Πώς μπορεί να είναι όλα τόσο πεζά και να μας ενδιαφέρει μόνο το σεξ;

Το γράμμα της αναγνώστριας

Ναι οκ, διαβαζω τα αρθρα εδω και πολυ καιρο,δεν πιστευα οτι θα κατεληγα να γραφω και για τα δικα μου ερωτηματα. Σαββατο βραδυ μετα απο μια βραδια ταινιας με φιλες,ξαπλωνω στο κρεβατι παλι μονη για ουσιαστικα 2 χρονια τωρα μοναξιας.Και αντε ναι ειμαι δυναμικη και κοινωνικη και δεν μπορω τις σχεσεις κτλ αλλα ειναι αυτη η στιγμη που λες οτι την θες μια αγκαλια,ενα μνμ οτι καποιος σε σκεφτεται.Κι ομως τιποτα.Και ερχεται το παραπονο και λεω.Που ειναι ο μεγαλος ερωτας;;; Το παθος αυτο που θα σε συγκλονησει και θα εχει ανταποκριση και απο τις δυο μεριες; Γιατι εχω καταληξει να μπλεκομαι σε καταστασεις ευφημερες διχως συναισθηματικη καλυψη; Γιναν ολα τοσο πεζά και αχρωμα με μονο στοχο το σεξ;; Βαρεθηκα αυτη την κατασταση αλλα βαρεθηκα και να περιμενω... Σορρυ για το μεγαλο μνμ!!

Η απάντηση του Queen.gr

Ξέρω πως δεν θα σε κάνω να αισθανθείς καθόλου καλύτερα ίσως... Το θέμα είναι πως σε όλους μας συμβαίνει αυτό ή τουλάχιστον στους περισσότερους, ανεξαρτήτως φύλου. Δεν θέλω να αρχίσω το κλασικό μπλα-μπλα αλλά δεν απέχει και πολύ η διαπίστωσή σου από την πραγματικότητα. Έχουμε κάνει άντρες και γυναίκες λάθη στις συμπεριφορές μας και τώρα το πληρώνουμε.

Από τη μία η ανάγκη των γυναικών για μία υπερβολική και ψευδή απελευθέρωση γύρω από το σεξ, από την άλλη η ευκολία με την οποία έχουν μάθει οι άντρες ότι γίνονται τα πράγματα- το αποτέλεσμα δεν βοηθά ιδίως αν προστεθούν στην εξίσωση η γενικότερη δυσκολία επικοινωνίας μεταξύ ατόμων, η έλλειψη χρόνου, οι οικονομικές δυσκολίες...

Οι περισσότεροι βιώνουμε την πραγματικότητά μας μόνοι. Στους περισσότερους κρύβονται οι ίδιες επιθυμίες. Και ποιος δεν θέλει ένα μήνυμα, μια αγκαλιά, μια κουβέντα, μια σταθερή επαφή που θα φέρει το συναίσθημα και την ολοκλήρωση ενδεχομένως. Πιστεύω όλοι. Το πρόβλημα είναι πως οι περισσότεροι φοβούνται πως δεν μπορούν να αντοποκριθούν. Επιπλέον, υπήρχε το ταμπού του στερεότυπου της σχέσης. Μέσα σ' αυτό έβγαζε ο καθένας τις ανασφέλειές του, προσπαθούσε να επιβληθεί, να αυτοπροσδιοριστεί υπονομεύοντας τον άλλο, να πιέσει, να κατακτήσει, αν μειώσει, να 'ασφαλιστεί' πίσω από την ταμπέλα και την επιβεβαίωση. Κάπου εκεί το χάνουμε. Ακόμη...

Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις ανθρώπων που τα καταφέρνουν ή έστω προσπαθούν. Που φτάνουν στο μαζί- από τη στιγμή που τους ενδιαφέρει- και το παλεύουν. Αυτή η εικόνα που μας κάνει να λέμε: Εγώ γιατί όχι. Εγώ γιατί είμαι μόνος/μόνη;

Δεν υπάρχει κάποιος εύκολος δρόμος ως προς αυτό. Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε αρχικά τι θέλουμε και ποιοι είμαστε. Κατόπιν, χωρίς να μπορούμε να προδικάζουμε και χωρίς να πρέπει να προσικάζουμε, θα δοκιμάσουμε με τους ανθρώπους που υπάρχει έλξη και ό, τι βγει. Δεν πρέπει να περιμένεις. Πρέπει να ξέρεις τι θέλεις, αλλά αυτά τα θέλω δεν μπορείς να τα προσωποποιείς κάθε φορά. Θέλει χρόνο για να δεις αν σου βγαίνει και αν βγαίνει και στον άλλον η προσπάθεια για κοινή πορεία.

Ξέρω πως δεν σου λέω κάτι διαφορετικό από τα αυτονόητα. Δεν υπάρχει μαγική συνταγή. Είναι όλα μια συνάρτηση. Ποιον θα γνωρίσεις, πώς θα τον δεις, πώς θα σε δει, τι βγάζεις πρις τα έξω και τι διάθεση έχετε αρχικά. Μετά τη δοκιμή βλέπεις περισσότερα... Πιστεύω πως αν είναι ο εαυτός σου χωρίς προσποιήσεις και φόβους, θα πάνε όλα καλά. Το πότε δεν ορίζεται, δυστυχώς. Αν κάποιος σε θέλει (σίγουρα έχεις θελήσει κι εσύ ανθρώπους) θα σε δεχτεί. Όταν θέλουν και οι δύο αρκετά, γίνεται. Οι περιπτώσεις που δεν τραβάνε, δεν θα τραβούσαν ακόμη κι αν συμπεριφερόσουν διαφορετικά. Είναι θέμα συνδυασμού και timing. Κοινότυπο, ναι- αλλά έτσι είναι. Αν έχεις όλη την καλη διάθεση να απολαύσεις τη ζωή και να πάρεις το ρίσκο θα έρθει και το μαζί. Απλά πρέπει να αφήνεις τον εαυτό σου ελεύθερο, αλλά όχι έρμαιο. Να μην περιμένεις αλλά να μην το παίζεις πως δε σε αφορά μια σχέση. Από εκεί και πέρα εύχομαι να μπει στο δρόμο σου έναςν άνθρωπος που θα καλύπτεται από εσένα, όπως κι εσύ από αυτόν.

Μπορείτε να μας στέλνετε τις ερωτήσεις σας εδώ