Γάμος: η χαρά της ανύπαντρης
Σε ένα γαμήλιο τραπέζι γνώρισα έναν από τους ωραιότερους άντρες της ζωής μου.
Το 2006 είχα πάει σε ένα γάμο σε ένα χωριό της Πελοποννήσου και πρωταγωνίστησα σε μια υπέροχη ερωτική ιστορία. Ήξερα καλά αυτούς που παντρεύονταν, αλλά ο γάμος τους έγινε σε μεγάλο κύκλο, οπότε δεν ήξερα ποιους και τι θα συναντούσα.
Με βάλανε, εμένα και άλλη μια κοινή μας φίλη, σε ένα τραπέζι με αγόρια και κορίτσια της ηλικίας μας όπως είναι λογικό, ώστε να βρεθούμε με μερικούς από τους φίλους του ζευγαριού.
Εκεί γνώρισα διάφορους, οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν πολύ ωραίοι τύποι και ανάμεσά τους ξεχώρισα έναν που μου άρεσε. Είχα μόλις χωρίσει, όμως, και δεν είχα βλέψεις για σχέση, οπότε δεν του έδινα καμία σημασία. Προτιμούσα την ησυχία μου. Έλα, όμως, που αυτός δεν με άφησε σε ησυχία (ευτυχώς).
Με βούταγε και χορεύαμε, μου έφερνε σφηνάκια και ποτά, με έκανε σβούρες στην πίστα. Τελικά κάποια στιγμή με άρπαξε από το χέρι και με πήγε σε έναν καναπέ παράμερα στο χώρο της δεξίωσης, όπου αρχίσαμε να φιλιόμαστε παθιασμένα. Η συνέχεια γράφτηκε στο δωμάτιο του ξενοδοχείου όπου διέμενε και στην Αθήνα, όπου ζούσε και αυτός. Μείναμε μαζί για δύο ολόκληρα χρόνια και πάντα θυμόμασταν με χαμόγελα εκείνη τη βραδιά στην Πελοπόννησο.
Εύη, ετών 34
