικά κατάφερα να ξαναεξαφανιστώ για μήνες. Δεν με αναζήτησε ποτέ. Όμως όσο παράλογο και αφελές κι αν είναι ακόμα νιώθω πράγματα για αυτόν και δεν ξέρω πως να τον ξεχάσω.

Κι αυτό γιατί δεν είχα ξανανιώσει ποτέ τόσο δυνατά άσχετα αν η σχέση μου δεν ήταν καλή. Και φυσικά δεν με βοηθάει το γεγονός ότι οι γνωριμίες που κάνω δεν προχωρούν και δεν είναι επειδή είμαι κολλημένη. Το γεγονός ότι δεν προχωρούν είναι αυτό που με κάνει να τον σκέφτομαι.

Αγαπητή φίλη,

αναφέρεις αρχικά πως το μόνο που θέλεις είναι να σου πω αν έκανες καλά που χώρισες. Ακολούθησαν 1000 περίπου λέξεις, οι οποίες περιέγραφαν την συγκεκριμένη σχέση.

Θα ξεκινήσω λοιπόν απαντώντας ευθέως και σαφώς: Ναι, καλώς έκανες και χώρισες. Όχι μόνο καλώς, αλλά τέλεια. Ιδανικά.
Γιατί από αυτά που διάβασα γλυκιά μου, δεν είχες σχέση. Ένα πήδημα κάθε τοσό με παράπλευρα οφέλη (καθάρισμα, φροντίδα κλπ) για τον τύπο ήταν.

Και αν μου βρεις ΕΝΑΝ λόγο για τον οποίο συνεχίζεις να είσαι κολλημένη με αυτόν, θα χαρώ να ξαναδιαβάσω mail σου - γιατί προσωπικά δεν βρήκα ούτε ΕΝΑΝ. Και είμαι άντρας. Τον στοιχειώδη αυτοσεβασμό να είχες θα έπρεπε να είχες σταματήσει να ασχολείσαι μαζί του από την επόμενη στιγμή που του ζήτησες να χωρίσετε.

Τέλοσπάντων, η πραγματικότητα είναι αυτή. Από εδώ και πέρα άλλαξε συμπεριφορά, άλλαξε ζωή. Και να χαίρεσαι που έδιωξες αυτόν τον τύπο από τη ζωή σου και να συνεχίσεις να έχεις την ίδια συμπεριφορά με όλα τα...γενόσημα αυτού του είδους. Άρχισε να λες λοιπόν σαν mantra να επαναλαμβάνεις κάθε φορά που πιάνεις τον εαυτό σου να τον σκέφτεται: "Καλά ξεκουμπίδια - καλά ξεκουμπίδια - καλά ξεκουμπίδια".


Περιμένω ακόμη περισσότερες ερωτήσεις και ιστορίες σας στο info@queen.dpg.gr