Λες νά 'χω κι άλλο και να στο κρύβω;

Επειδή παρατήρησα τη σεξομολόγηση που είχε ως θέμα της το μικρό μόριο του άνδρα, αποφάσισα να σας στείλω κι εγώ τη δική μου με παρεμφερές θέμα αλλά τελείως διαφορετικό τέλος. Πριν από οκτώ χρόνια περίπου γνώρισα έναν άντρα σ' ένα μπαρ που από την πρώτη στιγμή μου έκανε κλικ. Ήταν πολύ όμορφος και ιδιαίτερα αρρενωπός σε όλα του, στην εξωτερική εμφάνιση, στους τρόπους, στο στυλ και γενικά στις απόψεις του.

Θυμάμαι, μάλιστα, ότι με είχε εκνευρίσει αρκετά όταν μου είχε πει την ατάκα «άλλο άντρας, άλλο γυναίκα», διαχωρίζοντας απόλυτα τα δύο φύλα και υπονοώντας την υπεροχή του ανδρικού. Ήμουν αρκετά μεθυσμένη και μετά από μερικές ώρες βρέθηκα στο σπίτι του. Τα φώτα χαμήλωσαν, οι μουσικές δυνάμωσαν και εγώ –καθότι έμπειρη- φρόντισα να είμαι η δεύτερη που θα έβγαζε τα ρούχα της.

Επειδή δεν έβλεπα και πολύ καθαρά λόγω αλκοόλης, μυωπίας και σκοταδιών, ξεκούμπωσα το παντελόνι του και άρχισα να ψαχουλεύω. Με έκπληξή μου ανακάλυψα ότι αυτός ο «βαρβάτος» άνδρας μόλις και μετά βίας υπήρχε εκεί που περίμενα να τον βρω και δεδομένου ότι δεν τον συμπάθησα ιδιαίτερα αλλά το μόνο που αποζητούσα από αυτόν τον φαλλοκράτη ήταν σεξ, του είπα «και πού είναι το υπόλοιπο;» και έφυγα.

Κατερίνα, 35