Μου είπε πως δεν θέλει να είναι μαζί μου αλλά είμαι ερωτευμένη και νιώθω πως με θέλει κι αυτός, γι αυτό σας ξαναγράφω...

Το γράμμα της αναγνώστριας

Αγαπητή φίλη,
Είμαι η Δανάη που σου έχω ξανά στείλει mail,σχετικά με το παιδί από το εξωτερικό.... (αν θυμάσαι). Διάβασα τις όμορφες και πάνω απ' όλα σωστές συμβουλές σου. Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου, απλά μέρα με τη μέρα συνειδητοποιώ πόσο ερωτευμένη είμαι μαζί του. Τον σκέφτομαι συνέχεια. Κοιμάμαι και ξυπνάω με τη σκέψη του, δεν αντέχω άλλο!
Να τον δω και να του στείλω ούτε καν το σκέφτομαι, από εγωισμό και μόνο! Αλλά, τον θέλω όσο τίποτα!
Βέβαια, ξαναεμφανίστηκε και μιλήσαμε για κάποια πράγματα. Άμεσα μου είπε πως μου έχει ξεκαθαρίσει απ' την αρχή τη θέση του, αλλά επειδή έχει καταλάβει τι άτομο είμαι ούτε με κορόιδεψε και ούτε ψέματα μου είπε και πως κ γι' αυτό μιλάει ακόμη μαζί μου!
Αυτό ήταν το μόνο που με χαροποίησε, κι ας μη θέλει να είμαστε μαζί! Αλλά είμαι διχασμένη! Ξέρω πως κάνει και με άλλες διάφορα, αλλά μέσα μου νιώθω κ ότι με θέλει.
Πώς να χειριστώ τη κατάσταση;
Σας ευχαριστώ για το χρόνο σας!

Η απάντησή του Queen.gr

Το θυμάμαι πολύ καλά το mail σου Δανάη. Δεν είναι συμβουλές αυτά που σου λέω- θέλω ν απω δεν σου λέω τι να κάνεις ή τι πρέπει να κάνεις... Είναι απλά η έκθεση αυτών που μου είπες από μία τρίτη ματιά.

Καταλαβαίνω ότι σου έχει γίνει εξάρτηση η σκέψη του. Μπορεί αυτό να λέγεται και έρωτας. Επιστημονικά (σαν ψυχολόγος) να σου πω κάτι: Η σκέψη είναι μία αλληλουχία από εντολές που δίνει ο εγκέφαλος. Οι επαναλαμβανόμενες εντολές γίνονται συνήθεια και η εντολή- ερέθισμα κάνει το σώμα κάθε φορά να αντιδρά με συγκεκριμένο τρόπο. Είτε όταν τον βλέπεις, είτε όταν ακούς για εκείνον... είτε είτε είτε. Αυτό που δίνουμε εμείς οι ίδιοι για τροφή στον εγκεφαλό μας συνεχώς, γίνεται η χειρότερη εξάρτηση. Όταν μας αρέσει, μας έλκει κάποιος, η όψη του, η σκέψη του, μας κάνει να αισθανόμαστε όμορφα. Έτσι, την επαναφέρουμε στο μυαλό μας. Ξανά και ξανά. Την κάνουμε συνήθεια. Το σώμα συνηθίζει αυτή τη σκέψη, αυτές τις χημικές διαδικασίες που το κάνουν να αισθάνεται έτσι... Τώρα ανάλογα και με αυτά που ζούμε με τον άλλο, αυτά που νιώθει και εκείνος και τη συμπεριφορά του, έχουμε ένα 'στόρυ' που τα γεγονότα μπορεί να το κάνουν να εξελίσσεται διαφορετικά από ό, τι θα θέλαμε. Αυτό μας διαταράσσει την ισοροπία που έχουμε δημιουργήσει με τα δικά μας όνειρα και το πώς θα θέλαμε τα πράγματα. Στο λέω πολύ περιληπτικά, σχεδόν αποσπασματικά και επιφανειακά για να καταλήξω πως όλα είναι στο μυαλό. Δηλαδή εσύ φέρνεις τις σκέψεις στο μυαλό σου. Δεν έρχονται μόνες τους... Εσύ όταν χαλαρώνεις ή μένεις μόνη τον σκέφτεσαι και ξαναζείς παλιές ή δικές σου φανταστικές στιγμές μαζί του, με την ιδέα του.

Εσύ φέρνεις τον πόνο στο μυαλό σου, την στενοχώρια για έναν ανεκπλήρωτο έρωτα, δεν έρχεται μόνος του. Συνειδητά το κάνεις. Συνειδητά μπαίνεις πιο βαθιά στον έρωτα και μεγαλώνεις αυτό που αισθάνεσαι. Ναι μεν υπάρχει η λογική σου αλλά την αναιρείς.... Σε καμία περίπτωση το να σου εξηγώ τι σου συμβαίνει... εσένα και σε ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ δεν έχει σκοπό να απομυθοποιήσει την έννοια του έρωτα που με ανταπόδοση ή και χωρίς εξακολουθεί να είναι το πιο όμορφο συναίσθημα που μας λέει: Helloooo, ζεις! Δεν είσαι brain dead. Θες να αγαπήσεις, να αγαπηθείς, να αισθανθείς να μοιραστείς. Είναι υπέροχο, το ξέρω- αλλά δεν μπορεί να φτάσει πάντα μέχρι το τέλος απλούστατα γιατί στον έρωτα δεν μπορείς να σταθείς μόνος, αν κάποιος άλλος δεν είναι εκεί να σου κρατά το χέρι...

Δεν θέλει; Δεν μπορεί; Σου το είπε. Πρέπει να μείνεις εκεί αφού εκδήλωσες τις προθέσεις σου. Δεν ξέρουμε αν ήταν αλλιώς η κατάσταση πώς θα ήταν τα πράγματα. Νιώθει πίεση από το συναίσθημά σου, όχι από την ελκυστική παρουσία σου. Αυτό το συναίσθημα και την αφοσίωση, την ευθύνη που νιώθεις εσύ- για όποιο λόγο δεν μπορεί να στα ανταποδώσει. Πρέπει να το δεχτείς γιατί είναι νοήμων άνθρωπος και στο είπε. Τώρα το πώς στο είπε επίσης είναι κάτι που δεν πρέπει να αναλύεις, μιας και αδύνατον να μπει κανείς ακριβώς στο μυαλό του άλλου. Μπορεί να λέμε κάποια πράγματα μισά στους γύρω μας, για να κάνουν πίσω και να μην τα λέμε χοντρά και ωμά για να μην τους πληγώσουμε... Δεν μπορούν όλοι να το κάνουν- αν και εσένα ίσως μια πικρή αλήθεια σε βοηθούσε μακροπρόθεσμα...

Απλά μείνε στο γεγονός. Προσπάθησε- μπορεί να πάρει καιρό γιατί όπως κι αν προέκυψε ο έρωτάς σου γι αυτόν, έρωτας είναι- να ζήσεις γενικά. Θα σβήσει αυτό, μην το διαγράφεις αν η διαίσθησή σου σου λέει πως σε θέλει αλλά μην το φέρνεις στο μυαλό σου σαν προτεραιότητα. Βάλτο στο πίσω μέρος και απλά άστο εκεί. Μην είσαι εγωίστρια μαζί του αλλά φτάνει με τα συναισθήματα- δεν χρειάζεται να του λες. Το είδε, φαίνεται, το ξέρει. Τέλος, μην μένεις σε βλέμματα, αγκαλιές κλπ. Πολλοί τα παραφουσκώνουν αυτά στην πράξη γιατί απλά είναι πιο όμορφες οι στιγμές έτσι, πιο ελκυστικές, πιο ερωτεύσιμες... Δεν ξέρω αν με καταλαβαίνεις.

Ελπίζω να σε βοηθάω με το να βλέπεις πως λειτουργεί ο άνθρωπος και το μυαλό. Φυσικά, όλοι όταν ερωτευόμαστε, στο συναίσθημα μένουμε ακόμη και όταν γνωρίζουμε πώς μας συμβαίνει. Όσο να 'ναι όμως βοηθά να ξέρεις ότι εσύ είσαι αυτή που ορίζει τη σκέψη σου. Είναι απλά ένας μηχανισμός που πρέπει να κατακτήσεις. Δεν σημαίνει ότι και πάλι δεν θα ερωτεύεσαι, δεν θα αφήνεσαι και δεν θα πληγώνεσαι- απλά πρέπει να ξέρεις μέχρι που ευθύνεται ο... έρωτας και που φταίει το μυαλό μας...

Περιμένουμε τα γράμματά σας στο info@queen.dpg.gr