Ο έρωτας μεγέθη δεν κοιτά

Είμαι παράφορα ερωτευμένη με έναν τύπο που γνώρισα το καλοκαίρι. Όταν τον πρωτοείδα δεν πίστευα στα μάτια μου. Ψηλός, μελαχρινός με γκρίζα μάτια και το πιο υπέροχο χαμόγελο όλων των εποχών.

Από την αρχή μου έκανε εντύπωση το γεγονός ότι ήταν μαζεμένος και φαινόταν σα να μην έχει αυτοπεποίθηση. Μα, πως ήταν δυνατόν ένας τέτοιος κούκλος με τη δική του καταπληκτική προσωπικότητα να μην είχε ύφος εκατό καρδιναλίων, έτοιμων να κυριαρχήσουν στον κόσμο και επάνω σε κάθε θηλυκό; Όλη αυτή η αντίφαση όμως οφείλω να ομολογήσω ότι με γοήτευε.

Τον φλέρταρα και τελικά τον κατέκτησα και τη νύχτα που βρέθηκε στην αγκαλιά μου, βρέθηκα κι εγώ στα τάρταρα. Δεν πίστευα στα μάτια μου, στην αφή μου, στην ατυχία μου και στην κατάρα που με βρήκε! Ήταν τόσο μικρό που με το ζόρι το ένιωθα... Ο στοματικός έρωτας ήταν σα να μασάς τσίχλα. Προσποιήθηκα ότι ικανοποιήθηκα, αλλά τίποτα δεν μπορούσε να κρύψει τη θλίψη μου. Ούτε καν ο έρωτάς μου γι' αυτόν.

Έκανα υπομονή για δύο ολόκληρους μήνες και κάθε φορά που κάναμε σεξ ήταν και πιο θλιβερή. Αποφάσισα να μην το κόψω. Ο συγκεκριμένος άνθρωπος είναι τόσο υπέροχος που θα ήταν έγκλημα να τον βγάλω απ' τη ζωή μου. Κανείς δεν μου έχει συμπεριφερθεί πιο όμορφα και από κανέναν δεν θα περίμενα πιο άψογη στάση σε όλα.

Έτσι, αποφάσισα να γεμίσω τη ζωή μου με άλλους ερωτικούς συντρόφους που θα μου προσέφεραν το μοναδικό πράγμα που δεν μπορούσε να μου προσφέρει αυτός: σωστό σεξ. Από τότε, όλα πάνε καλά, περνάμε υπέροχα και προς το παρόν, δεν αισθάνομαι ούτε καν τύψεις!

Ροδάνθη, 27