Μου αρέσε ένα παιδί από τη δουλειά, στην αρχή δεν ήθελε σοβαρή σχέση αλλά μετά τα βρήκαμε και όλα ήταν τέλεια. Εκείνος όμως φρίκαρε με την περίοδό μου. Πώς να το χειριστώ;
Καλησπερα
Χρειαζομαι επειγοντως μια αντρικη γνωμη για αυτο και αποφασισα να γραψω και εγω την ιστορια μου. Μπορει να σας φανει καπως περιεργη αλλα πραγματικα ηθελα απεγνωσμενα καπου να μιλισω εκτως βεβαια απο τις φιλες μου που τις εχω πρηξει. Ειμαι 20 χρονων και εδω και κατι μηνες δουλευω σε ενα μπαρ οπου γνωρισα τον Α.Ενας πολυ ωραιος αντρας που ποτε δεν πιστευα πως θα με κοιταξει οχι πως δεν ειμαι ομορφη απλα δεν ειμαι για τα στανταρ του.Δουλευουμε στο ιδιο μαγαζι οποτε η συνεχης επαφη μας εφερε πιο κοντα.Συζητησεις και τα σχετικα οπως αρχιζουν ολα.Μετα απο λιγο καιρο προχωρισαμε και σεξουαλικα αν και λιγο νωρις για μενα αλλα το ηθελα.Εκεινος ομως δεν ηταν το ιδιο συνεχισαμε να μιλαμε αλλα οχι οπως πριν.Ηθελε αλλο ειδους σχεση και εγω ηθελα κατι παραπανω.Αυτο ομως δεν με εμποδισε να ξανακανω κατι μαζι του ωσπου το πηρα αποφαση να το τελειωσω.Δεν του μιλουσα πια οπως πριν, ημουν πιο απομακρη,πιο κρυα, μιλουσα στο μαγαζι και με αλλους αντρες μονο κ μονο για να ζηλεψει.Και ετσι εγινε αρχισε παλι να μου μιλαει,εγω επειδη ειδα πως το κολπο μου επιανε το συνεχισα για μερες.Εκεινος με ρωτουσε αν δεν τον θελω πια και εγω του ελεγα πως απλα ξενερωσα.Συνεχισαμε ομως να μιλαμε και καποια στιγμη μου ειπε πως δεν μπορει τη δεσμευση αλλα μπορουμε να περναμε καλα και οχι μονο σεξ και βλεπουμε που θα οδηγησει. Δεχτηκα σκεφτηκα τουλαχιστον θα προσπαθησει.Και το εκανε μιλαμε με αλλο τροπο αυτη τη φορα πιο ανθρωπινα, με καλεσε σπιτι του,για καφε με φιλους του αν και δεν πηγα.Εβλεπα οτι το προσπαθει.Οσο συνεβαιναν αυτα δεν ειχαμε καμια σεξουαλικη επαφη.Την τελευταια βδομαδα ομως και μπαινω στο κυριως θεμα το καναμε.Ομολογω πως ηταν πολυ διαφορετικος απο τις αλλες φορες,πιο τρυφερος,γλυκος,παιζαμε,γελαγαμε.Πιστευα πως ολα πηγαιναν καλα.Κοιμηθηκαμε μαζι και ξυπνησαμε μαζι αργοτερα εφυγε και ολα ηταν τελεια.Οταν εφυγε εγω αρχισα να μαζευω το δωματιο μου και επειτα το κρεβατι και ειδα πως τα σεντονια ηταν με αιματα.Μου ηρθε περιοδος τις πρωινες ωρες.Οταν το καναμε δεν ειχα αδιαθετησει απλα το πρωι πανω στα παιχνιδια που καναμε θα τον λερωσα.Βλεπω πως ειχα μηνυμα απο εκεινον και μου ελεγε πες μου ειλικρινα πως δεν ειχες απο πριν περιοδο και πως αδιαθετησες το πρωι.Του απανταω πως αδιαθετησα το πρωι και πως αν ειχα απο πριν θα του το ειχα πει.Δεν μου απαντησε, τον πηρα τηλεφωνο παλι δεν μου απαντησε.Ειχα τρελαθει,δεν ηξερα τι να κανω και το βραδυ θα πηγαινα στο μαγαζι.Αποφασισα να τον αγνοησω ετσι και εκανα ουτε του μιλησα ουτε καν τον κοιταξα αυτος με κοιταξε ετσι μου ειπαν οι φιλες μου.Μετα απο δυο μερες σιωπης δεν αντεξα και του εστειλα στο facebook μιας και ηταν μεσα.Του εστειλα : Δεν ηξερα πως θα σου εκανε μεγαλο κοπο να απαντησεις σε ενα γ@μημενο μηνυμα και ουτε περιμενα να φερθεις ετσι.Μου απαντησε απλα το προσπερασα , ειναι οτι χειροτερο εχω παθει.Του ειπα πως ηταν πολυ ανωριμο εκ μερους του και πως και για μενα ηταν περιεργο.Μου ειπε πως ειναι ο,τι σιχαινεται περισσοτερο οτι ξενερωσε για αυτο και κρατησε αυτη τη σταση.Του ειπα πως καταλαβαινω αλλα και εγω δεν φταιω σε κατι και να ερθει λιγο στη θεση μου.Μου ειπε δεν θελω να το συζητησω αλλο, του ειπα ολα καλα και καληνυχτισαμε ο ενας τον αλλο.Αυτα ηταν τα τελευταια λογια μας. Ντρεπομαι τοσο πολυ.δεν ξερω πως να χειριστω την κατασταση, τι να κανω.Μου αρεσει πολυ αυτος ο αντρας αν και ειναι δυσκολος τυπος τον θελω.Πιστευω ομως πως εχει οριστικα τελειωσει.Τι με συμβουλευεις να κανω;Πως να το χειριστω;Περιμενω με αγωνια την απαντηση σου.
Αγαπητή φίλη,
Το γράμμα σου είναι η απόδειξη πως όσο ζεις μαθαίνεις. Γιατί η αλήθεια είναι πως τέτοια ιστορία δεν την είχα ξανακούσει (και δεν νομίζω να την ξανακούσω ποτέ ξανά). Αλλά εσένα λίγο σε απασχολεί αυτό γιατί το έζησες.
Κοίτα να δεις πως έχουν τα πράγματα. Η αλήθεια είναι ότι η περίοδος στις γυναίκες είναι κάτι που δεν καιγόμασταν να γνωρίσουμε. Για την ακρίβεια δεν είχαμε καμία όρεξη να γνωρίσουμε. Δεν είναι μόνο το αίμα, δεν είναι μόνο το χαμένο σεξ, αλλά είναι και η μέσα στα νεύρα συμπεριφορά των γυναικών εκείνες τις μέρες. Αλλά τι να κάνεις; Υπάρχει, θέλουμε δεν θέλουμε. Είναι κάτι σαν την Εφορία, όσο κι αν δεν μας αρέσει, πρέπει να την υποστούμε.
Ωστόσο, από αυτή την άποψη μέχρι να φρικάρεις, απέχει πάρα πολύ. Άρα δύο πράγματα μου έρχονται στο μυαλό, σαν συνέχεια...
1. Αν ο Α. δεν ονομάζεται Κατακουζηνός ή Μονκ, τότε δεν μπορώ να καταλάβω την υπερβολή του. Ναι, δεν είναι το πιο ωραίο πράγμα να ξυπνάς το πρωί και να είσαι μέσα στα αίματα (εκτός αν παίζεις στο «Νονό»), αλλά κάνεις ένα μπάνιο, άντε αν είσαι τόσο περίεργος πίνεις μερικά ποτά παραπάνω για να το ξεχάσεις και η ζωή συνεχίζεται. Τόσο απλά.
και η πρώτη μου σκέψη με οδήγησε στη δεύτερη.
2. Έχω την ψιλοεντύπωση ότι επίτηδες αντέδρασε τόσο έντονα. Βρήκε την κατάλληλη ευκαιρία για να την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια! Γιατί όταν λες «ξέρεις, δεν μπορώ τη δέσμευση» σημαίνει ΔΕΝ ΘΕΛΩ τη δέσμευση. Δεν έχω πρόβλημα να κάνουμε σεξάκι μαζί, αλλά θα κάνω και με άλλες. Και μην αρχίζεις τώρα, γιατί δεν είμαστε και δεσμευμένοι. Καλό ε; Πιάνει πάντα αυτό το κολπάκι.
Συμπέρασμα; Βρήκε την ευκαιρία, την τράβηξε από τα μαλλιά, βγήκε και από πάνω και ούτε γάτα ούτε ζημιά. Για αυτό γνώμη μου είναι να τον «φτύσεις», δεν αξίζει από όλες τις απόψεις - είτε αν προσπάθησε να βρει δικαιολογία για να την κάνει, είτε αν φρικάρει με αυτά τα πράγματα. Αλήθεια, θα ήθελες να είσαι με ένα τόσο περίεργο και μυγιάγγιχτο άνθρωπο; Αν ναι, τότε καλύτερα να σκεφτείς κάτι να σταματήσεις την περίοδό σου (ή να περιμένεις να πας 50!).
ΥΓ.: Καλό είναι να μην γίνει γιατρός πάντως. Πες του το αυτό. Ξέρεις, κρίμα, για τους ασθενείς.
ΥΓ.1: Τι ντρέπεσαι μωρέ και εσύ; Θα με τρελάνεις;
