Οι δεκαοχτάρηδες έχουν άλλη «πλάκα»

Πριν από μερικά χρόνια περνούσα μια φάση όπου δεν είχα ερωτικό ενδιαφέρον για κανέναν. Η δουλειά μου είναι γεωλόγος και ενίοτε περνάω περιόδους ανεργίας. Έτσι, το καλοκαίρι εκείνο που δεν είχα τίποτε καλύτερο να κάνω, αποφάσισα να δουλέψω στο μπαράκι ενός φίλου που βρισκόταν στην Πελοπόννησο.

Αρχικά τα περνούσα ήρεμα. Έκανα το οκτάωρό μου στο μπαρ –δούλευα από το μεσημέρι μέχρι το βράδυ- διάβαζα τα βιβλία μου, έπινα τα ποτάκια μου και κοιμόμουν νωρίς. Κάποια στιγμή τον Αύγουστο πλάκωσε κόσμος και ανάμεσά τους και ένα πανέμορφο δεκαοκτάχρονο αγόρι. Να σημειώσω ότι εγώ είμαι 30 και μολονότι δείχνω πολύ μικρότερη, σίγουρα δεν δείχνω 18. Τον παρατηρούσα χαμογελώντας να με φλερτάρει επιδέξια για την ηλικία του και να επιδιώκει διαρκώς την παρέα μου. Η αλήθεια είναι πως με κολάκευε όλο αυτό, αν και είχα αποφασίσει να μην κάνω κάτι μαζί του γιατί είμαι υπερβολικά του «φαίνεσθαι» και ντρεπόμουν για το τι θα έλεγε ο κόσμος.

Μια νύχτα όμως που το μπαράκι στο οποίο δούλευα έκανε το καθιερωμένο πάρτι για την πανσέληνο του Αυγούστου, κατέληξα να πίνω με μια τεράστια παρέα –ανάμεσά τους κι ο μικρός βέβαια- χορεύοντας και διασκεδάζοντας ανέμελη. Σιγά σιγά οι αντιστάσεις άρχισαν να χάνονται, μαζί και η επαφή μου με την πραγματικότητα. Πήγα προς τη θάλασσα να κάνω μια βουτιά και να συνέλθω από το πολύ αλκοόλ, αλλά ο μικρός με ακολούθησε, γιατί όπως είπε ανησυχούσε μήπως πνιγώ.

Με συνόδευσε μέσα στην ήρεμη θάλασσα και εκεί που μιλούσαμε και γελούσαμε, έκανε μια βουτιά κάτω από τα πόδια μου. Περνώντας, μου έλυσε το μαγιό και βγήκε στη επιφάνεια κρατώντας το ψηλά σαν τρόπαιο. «Έλα να το πάρεις!» μου είπε και εγώ, φυσικά, πήγα. Μόνο που δεν πήρα μόνο το μαγιό μου. Την επόμενη μέρα έχασε το τρένο της επιστροφής στην Αθήνα και έτσι έκατσε μαζί μου άλλη μια εβδομάδα. Από τότε ξεπέρασα τελείως το ερωτικό πάγωμα στο οποίο βρισκόμουν και έχω να θυμάμαι την πιο υπέροχη «σχέση» που είχα ποτέ στη ζωή μου.

Ασημίνα, ετών 30