Λέει πως πονά που δεν είναι μαζί μου αλλά δεν θέλησε να ξαναείμαστε μαζί

Το γράμμα της αναγνώστριας

καλησπέρα....αυτή τη στιγμή πραγματικά υποφέρω...πονάω τόσο πολύ που πραγματικά νιώθω πως δεν έχει νόημα πια η ζωή μου....πριν από 4.5 περίπου χρόνια γνώρισα ένα παιδί....από τότε περάσαμε από πολλά στάδια....το στάδιο της απλής περιπέτειας, του μίσους, κ τέλος της μακροχρόνιας σχέσης.....τότε ήμουν 16 ετών σήμερα 21....μετά από μια τόσο μεγάλη αγάπη δώσαμε τέλος πριν από 5 μήνες περίπου....στην αρχή πίστευα πως όλα θα είναι όπως σε όλους....δηλαδή θα χωρίζαμε κ θα τελείωνε το θέμα εκεί...αλλά έκανα λάθος....στην αρχή έκανα κάποια βήματα για να τα ξαναβρούμε αλλά χωρίς αποτέλεσμα....μετά από κάτι ψεύτικα λόγια κάποιων ¨φίλων" καταφέραμε να διακόψουμε κάθε επαφή....πόνεσα πολύ κ για να βρω τον εαυτό μου έφυγα από την αθήνα....κ τα κατάφερα...αλλά ακόμη κάτι με έτρωγε...κάτι μου έλεγε πως δεν έχουμε τελειώσει ακόμα....κ έτσι κ έγινε δύο μέρες αφού επέστρεψα εμφανίστηκε ξανά....κ από τότε εμφανιζόταν ανά τακτά χρονικά διαστήματα δίνοντας μου ελπίδες ότι θα είμαστε πάλι μαζί....κάποια στιγμή κουράστηκα να μου δίνει ελπίδες κ να μου τις παίρνει πίσω κ έτσι του είπα πως είμαι αλλού όπως κ εκείνος (βέβαια το δικό μου ήταν ψεύτικο)κ του ζήτησα να μην έχουμε επαφή για κάποιο χρονικό διάστημα...βέβαια όπως καταλαβαίνετε δεν έγινε αυτό...συνέχισε να εμφανίζεται....κ τότε μου μπήκε μια ιδέα στο μυαλό...αφού τον έβλεπα δεν έκοβε την επικοινωνία άρχισα να σκέφτομαι πως αν κάναμε ξανά έρωτα θα του θύμιζα τα παλιά κ θα μπορούσαμε να κάνουμε μια καινούρια αρχή η οποία βέβαια θα ήθελε πολύ μα πάρα πολύ δουλειά....κ έτσι κ έγινε κάναμε έρωτα κ εγώ έγινα κομμάτια...εκείνος άρχισε να κατηγορεί τον εαυτό του ότι με κάνει κ πονάω...μου είπε ότι θα εξαφανιστεί από τη ζωή μου γιατί δεν αντέχει να με κάνει να με βλέπει κομμάτια....εγώ αυτή τη στιγμή είμαι πιο χάλια κ από τότε που χωρίσαμε....με άφησε να πάρω εγώ την απόφαση για την επικοινωνία μας...μου είχε πει πολλές φορές ότι δεν είναι έτοιμος ακόμα....δεν ξέρει τι θέλει....το θέμα είναι ότι εγώ από τα 16 μου έχω μάθει να ζω μαζί του....είτε τότε που ήμασταν μαζί είτε τότε που δεν ήμασταν μαζί κ κάναμε σαν μωρά...αλλά πάντα ήταν στη ζωή μου....δεν έχω μάθει να ζω χωρίς εκείνον...χωρίς να περιμένω κάτι από εκείνον....σ περίπου 1 μήνα μπαρκάρει...ξέρω ότι την δεδομένη στιγμή δεν μπορούμε να είμαστε μαζί....άραγε υπάρχει ελπίδα μετά το μπάρκο....νιώθω μισή....την ώρα που κάναμε έρωτα ένιωσα να μου ξεριζώνει την καρδιά κ να την παίρνει....το ξέρω πονάει κ εκείνος...αλλά όχι όσο εγώ....φοβάμαι ότι δεν θα καταφέρω ποτέ να ζήσω χωρίς εκείνον....κανείς δεν θα υπάρξει που θα μπορέσει να τον αντικαταστήσει.....πως θα ζήσω με εκείνον τόσο μακριά μου....μου είπε βέβαια πως αν θέλω μπορούμε να έχουμε επαφή κ ότι πάντα θα είναι εδώ για μένα....τι να κάνωω???????πονάω πολύ.....δεν θέλω να τον χάσω......ευχαριστώ για τον χρόνο σας......

Η απάντηση του queen.gr

Δεν ξέρω τι να σου πω για να σε κάνω να αισθανθείς καλύτερα. Η αλήθεια είναι πως η δύναμη της συνήθειας είναι πολύ δυνατή. Αν υπάρχει και αγάπη μαζί ή έρωτας δεν είναι εύκολο να ξεκολλήσεις. Δοκιμάσατε για χρόνια, και δεν κράτησε. Πρέπει να είμαστε σε θέση να αποδεχόμαστε πως τελειώνουν κάποτε ακόμη και οι πιο όμορφες σχέσεις.

Επιπλέον, δεν είστε έτοιμοι σαν άνθρωποι. Όταν προχωράς παρακάτω, καταλαβαίνεις πως στα 21 είσαι ακόμη παιδί. Δεν έχεις δει τίποτα από τον κόσμο, ούτε καν από εσένα. Μπορεί λίγο καιρό μετά να μην αναγνωρίζεις καν τον εαυτό σου μαζί με εκείνον. Τα θέλω σου πιθανότατα θα είναι πολύ διαφορετικά.

Όταν κάποιος θέλει να είναι μαζί μας, απλά είναι. Δεν υπάρχει κάτι σαν εμπόδιο. Από τη στιγμή που εκείνος ήταν όντως με κάποια άλλη, κατάφερε να προχωρήσει. Το σεξ δεν μπορεί να σε φέρει πάντα κοντά στον άλλο. Δεν κολλάει έναν άντρα τόσο όσο μία γυναίκα σε αυτή τη συναισθηματική φάση. Είστε μικροί κι εκείνος δεν έχει ζήσει τίποτα. Κάποτε ούτως ή άλλως θα το θελήσει.

Καταλαβαίνω πως είναι ναυτικός. Η ζωή στη λαμαρίνα μόνο εύκολη δεν είναι... βγαίνοντας από εκεί το πιθανότερο είναι να θέλει να ζήσει. Μη λες ποτέ κανείς δεν θα υπάρξει- το έχουμε πει όλοι, όμως η ζωή μας διέψευσε. Ουδείς αναντικατάσταστος- κάποιο λόγο είχε που βγήκε η φράση. Μπορεί κι εκείνος να πονάει, αλλά το σίγουρο είναι πως δεν βιώνει τα πράγματα όπως εσύ.

Θα σου πρότεινα να μην ερμηνεύεις την συμπεριφορά του με βάση το πώς κρίνεις εσύ τα πράγματα. Αυτά τα λόγια τύπου δεν θέλω να σου κάνω κακό δεν λέγονται σχεδόν ποτέ από έναν ερωτευμένο. Αν θέλει να 'ναι μαζί σου και του δίνεσαι, θα είναι. Δεν είναι όμως- οπότε δεν αρκεί. Κι ας έφευγε... θα σε κρατούσε πιστεύω αν δεν άντεχε τη σκέψη του να είσαι αλλού.

Πρέπει να γίνεις λίγο πραγματίστρια. Λίγο πιο λογική. Όχι να αποκόψεις το ρομαντισμό και το συναίσθημα από τη ζωή σου αλλά μην περιμένεις όσους μήνες λείπει μήπως και τύχει και θέλει όταν γυρίσει. Πρέπει να βλέπεις το δικό σου εαυτό μέσα στις καταστάσεις και όσο ερωτευμένη κι αν είσαι να μπορείς να πορεύεσαι χωρίς τον άνθρωπο που αγαπάς. Η ζωή του καθενός μας είναι κάτι που συμβαίνει μια φορά και πρέπει να μπορούμε να προχωράμε ΚΑΙ μονοι. Προσπάθησε να σκεφτείς που είσαι εσύ μέσα στα γεγονότα. Υπάρχουν κι άλλα πράγματα στη ζωή εκτός από εκείνον. Εκείνος ΔΕΝ είναι η ζωή σου όπως δεν είσαι κι εσύ η δική του. Δεν είναι εύκολη κατάσταση, αλλά άσε τον εαυτό σου να ηρεμήσει και ίσως δεις κάτι ενδιαφέρον. Βάλε τον στο πίσω μέρος του μυαλού σου και ποτέ δεν ξέρεις. Αλλά μην ζεις περιμένοντας αυτόν!

Μπορείτε να μας στέλνετε τις ερωτήσεις σας εδώ.