Έχουμε σχέση από απόσταση και εξαφανίστηκε λίγο πριν επιστρέψω Ελλάδα

Το γράμμα της αναγνώστριας

Καλησπέρα!

Είμαι 26 χρόνων και είχα σχέση εδώ και 1,5 χρόνο με ένα παιδί συνομήλικό μου. Μένω στο εξωτερικό τους τελευταίους 6 μήνες λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων και αυτός στην Ελλάδα.
Η απόσταση δε δημιούργησε ποτέ πρόβλημα στη σχέση μας. Μιλούσαμε αρκετές ώρες τη μέρα είτε μέσω skype, τηλ, facebook. Στήριζε ο ένας τον άλλο πάντα, παρά την απόσταση.

Λίγες μέρες πριν επιστρέψω όμως Ελλάδα εξαφανίστηκε, δεν απαντάει ούτε στα μηνύματά μου ούτε και στις κλήσεις μου. Δεν είχε γίνει κάτι, ούτε τσακωθήκαμε ώστε να υπάρχει κάποια αιτία γι' αυτή του τη συμπεριφορά. Μάλιστα έδειχνε πολύ ευτυχισμένος που θα ερχόμουν...
Εδώ να τονίσω πως το έκανε ξανά αυτό λίγες μέρες πριν έρθω στην Ελλάδα για διακοπές Χριστουγέννων. Ακριβώς το ίδιο, πάλι τότε εξαφανίστηκε. Είχε χαθεί εντελώς για 24 μέρες τότε, λίγο πριν επιστρέψω στο εξωτερικό επικοινώνησε μαζί μου και μου είπε ότι αντιμετώπισε οικογενειακά προβλήματα και ότι ήταν απαράδεκτη η συμπεριφορά του κτλ... Με διαβεβαίωσε ότι δεν υπάρχει άλλη γυναίκα και ήταν καθαρά οικογενειακό το πρόλημα. Δεν ξέρω αν αυτό ήταν αλήθεια, δεν τον ρώτησα να μου εξηγήσει αναλυτικά τι έγινε γιατί δεν ήθελα να τον πιέσω. Κι όμως εγώ τον συγχώρεσα και τότε όλα καλά! Ούτε τρεις μήνες δεν πέρασαν και πάλι τα ίδια!

Γενικά, είναι αρκετά εγωιστής ως άνθρωπος και μπορεί να θυμώσει με πράγματα χαζά, αλλά πάντα όταν τσακωνόμασταν για μικροπράγματα έκανε την πρώτη κίνηση, με προσέγγιζε και μέσα στην ίδια μέρα ήμασταν και πάλι καλά!

Είναι άνθρωπος ηθικός και σωστός. Ο χαρακτήρας του δε μου δείχνει ότι μπορεί να βρήκε κάποια άλλη. Βέβαια ποτέ δεν βάζουμε το χέρι μας στη φωτιά για κανένα... Δεν ξέρω τι να σκεφτώ και τι άλλο να κάνω...

Τον αγαπάω πολύ αλλά έχω κουραστεί να ρίχνω συνέχεια τον εγωισμό μου και αυτός να με αγνοεί. Δεν καταλαβαίνω γιατί συμπεριφέρεται έτσι, δεν μπορεί να μου πει ξεκάθαρα τι θέλει?

Συγγνώμη αν σας κούρασα

Η απάντηση του Queen.gr

Μπορεί ο... σύντροφός σου αν μπορεί να θεωρηθεί ως τέτοιος να είναι πολύ καλό παιδί, έτσι να έχεις καταλάβει ή έτσι να σου έχει παρουσιαστεί. Ακόμη και στο κρεβάτι του πόνου, στο νοσοκομείο να είσαι ξέρεις καλά πως το μόνο που σκέφτεσαι αν είσαι με κάποιον είναι να επικοινωνήσεις μαζί του. Πόσο μάλλον αν τον θες και λείπει μίλια μακριά.

Δεν του πέσανε τα χέρια, δεν τον πάτησε - χτύπα ξύλο- νταλίκα, δεν έχασε τη μνήμη του, δεν τσακωθήκατε. Εσύ αν σου συνέβαινε κάτι οικογενειακό, έστω και πολύ σοβαρό, θα παρέλειπες να στείλεις ένα μήνυμα, να δεις 2 λεπτά τον υποτιθέμενο άνθρωπό σου;

Δεν ξέρω τι ψυχολογικά έχει καλά να είναι και πόσες δικαιολογίες ψάχνεις για να τον πιστέψεις αλλά δεν υπάρχουν. Σε δουλεύει. Τόσο απλά. Αυτά.

Μπορείτε να μας στέλνετε τις ερωτήσεις σας εδώ