Έχω ένα πρόβλημα. Ενώ στην αρχή με μια γυναίκα είναι όλα όμορφα, στη πορεία κάτι γίνεται και με βλέπει ως φίλο. Τι δεν καταλαβαίνω στις γυναίκες;
Γεια σας
Με λένε Γιάννη είμαι 25 χρονών και δεν έχω καταλάβει ορισμένα πράγματα για τις γυναίκες. Ξέρω είναι θησαυρός, είναι η χαρά της ζωής και της ύπαρξης, μια θεσπέσια ύπαρξη που μας κάνει και πετάμε. Αλλά όταν εκεί που όλα στην αρχή είναι όμορφα και πάνε μια χαρά κάτι γίνεται και καταστρέφεται και στο τέλος με βλέπει σαν φίλο πως γίνεται να το λύσω το πρόβλημα αυτό; Από μια απλή σχέση να γίνει αυτό που ονειρεύομαι, μια σχέση σταθερή σοβαρή γεμάτη αγάπη αιώνια.
Φίλε Γιάννη,
Κατά πρώτον: Σταμάτα να διαβάζεις τόσα πολλά Άρλεκιν! Δεν βοήθησαν ποτέ κανέναν (είδα κι από τη μητέρα μου, τα παλιά καλά αθώα χρόνια). Δηλαδή αν θέλεις να διαβάζεις κάτι το βράδυ για να σε πάρει ο ύπνος, τότε επέλεξε έναν Πάολο Κοέλιο. Πίστεψέ με, η φράση «όταν θέλουμε κάτι, ολόκληρο το σύμπαν συνωμοτεί για να μας επιτρέψει να κάνουμε το όνειρό μας πραγματικότητα» -όσο κλισαδούρα του κερατά κι αν είναι- πιάνει πολύ περισσότερο από τις ατάκες «αιώνια αγάπη»! Στη τελική αν έχεις αϋπνίες, δες μια ταινία του Αγγελόπουλου. Σαν πουλάκι θα κοιμηθείς...
Κατά δεύτερον: «Δεν έχω καταλάβει ορισμένα πράγματα για τις γυναίκες». Ορισμένα; Καλό αστείο. Σοβαρέψου τώρα! Όσα χρόνια κι αν περάσουν, τις γυναίκες δεν θα τις καταλάβεις ποτέ 100%. Το τι έχει στο μυαλό της μια γυναίκα, ανήκει στο ίδιο επίπεδο απορίας «υπάρχουν εξωγήινοι ή όχι;». Μην παίζεις με τη φωτιά, θα καείς. Κανόνας!
Κατά τρίτον: οι γυναίκες «είναι η χαρά της ζωής και της ύπαρξης, μια θεσπέσια ύπαρξη που μας κάνει και πετάμε»; Ε, μην το δένεις και κόμπο - εκτός αν έχεις πιει πρώτα ένα μπουκάλι τζιν (τότε όλα σε κάνουν να πετάς)! Γιατί όπως έλεγε και ο μέγιστος Στράτος Διονυσίου «της γυναίκας η καρδιά είναι μια άβυσσος».
Και επειδή εγώ τον Στράτο τον πιστεύω περισσότερο από τα Άρλεκιν, δεν θα διαφωνήσω ότι οι γυναίκες μπορούν να μας απογειώσουν στα ουράνια, όπως όμως μπορούν να μας ρίξουν στα πατώματα και ακόμα πιο κάτω. Το θέμα είναι κατά πόσο είσαι διατεθειμένος να παίξεις αυτό το παιχνίδι. Οι σχέσεις μπορούν να προσφέρουν μεγάλες χαρές, αλλά και μεγάλες λύπες. Είναι σαν Kinder έκπληξη - ποτέ δεν ξέρεις τι θα σου τύχει. Και αυτή είναι η ομορφιά τους.
Αν πάλι δεν είσαι διατεθειμένος να παίξεις αυτό το παιχνίδι και θέλεις με τη μία την αιώνια αγάπη, τότε βάλε αγγελία στις εφημερίδες: «άντρας, μόνος, ψάχνει - αιώνια αγάπη»!
Όσο για το πρόβλημά σου, ξέρεις αυτό που στην αρχή πάνε όλα ωραία και μετά καταστρέφονται και σε βλέπει ως φίλο, κοίτα να δεις τον συλλογισμό μου:
1. Τι έφταιξε και καταστράφηκαν όλα; Έκανες καμιά χοντράδα; Ε, τότε και εσύ πως περιμένεις την αιώνια αγάπη.
2. Βέβαια αν είχες κάνει χοντράδα, δεν θα σε έβλεπε ως φίλο μετά. Άρα κάτι μου λέει ότι δεν υπήρξε ερωτικό παιχνίδι από την αρχή για να καταστραφεί η σχέση στην πορεία. Μάλλον εσύ γούσταρες, αλλά εκείνη σου είπε ότι δεν σε βλέπει ερωτικά, αλλά φιλικά.
Συμπέρασμα: Φίλε Γιάννη, αν εσύ βλέπεις κάποια ερωτικά και εκείνη φιλικά, η λογική λέει ότι δεν υπάρχει χημεία μεταξύ σας. Και χωρίς χημεία δεν πας πουθενά (ούτε την Α' Λυκείου δεν περνάς!). Και πίστεψέ με, δεν υπάρχουν μαγικές συνταγές και φίλτρα για να κάνεις τον άλλο να είναι ερωτευμένος μαζί σου (μετά τα Άρλεκιν, σταμάτα να βλέπεις και πολύ Χάρι Πότερ).
Το θέμα στις σχέσεις είναι ότι σπάνια με το καλημέρα βρίσκουμε την αδερφή ψυχή (τελικά το «soulmate» ακούγεται πιο ωραίο). Για αυτό και οι περισσότεροι άνθρωποι γνωρίζουν, ερωτεύονται, χωρίζουν, φλερτάρουν, ξαναγνωρίζουν, ξαναερωτεύονται και πάει λέγοντας. Διότι και ψάχνεις αυτό που θέλεις, αλλά και μέσα από τις σχέσεις μαθαίνεις. Άρα μην σε παίρνει από κάτω, κάπου υπάρχει και για σένα η αιώνια αγάπη (ή κάτι τέτοιο).
ΥΓ.: Κάνε μου μια χάρη, μην λες συχνά στις κοπέλες τι ψάχνεις (ξέρεις τη φράση «αιώνια αγάπη»). Είναι λίγο spooky.
ΥΓ1: Τη μοναδική συμβουλή που μπορώ να σου πω είναι να είσαι λίγο πιο μυστήριος. Μην πέφτεις με το καλημέρα στα πατώματα. Δώσε τη δυνατότητα στην άλλη να σε ανακαλύψει.
