Είμαι σε μια πολύ καλή και τρυφερή σχέση αλλά εξακολουθώ να είμαι ερωτευμένη με έναν συνάδελφο που αδιαφορεί για μένα, παρότι είχε γίνει κάτι μεταξύ μας.

Αγαπητό μου Queen πώς θα αρχίσω;

Εδώ και 2 εβδομάδες έχω μια σχέση. Αλλά δυστυχώς από απόσταση. Είναι πολύ καλός μαζί μου και λέει λόγια που ποτέ δεν είχα ξανακούσει και δεν ξέρω. Νιώθω υπέροχα μαζί του και έχουμε τόσα κοινά. Όμως στον χώρο εργασίας μου, εδώ και 1 χρόνο περίπου είμαι πολύ ερωτευμένη με κάποιον συνάδελφο. Αν και έχει γίνει κάτι, φέτος αρχίζει να μου μιλάει πολύ άσχημα και παρόλο που τον έχω συγχωρήσει εκατοντάδες φορές για αυτά τα λόγια που μου λέει, συνεχίζει. Μου μιλάει ψυχρά συνεχώς, άσχημα και τις άλλες φορές απλώς αδιαφορεί. Κι εγώ αδιαφορώ αλλά δεν απαντάω σε αυτά που με λέει. Και όταν γενικώς μιλάει με τις άλλες συναδέλφους, ζηλεύω! Αλλά και πάλι δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Και εξάλλου έχω κάποιον τώρα δίπλα μου που με αγαπάει και τουλάχιστον μου μιλάει ωραία, με σέβεται. Ήθελα κάποιον τόσο καιρό να με κάνει να νιώθω ασφάλεια, τώρα που έχω αυτό που ήθελα δεν το εκτιμώ όπως πρέπει. Γιατί δεν νιώθω πολλά. Ξανά ανασφάλειες συνεχώς. Είμαι μπερδεμένη. Ποθώ αυτόν που δεν μπορώ να έχω. Τι να κάνω; Πώς να εκτιμήσω τον νέο μου σύντροφο; Ή να πάω σε αυτόν που αγαπώ, αλλά με πληγώνει; Δεν το περίμενα αυτό, γιατί και πάλι ίδια διλήμματα είχα πέρσυ. Με μπερδεύουν πολύ όλοι με τα συναισθήματά τους.
 Ευχαριστώ πολύ.


Αγαπητή φίλη,

Καταρχήν, τι είναι αυτά που πας και κάνεις; Ερωτεύτηκες κάποιον από τη δουλειά; Δεν σου έχει πει κανείς ότι επαγγελματικά και προσωπικά δεν πάνε μαζί; Δεν μπλέκεις ποτέ με άτομο μέσα από τον χώρο εργασίας. Τελεία και παύλα. Είναι κανόνας.

Αλλά τώρα είναι αργά θα μου πεις (και ο έρωτας είναι τυφλός και δεν είναι λογικός και άλλα τέτοια κλισέ). Και ο πρώτος κανόνας έσπασε. Άρα πάμε στο θέμα σου. Λοιπόν θα σου μιλήσω ανοικτά και ξεκάθαρα, έστω κι αν δεν σου αρέσουν αυτά που θα σου πω.

Από τη μία έχεις ένας έρωτα, που όμως σε πληγώνει και σε στεναχωρεί (και σε φτύνει, μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας). Από την άλλη έχεις μια σιγουριά, που όμως -μην γελιόμαστε- σε αφήνει αδιάφορη. Δύσκολα τα πράγματα, δε διαφωνώ. Όμως δε φταίνε οι άλλοι, αλλά εσύ. Οι άλλοι συμπεριφέρονται έτσι όπως ακριβώς νιώθουν. Το θέμα είναι τι κάνεις εσύ με τα συναισθήματά σου.

Πιστεύω ότι μία λύση έχεις: απομακρύνσου και από τις δύο καταστάσεις, μείνε μόνη σου για ένα διάστημα, ξεκαθάρισε τα πράγματα στο μυαλό σου και έτσι θα ξεκαθαρίσουν και στη ζωή σου. Και σου εξηγώ και τον λόγο που στο λέω αυτό...

Ο έρωτας από το γραφείο δεν πρόκειται να αλλάξει. Γιατί όσο εσύ θα τρέχεις από πίσω του, τόσο περισσότερο θα σε κάνει ότι θέλει. Και θα σου μιλάει άσχημα και θα σου σπάει τα νεύρα μιλώντας με άλλες γυναίκες και γενικά θα είσαι το αγαπημένο toy! Γιατί είσαι δεδομένη –και τα δεδομένα τα κάνουμε ότι θέλουμε.

Ο σύντροφος από απόσταση, όσο καλός και αν είναι, δεν σε γεμίζει. Και φαίνεται και το ξέρεις. Άλλωστε στις 215 λέξεις που ήταν το γράμμα σου, έγραψες όλα σου τα «εγώ» και «θέλω» («έχω κάποιον τώρα δίπλα μου που με αγαπάει και τουλάχιστον μου μιλάει ωραία, με σέβεται. Ήθελα κάποιον τόσο καιρό να με κάνει να νιώθω ασφάλεια»), αλλά πουθενά δεν έγραψες τι νιώθεις εσύ για αυτόν! Και το να έχεις μια σχέση απλά για να λες ότι έχεις, δεν έχει καμία σημασία.

Και αν θέλεις να κάνεις κάτι καλό για αυτόν, τότε καλύτερα να χωρίσετε. Δεν του αξίζει όλο αυτό, αφού είναι τόσο καλός όσο λες.

Δεν θυμάμαι αν στο είπα, αλλά σχέση στη δουλειά δεν κάνεις. Κανόνας...

Στείλτε κι εσείς τις δικές σας ιστορίες στον Dr. Love ΕΔΩ