Είμαι με ένα παιδί ένα χρόνο και τώρα είναι φαντάρος. Τη μία λέει ότι πιέζεται, την άλλη ότι δεν θέλει να με χάσει. Τι να κάνω; Εγώ τον θέλω, αλλά είναι ερωτευμένος μαζί μου;
Γεια σου Dr.Love,
Τελικά δίκιο έχουν όσοι λένε ότι ο,τι κοροϊδεύεις τελικά το λούζεσαι..... Πάντα γελούσα με αυτά τα αρθρακια που κοριτσάκια ζητούν τη βοήθεια ενός άνθρωπου που ούτε καν ξέρουν άλλα κοίτα να δεις που τώρα σου γράφω εγώ .... για να μου πεις εσύ τη γνώμη σου....
ναι είμαι απελπισμένη! έχω μπλέξει με φανταρο... θα στα πάρω όμως από την αρχή...
είμαστε ένα χρόνο μαζί γνωριστήκαμε όσο ήταν φοιτητής στο εξωτερικό.... τα φτιάξαμε περάσαμε ένα υπέροχο καλοκαίρι πηρέ πτυχίο φτάνει η σειρά κ μπαίνει στρατός.... λίγο πριν μπει αποφασίζουμε να χωρίσουμε...... μετά από λίγες μέρες ξανά είμαστε μαζί και πριν φύγει ζω το μικρό μου δράμα... δεν ήξερα τι με περιμένει... όσες άδειες πηρέ από τότε καλά τρεις ήταν όλες κ όλες η πρώτη ήταν 4ημερη,η δεύτερη φορά ήταν 3ημερη,και τώρα στις γιορτές 8 μέρες....... τις δυο πρώτες τον είδα μια φορά... είχε πολλές υποχρεώσεις... τώρα στις γιορτές αρρώστησε......... κυρίως ψυχολογικά... τον τρέλανε η όλη φάση στον στρατό... απομακρύνθηκε κλείστηκε πάλι στον εαυτό του σκέφτηκε ακόμα και την αναβολή... τέλος πάντων επέστρεψε.... σε 3 εβδομάδες ξανά παίρνει άδεια να έρθει... προ χ8ες όμως αρχίσαμε πάλι τα ιδία..... ένας ολόκληρος καυγάς για ότι τον ενοχλούν τα μηνύματα που του στέλνω ότι πιέζεται εδω πάνω... ότι έχουν ψυχραθεί τα συναισθήματα του ότι κουράστηκε...... ξανά φεύγει σε λίγο καιρό για το μεταπτυχιακό του... δε ξέρει τι να κάνει και έχει πελαγώσει... νευρίασα και εγώ με όλα αυτά που άκουσα... ίσως και άδικα... και του είπα να διακόψουμε για λίγες μέρες να σκεφτούμε λίγο τι θέλουμε.... μου είπε δε θέλει να με χάσει κ ότι είμαι πολύ σημαντική στη ζωή του.... όμως δε ξέρω μερικές φορές σκάφτομαι μήπως δε με θέλει;;;; τι συμβαίνει...;;;; τόσο δύσκολος είναι πια αυτός ο στρατός; τον θέλω dr.love, αλήθεια... για να φτάνω στο σημείο να σου γράφω άδω σημαίνει ότι τον θέλω άλλα δε ξέρω πια τι να κάνω.... είμαστε κ οι δυο αρκετά εσωστρεφείς τύποι ,μυστικοπαθείς.. κ εγωιστές! (ωροσκόπος σκορπιός κ οι δυο τι να κανουμεεεε;;;;) θέλω να τον περιμένω του είπα ότι αν φύγει τελικά θα φύγω μαζί του.....
μου είπε ότι του αρέσει αυτή η ιδέα άλλα δε μπορεί να μου ζητήσει να τον περιμένω μέχρι να τελειώσει τη θητεία του άλλα ότι φοβάται να με χάσει κ από την άλλη μ είπε κι άλας ότι η σχέση μας πλέον έχει γίνει μόνο τηλεφωνική με αποτέλεσμα να του φαίνεται περίεργο όταν έρχεται να βρισκόμαστε να αγχώνεται κάθε φορά πως θα προλάβει όλους μαζί να δει και ας είμαι ο μονός άνθρωπος που θέλει να δει και ότι μόνο με εμένα μιλεί.... δε ξέρω....... έχω απελπιστεί ειλικρινά.... τον θέλω είναι πολύ σημαντικός στη ζωή μου έχουμε σε όλα τη τέλεια χημεία ακόμα και με τέτοια απόσταση με στηρίζει τον στηρίζω γελάμε έχουμε υπεροχή επικοινωνία σεξουαλικά πολύ καλή η χημεία μας... άλλα από τη μέρα που του είπα να διακόψουμε μέχρι να σκεφτούμε 3-4 μέρες είναι αυτό... δεν έχει δώσει κανένα σημάδι ζωής δε ξέρω τι να κάνω...
βοήθησε με...
Είμαι με ένα παιδί ένα χρόνο και τώρα είναι φαντάρος. Τη μία λέει ότι πιέζεται, την άλλη ότι δεν θέλει να με χάσει. Τι να κάνω; Εγώ τον θέλω, αλλά αυτός είναι ερωτευμένος μαζί μου;
Αγαπητή φίλη,
Είναι ωραίο να θέλεις κάποιον πάρα πολύ. Ναι, ο έρωτας είναι ωραίο συναίσθημα και είναι κρίμα που (πολλές φορές) φεύγει με τον χρόνο και (ακόμα περισσότερες φορές) όταν ξεμεθύσεις! Anyway.
Ωραίος ο έρωτας λοιπόν, αλλά έχει κι ένα κακό –για να είναι πετυχημένος πρέπει να υπάρχει και από τις δύο πλευρές. Και ειλικρινά στην περίπτωσή σου δεν το βλέπω αυτό και πολύ καθαρά.
Νομίζω ότι ο φίλος σου θυμίζει κάτι από... δόκτωρ Τζέκιλ και μίστερ Χάιντ! Ξέρεις τη μία μέρα έτσι και την άλλη γιουβέτσι! Δηλαδή από τη μία είσαι ό,τι πιο σημαντικό έχω, από την άλλη η σχέση μας έχει παγώσει. Από τη μία δεν θέλω να σε χάσω, από την άλλη με πιέζεις με τα μηνύματά σου.
Λοιπόν, όπως τα βλέπω εγώ τα πράγματα το πρώτο πράγμα που έχεις να κάνεις είναι να τον πάρεις από το χεράκι και να τον πας για εξετάσεις. Ξέρεις, αν είναι διχασμένη προσωπικότητα, τότε εξηγούνται πολλά πράγματα.
Αν αυτό το έχουμε λύσει όμως, τότε πάμε παρακάτω.
Μπορεί να έχετε τέλεια χημεία σε όλα, όπως το λες, αλλά βλέπω ένα θεματάκι στην επικοινωνία σας. Άρα καλό είναι να βγείτε μια μέρα και να τα βάλετε κάτω τα πράγματα για να ξεκαθαρίσουν. Όχι όμως σε λογική «σε θέλω, με θέλεις, γιατί δεν παντρευόμαστε». Λύστε τα προβλήματά σας. Άρα «σε θέλω, αλλά έτσι και έτσι και έτσι». Αν είναι να είσαστε μαζί για να χαλιέστε κάθε τρεις και λίγο, τότε καλύτερα να πάτε για άλλα.
ΥΓ.: Δεν βρίσκω κανένα λάθος στο ότι δεν έχει δώσει σημεία ζωής 3-4 μέρες. Άλλωστε εσύ του είπες να διακόψετε. Άρα σήκωσε το τηλέφωνό σου και πάρ' τον εσύ. Άλλωστε κάποια στιγμή θα πρέπει να τελειώνει όλο αυτό το θέμα – είτε με τον έναν, είτε με τον άλλο τρόπο.
ΥΓ.1: Και όχι. Ο στρατός δεν είναι τόσο δύσκολος. Δεν ζούμε στα 60s που έμπαινες φαντάρος και σε ξεχνούσαν 3 χρόνια μέσα! Μην σου πω ότι θυμίζει κάτι παιδική χαρά. Άρα είμαστε σίγουροι ότι δεν έχουμε θέμα διχασμένης προσωπικότητας;
