Από όταν γνωριστήκαμε ένιωσα κάτι για εκείνη. Έχουν περάσει 7 χρόνια που είμαστε φίλοι και δεν της έχω πει τί νιώθω, αλλά πλέον δεν αντέχω άλλο. Τί να κάνω;

Καλησπέρα Δόκτορα

Ποιο είναι τώρα το πρόβλημα μου ακριβώς. Λίγο πολύ νομίζω είναι συχνό πρόβλημα αλλά πάντοτε εξαρτάται και απο πολλούς παράγοντες. Τι εννοώ. Το πρόβλημα το γενικότερο είναι ότι δεν το έχω πολύ στο τρόπο του πως να προσεγγίσω μια γυναίκα. Καλώς ή κακώς σαν άτομο είμαι αρκετά ευχάριστο με αρκετό χιούμορ και δεν έχω σκοπό να περιαυτολογίσω αλλά απο ομολογίες και μόνο σου παραθέτω έτσι λίγο να καταλάβεις μερικά πράγματα για το άτομο μου.

Τώρα το συγκεκριμένο πρόβλημα έχει σχέση με την φίλη μου - κολλητή μου. Δεν θα αρχίσω να μπαίνω στην διαδικασία, επειδή το έχω συζητήσει με φίλους, ότι τελικά μια γυναίκα δεν μπορείς να την δεις σαν φίλη και γιατί μου συμβαίνει αυτό. Έχω και άλλες φιλίες με γυναίκες - κοπέλες που πολύ απλά δεν νιώθω κάτι παραπάνω για αυτές. Το θέμα είναι πως απο την πρώτη στιγμή που γνωριστήκαμε είναι ότι ένιωσα έτσι για εκείνη, αλλά πολλές φορές λέμε ας μην την χάσω και ας το προχωρήσω με τον ρυθμό που εκείνη μου το επιτρέπει πάντα. Αλλά δυστυχώς εγώ το παράκανα και το άφησα πάρα πολύ να προχωρήσει. Είμαστε τώρα σχεδόν 7 χρόνια φίλοι. Έχω περάσει μαζί της χωρισμούς από δικές της σχέσεις, αλλά έχω κάνει και παρέα με τα αντίστοιχα παιδία. Είναι ψυχοφθόρο το γεγονός του να θέλεις κάποιον και να μην το λες γιατί δεν ξέρεις τι αποτέλεσμα μπορεί να φέρει αυτό το πράγμα και δεν εννοώ το γεγονός της απόρριψης σαν σύντροφος αλλά και σαν φίλος.

Προσπαθούσα πάντα να συμβουλεύω σαν φίλος και όχι προς προσωπικό μου όφελος σε δικές της ερωτικές απογοητεύσεις. Και το κυριότερο που με κάνει και αισθάνομαι άσχημα είναι πως είναι επιπόλαιη στον τομέα αυτόν, εννοώντας πως κάνει σχέσεις με μεταξύ τους χρονική διαφορά πολύ μικρή, πράγμα που σαφώς δεν σου επιτρέπει και να ωριμάσεις συναισθηματικά και να πιστέψεις τι είναι αυτό που πραγματικά θες. Τώρα το πρόβλημα είναι τι θα μπορούσα να κάνω που δεν θα φέρει και εκείνη σε δύσκολη θέση αλλά και εμένα. Γιατί πιστεύω πως ασχέτως και αν η φιλία είναι σημαντική και ανιδιοτελής, αν με απορρίψει συναι σθηματικά πιστεύω πως θα χαλάσει και η μεταξύ μας φιλία. Θα μου πεις τώρα τι μας λες φίλε μου, τι σε ενδιαφέρει τελικά αλλά το θέμα είναι πως συμβαίνει αρκετά χρόνια το γεγονός του να μην της έχω πει πράγμα που σημαίνει πως είναι κάτι παραπάνω απο "ερωτική αγάπη". Αυτό λοιπόν είναι εν ολίγης το πρόβλημα μου, που ερχεται σαφώς σαν απόρροια του γεγονότος ότι δεν έχω το θάρρος τόσο απέναντι στις γυναίκες. Οπότε πιστεύω πως επιλύοντας κάτι απο τα δύο θα λυθεί και το άλλο μαζί.

Ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο και συγνώμη αν ήταν πολύ εκτενές το θέμα μου.


Αγαπητέ φίλε,

Αν μου λες ότι αυτή η κατάσταση κρατάει 7 χρόνια, τότε μπορώ να πω ότι και λίγα έγραψες στο γράμμα σου.

Θα μου λύσεις την απορία κάποια στιγμή, όμως, ΤΙ ΠΕΡΙΜΕΝΕΣ 7 ΧΡΟΝΙΑ; Δηλαδή, δεν το πιστεύω. Τάμα το είχες κάνει; Στοίχημα με τους κολλητούς σου το είχες βάλει; Άκουσες μια φωνή από ψηλά να σου λέει «περίμενε 7 χρόνια και μετά βλέπουμε»; Jesus...

Και όχι, δεν το παράκανες. Το... «έλουσες» το όλο θέμα. Το έβαλες κάτω, το χτύπησες και μάτωσε! Το είπα, ξέσπασα και προχωράμε.

Λοιπόν ό,τι έγινε, έγινε. Από εδώ και πέρα να δούμε τι κάνουμε. Τα πράγματα δεν είναι εύκολα, το ξέρεις αυτό. Και το πρώτο που πρέπει να ξεκαθαρίσεις στο μυαλό σου είναι αν αυτή τη κοπέλα τη θέλεις περισσότερο ως φίλη ή ως σχέση. Γιατί αν ισχύει το πρώτο θα σου έλεγα καλύτερα να ξεχάσεις το επόμενο βήμα, άρχισε να βλέπεις άλλα κοριτσάκια (χαμός γίνεται έξω, βρωμάει ο τόπος) και αποδέξου ότι θα είσαι ο κολλητός.

Αν όμως δεν αντέχεις άλλο και είσαι διατεθειμένος να ρισκάρεις, τότε πρέπει να πάρεις μια βαθιά ανάσα, να κάνεις μαθήματα θάρρους (θα σου χρειαστούν αν δεν έχεις άνεση με τις κοπέλες) και να ξεπεράσεις τον εαυτό σου. Και ναι, φίλε μου, σκέτο ρίσκο είναι αυτό: γιατί υπάρχει ο κίνδυνος -και δεν είναι μικρός- να σου πει ότι δεν σε βλέπει ερωτικά. Και τότε πάει και η φιλία σου, διότι αν δεν χαλάσει εντελώς, σίγουρα θα παγώσει και τα πράγματα δεν θα ξαναγίνουν ποτέ όπως παλιά.

Για αυτό, προτού κάνεις οποιαδήποτε κίνηση πρέπει να το σκεφτείς καλά.

Εγώ πάντως στη θέση σου θα το έκανα το επόμενο βήμα. Αν μετά από επτά χρόνια δεν μπορείς να την ξεπεράσεις, σημαίνει ότι δύσκολα θα βγει από το μυαλό σου κάποια στιγμή. Και είναι προτιμότερο να ρισκάρεις, παρά τα επόμενα χρόνια να αναρωτιέσαι «τι θα συνέβαινε αν είχα τολμήσει να της πω τα συναισθήματά μου».

Αλλά θα πρέπει όλα να γίνουν με έναν απαλό και ευγενικό τρόπο, να της εξηγήσεις αυτό που νιώθεις. Και να είσαι έτοιμος για όλα. Δεν ξέρεις τι θα συμβεί. Μπορεί το χειρότερο, μπορεί και το καλύτερο –άλλωστε ποτέ δεν την είχες κάνει να σε σκεφτεί ως κάτι περισσότερο από φίλο. Και μπορεί στο βάθος κι αυτή να αισθάνεται το ίδιο για σένα. Είπαμε, ρίσκο.

ΥΓ.: Quiz – Τι σχέση έχει η δικτατορία με την περίπτωσή σου; (ΤΑ 7 ΧΡΟΝΙΑ!)

ΥΓ.1: Συμβουλή bonus: Δεν πιστεύω ότι δεν έχεις τον τρόπο σου με τις γυναίκες. Πιστεύω όμως ότι τον σκέφτεσαι πολύ αυτόν τον τρόπο. Τόσο που στο τέλος μπλοκάρεις και δεν κάνεις τίποτα. Αν είσαι ευχάριστο άτομο και με χιούμορ, τότε το μοναδικό που μπορώ να σου πω είναι πως όταν πλησιάζεις μια κοπέλα να είσαι ο εαυτός σου. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο. Μερικές φορές τα απλά είναι και τα καλύτερα.