Είμαι με ένα παιδί 5 μήνες, αλλά χωρίς να του έχω δώσει αφορμές, ζηλεύει πολύ τον πρώην μου και τσακωνόμαστε συνεχώς. Τι να κάνω;

Πριν περίπου ένα χρόνο έκανα μία σχέση η οποία κράτησε πολύ λίγο, περίπου 2 μήνες, με ένα άτομο για το οποίο δεν ένιωθα πολύ δυνατά συναισθήματα, όσο αυτός γι' αυτό και τελείωσε. Τώρα, είμαι σε σχέση περίπου 5 μήνες με ένα παιδί πολύ σοβαρό με το οποίο αγαπιόμαστε πολύ και είμαστε πολύ ερωτευμένοι. Ίσως η καλύτερη σχέση μέχρι στιγμής και για τους δύο μας. Όλα είναι υπέροχα εκτός από ένα θέμα που μας δημιουργεί συνεχώς προβλήματα και μαλώνουμε σχεδόν καθημερινά.
Δυστυχώς γνώριζε τον πρώην μου (και μάλιστα τον αντιπαθεί ιδιαίτερα) και γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο ξενερώνει συνέχεια καθώς δεν μπορεί να καταλάβει με ποιό κριτήριο τον επέλεξα, ούτε και να διανοηθεί ότι με άγγιζε και αυτός. Τον ζηλεύει αφόρητα, όπως κι εμένα. Συνεχώς προσπαθεί να βρει «παραθυράκια» για να αποδείξει κάτι που δεν είμαι, γιατί δεν μπορεί λέει να πιστέψει ότι είμαι τόσο καλή μαζί του χωρίς κάποιο συμφέρον. Κάποιες φορές υπήρξαν στιγμές που με μείωνε για να καλύψει τη δική του ανασφάλεια, αλλά τον συγχώρεσα.
Έχω κάνει πολύ υπομονή μέχρι στιγμής αλλά φοβάμαι μήπως ένα πρωί ξυπνήσω και σπάσει κάτι μέσα μου. Φοβάμαι πως αν συνεχίσω σ' αυτή τη σχέση, χάσω τον εαυτό μου και γίνω κάτι που δεν είμαι μόνο και μόνο για να σώσω μία σχέση. Τσακωνόμαστε συνέχεια και κάθε φορά καταλήγουμε στο ίδιο συμπέρασμα. Αγαπάμε πολύ ο ένας τον άλλον και θέλουμε να πάει κάπου πιο σοβαρά η σχέση μας, βλέπουμε πράγματα ο ένας στον άλλον. Από την μία βάσει των δεδομένων ίσως πρέπει να χωρίσουμε, αλλά από την άλλη δεν θέλουμε. Οπότε γυρίζουμε πάλι στο 0. Το έχουμε συζητήσει άπειρες φορές, αλλά ποτέ δεν μπορούμε να βρούμε κάποια λύση. Θέλω να μας βοηθήσω και δεν ξέρω πώς. Τί να κάνω;


Αγαπητή φίλη,

Καταρχήν δεν πρέπει να φοβάσαι μην ξυπνήσεις ένα πρωί και έχει σπάσει κάτι μέσα σου. Να φοβάσαι μην ξυπνήσει ο φίλος σου ένα πρωί και σπάσει τον άλλον στο ξύλο. Έτσι, γιατί στο όνειρό του είδε ότι σε άγγιξε! Γιατί ξέρω άτομα και άτομα που ζηλεύουν, αλλά εδώ έχουμε καταλήξει στη φάση «αρρώστια»!

Ναι, τη ζήλια την καταλαβαίνω. Μερικές φορές πιστεύω ότι κάνει και καλό σε μια σχέση –ανάβει τα αίματα και τα πάθη. Αλλά όταν έχει όρια, άντε και μια λογική. Όταν η ζήλια δεν έχει καμιά βάση και βρίσκεται απλά στο μυαλό του άλλου, τότε είναι επικίνδυνη.

Υπό άλλες συνθήκες θα προσπαθούσα να καταλάβω, πως γίνεται μετά από τόσα χουνέρια που σου κάνει («ζηλεύει αφόρητα», «δεν μπορεί να πιστέψει ότι είμαι τόσο καλή μαζί του χωρίς κάποιο συμφέρον», «προσπαθεί να βρει "παραθυράκια" για να αποδείξει κάτι που δεν είμαι» όπως είπες) εσύ τον θεωρείς ακόμα σοβαρό παιδί. Αλλά έχω πάψει να ασχολούμαι με αυτά –γενικότερα δεν πιστεύω ότι έχει νόημα να ψάχνεις λογική στις γυναίκες.

Λοιπόν, η γνώμη μου είναι να την κάνεις με ελαφρά πηδηματάκια, όσο είναι νωρίς ακόμα. Γιατί αν στο 5μηνο βγάζει τέτοια συμπεριφορά, στα 2 χρόνια σχέσης θα σου βάλει και μια μπούρκα και θα σου απαγορεύει από τις 7 το απόγευμα και μετά να σηκώνεις τα μάτια σου από το έδαφος.

Ωστόσο, από την ώρα που εσύ θέλεις να σώσεις την κατάσταση, πρέπει να πάρεις πιο δραστικά μέτρα και να είσαι πιο αποφασισμένη. Δεν υπάρχει η ατάκα σου «το έχουμε συζητήσει άπειρες φορές, αλλά ποτέ δεν μπορούμε να βρούμε κάποια λύση». Θα επιβάλεις λύση. Αν θέλεις να προχωρήσει η σχέση σου, θα του ξεκαθαρίσεις ή ότι θα σταματήσει να φέρεται έτσι ή θα σε χάσει. Και θα τα εννοείς. Τουλάχιστον τόσο όσο πρέπει για να τον τρομοκρατήσεις. Αυτά τα κόμπλεξ τα «σκοτώνεις» νωρίς αν βλέπεις σοβαρά τη σχέση σου, γιατί μετά δεν τα ελέγχεις. Και σε πνίγουν...

Στείλτε κι εσείς τις δικές σας ιστορίες στον Dr. Love ΕΔΩ