Είμαι 25 χρονών και τόσο καιρό μόνη, που έχω ξεχάσει πότε φίλησα τελευταία φορά

Αγαπητέ Dr Love,
δεν θα σε κουρασω με υπερβολες και ουτοπιες..Η αληθεια ειναι οτι εχω ενα προσωπικο θεμα και θα ηθελα να το συζητησω με καποιον που ουτε στο προσωπο δεν με εχει δει και ετσι δεν θα εχω το αισθημα της ντροπης..λοιπον ειμαι 25 χρονων και ειμαι μονη μου...γιατι?πολλοι ειναι οι λογοι αλλα και ταυτοχρονα κανενας ουσιωδης...ψαχνω να βρω τι κανω λαθος..ειμαι καιρο μονη μου..τοσο που σκεφτομαι ποτε ηταν η τελευταια φορα που φιλησα ενα αγορι και δεν θυμαμαι το ποτε...

επιλογη? οχι! συγκυριες ισως..θελω μια κατευθυνση..πολλες φιλες μου μου λενε οτι ειμαι αποτομη..και οτι βαζω τοιχο στον αλλο και δεν μπορει καποιος ευκολα να με προσεγγισει...αλλες παλι λενε οτι ψαχνω το πριγκιπα με το ασπρο αλογο..η αληθεια ειναι καπου στη μεση! θελω απλως μια συμβουλη.
ευχαριστω
Βικυ

Αγαπητή Βίκυ,

να σου πω, πρώτα από όλα, πως δεν είναι ντροπή να είναι κάποιος "μόνος". Και για να είμαι ειλικρινής αυτό το "μόνος", όταν αναφέρεται σε έλλειψη ερωτικής σχέσης δεν μου αρέσει καθόλου. Δείχνει πρόβλημα στην διάθεση σου και την ψυχική σου κατάσταση εν γένει. Δεν αυτοπροσδιοριζόμαστε από την ερωτική μας σχέση, την ύπαρξή της ή μη, το είδος της, την χρονική της διάρκεια. Σαφώς ο έρωτας, οι ερωτικές σχέσεις και το σεξ είναι πλευρές της ζωής μας εξαιρετικά σημαντικές, οι οποίες την επηρεάζουν συχνά σε μεγάλο βαθμό. Δεν είναι όμως ούτε η αρχή, ούτε το τέλος της.

Μόνοι είμαστε (αν δεν είναι επιλογή μας) όταν δεν έχουμε ανθρώπους που μας αγαπούν κοντά μας. Οικογένεια και φίλους. Ναι, και οι σύντροφοι, "μόνιμοι" ή περιστασιακοί παίζουν σημαντικό ρόλο, όμως δεν θα έπρεπε η ύπαρξη ή έλλειψή τους και μόνο να μας ορίζει σαν "μόνους".
Ξεπέρνα αυτό το αίσθημα, για να συνεχίσεις με το επόμενο σκέλος. Βγες, πέρνα όμορφα με τις παρέες σου, με ανθρώπους που σε κάνουν να αισθάνεσαι αγαπητή, όμορφη και χαρούμενη.

Τώρα στο τι τυχόν κάνεις και δεν σε προσεγγίζουν εύκολα οι άντρες, δεν μπορώ, όπως φαντάζομαι αντιλαμβάνεσαι, να το προσδιορίσω εγώ, καθώς δεν σε γνωρίζω και δεν έχω παρατηρήσει την συμπεριφορά σου.
Απλώς θα σου πω πως, πράγματι, τη διάθεσή μας, ειδικά στο φλερτ, συνήθως την αποπνέουμε. Όταν σου λένε οι φίλες σου πως είσαι απότομη και πως "βάζεις τοίχο", ίσως να έχουν δίκιο. Δεν γνωρίζω τις τυχόν φοβίες ή ανασφάλειές σου. Ούτε τι "διδαχές" και ανατροφή έχεις από την οικογένεια, και ειδικά από τη μητέρα σου (ενσυνείδητες ή μη) σχετικά με το πως πρέπει να είναι οι "σωστές σχέσεις", οι "σωστοί άντρες", το σεξ κλπ.
Ίσως να έχουν εντυπωθεί μέσα σου κάποια στερεότυπα τα οποία σε οδηγούν στο να απορρίπτεις, και μάλιστα πιθανότατα όχι με τον καλύτερο τρόπο, την πλειοψηφία όσων σε πλησιάζουν.

Θα σου έλεγα να χαλαρώσεις, να μην "ψειρίζεις" τόσο τον κάθε άντρα που δείχνει ενδιαφέρον και άφησέ τον να σε προσεγγίσει. Γνώρισέ τον και μην ξεκινάς, υποχρεωτικά, με μεγάλες προσδοκίες. Πάρε το κάθε τι όπως έρχεται και ζήσε το. Για ένα βράδυ; Για μια εβδομάδα; Για όσο κρατήσει και όπως καταλήξει τελοσπάντων. Αν δεν γνωρίσεις, αν δεν ζήσεις, αν δεν ερωτευτείς, αν δεν κάνεις σεξ, αν δεν απογοητευτείς, αν δεν στενοχωρηθείς, αν δεν χαρείς - δεν θα μάθεις να συγκρίνεις, δεν θα αντιληφθείς το ξεχωριστό, αυτό που πιθανότατα σου ταιριάζει πιο καλά από κάθε άλλο.

Σταμάτα να σκέφτεσαι (μόνο) και να αυτοοικτίρεσαι και ζήσε.



Περιμένω ακόμη περισσότερες ερωτήσεις και ιστορίες σας στο info@queen.dpg.gr