Είμαι με ένα παιδί 4 χρόνια, αλλά δεν θέλει να παντρευτούμε ακόμα γιατί οι καιροί είναι δύσκολοι. Κάνω λάθος που μένω; Γιατί υπάρχουν κι άλλοι άντρες που ενδιαφέρονται για μένα.
Αγαπητέ Dr.love καλησπέρα
Καταρχήν να σε συγχαρώ για τις υπέροχες και γεμάτες ευχέρεια λόγου απαντήσεις σου που δίνεις σε όλα τα άτομα που σου εκμυστηρεύονται το δικό τους πρόβλημα. Ήρθε λοιπόν η ώρα να σου εκμυστηρευτώ και εγώ το δικό μου και να ζητήσω τη πολύτιμη συμβουλή σου. Είμαι με ένα παιδί εδώ και 4 συναπτά έτη. Στην αρχή δεν τα πηγαίναμε και πάρα πολύ καλά, η σχέση μας είχε πολλά σκαμπανεβάσματα λόγω ασυμφωνίας χαρακτήρων αλλά μετά έστρωσαν τα πράγματα και περνούσαμε μια χαρά.Θέλω επίσης να σου επισημάνω ότι ήταν ο πρώτος μου σε όλα (απλώς τυχαίνει να είμαι κάπως δύσκολη με τις επιλογές μου δεν είναι ότι δεν είχα ευκαιρίες).
Το ερώτημά μου λοιπόν είναι γιατί δεν περνάμε στην επόμενη φάση αυτής της μακροχρόνιας σχέσης εφόσον μου δείχνει ότι πληρώ τις περισσότερες προδιαγραφές της ιδανικής συντρόφου σύμφωνα με τα δικά του πάντα λεγόμενα. Επίσης να πω ότι του έχω μιλήσει για κάτι πιο σοβαρό π.χ έναν αρραβώνα γιατί οι δικοί μου με πιέζουν -είμαι από χωριό- και επίσης επέτρεψε μου να πω την άποψή μου ότι εμείς οι γυναίκες πιεζόμαστε περισσότερο σε σχέση με τους άντρες κοινωνικά και χρονικά για τη δημιουργία οικογένειας.Η απάντηση του λοιπόν στη συζήτηση μας καταλήγει πάντα στο γεγονός ότι τα πράγματα είναι δύσκολα στις μέρες μας και αν προσπαθήσω και εγώ να βρω μια δουλειά ίσως κάνουμε κάτι.Αυτός εργάζεται ως ιδιωτικός υπάλληλος ωστόσο όπως ο περισσότερος κόσμος νιώθει ανασφάλεια και φόβο για το μέλλον.Συνεχώς γκρινιάζει για τον οικονομικό παράγοντα παρ όλο που για τα σημερινά δεδομένα παίρνει έναν ικανοποιητικό μισθό.Εγώ έχω σπουδάσει οικονομικά σε ένα πανεπιστήμιο αλλά εργάζομαι περιστασιακά.Τον αγαπάω αλλά το θέμα μου είναι ότι δεν μπορώ αυτή τη στασιμότητα στη σχέση μας.Δεν ξέρω τι λες και εσύ; Είναι όντως ο κυριότερος λόγος ο οικονομικός παράγοντας ή δεν θέλει να δεσμευτεί πραγματικά τουλάχιστον μαζί μου; Ειμαι 28 και είναι στα 30 εν τω μεταξύ υπάρχουν και άλλοι άντρες ενδιαφερόμενοι γιατί αντικειμενικά δεν είμαι καμία που περνάει απαρατήρητη και με ενοχλούν συνεχώς προτείνοντάς μου να βγούμε για καφέ.Το σκέφτομαι αν και δεν θέλω να κάνω κάτι βεβιασμένα με ένα οποιοδήποτε καλό παιδί μόνο και μόνο για το άγχος της οικογένειας και αργότερα να το μετανιώσω. Όμως αναρωτιέμαι μήπως κάνω λάθος που δεν δίνω και αλλού ευκαιρία; Γενικώς με έχει πιάσει ένα άγχος με αυτό το θέμα και σου γράφω γιατί φοβάμαι μήπως χάνω τον καιρό μου και λόγω του ότι με έχει τυφλώσει ο έρωτας δεν μπορώ να διακρίνω την πραγματικότητα. Λες να δώσω ένα χρονικό περιθώριο;
Βοήθησέ με γλυκέ μου dr love...
Αγαπητή φίλη,
Κοίτα να δεις. Θα είναι μια περίεργη απάντηση αυτή, χωρισμένη σε δύο σκέλη. Στο ένα ίσως να επιβεβαιώσω και το «γλυκέ μου», τόσο καλός θα είμαι. Στο άλλο σκέλος μάλλον θα το διαψεύσω πανηγυρικά και δεν νομίζω να σου αρέσει! Πάμε όμως σιγά σιγά...
Πρώτο σκέλος (το καλό)
Καλό μου, ξέρεις πόσο δύσκολα είναι τα πράγματα στις μέρες μας; Ξέρεις ότι κανείς μας δεν γνωρίζει από πού θα του έρθει η σφαλιάρα το επόμενο πρωί; Ξέρεις ότι είναι η χειρότερη περίοδος για να επενδύσεις στο μέλλον, πόσο μάλλον να δημιουργήσεις κάτι σαν «οικογένεια»;
Ναι, δεν πιστεύω ότι δεν κάνει το επόμενο βήμα στη σχέση σας γιατί δεν θέλει να είναι μαζί σου. Διαφορετικά δεν θα ήσασταν μαζί για 4 χρόνια. Απλά μου δίνει την εντύπωση ότι είναι άτομο που θέλει να νιώθει σίγουρο για τα επόμενα βήματά του. Και πίστεψέ με αυτή είναι μια περίοδος και μια κατάσταση που πρέπει να είσαι λίγο προσεκτικός.
Ειλικρινά εσένα θα σου άρεσε να ξεκινήσετε κάτι και να μην ξέρετε πώς θα τα βγάλετε πέρα την επόμενη εβδομάδα; Σίγουρα όχι, είμαι 100% σίγουρος, το μυρίζομαι από χιλιόμετρα. Δεν είσαι από αυτές...
Άρα ναι, δώσε ένα χρονικό περιθώριο. Γιατί οι σχέσεις θέλουν και θυσίες και υπομονή.
Δεύτερο σκέλος (το κακό)
Ειλικρινά, μα πιο ειλικρινά πεθαίνεις, το μοναδικό πράγμα που δεν είδα στο γράμμα σου είναι το «με έχει τυφλώσει ο έρωτας». Αν είναι έτσι οι τυφλωμένοι από έρωτα άνθρωποι, τότε ο θεός Έρωτας θα είχε πάρει το βέλος του, θα το είχε γυρίσει προς το κεφάλι του και θα είχε αυτοκτονήσει μεγαλοπρεπέστατα.
Έτσι είναι οι τυφλωμένοι από... την-ψώνισα-λιγάκι-με-τον-εαυτό-μου. «Δεν είμαι καμία που περνάει απαρατήρητη... με ενοχλούν συνεχώς... υπάρχουν και άλλοι άντρες ενδιαφερόμενοι... το σκέφτομαι»! Ο έρωτας κάνει πάρτυ δηλαδή, όχι αστεία.
Και όχι, δεν ζούμε στο 1800 για να κυριαρχεί η αντίληψη «τι θα πει ο κόσμος» και «η κοινωνική πίεση» (στη χρονική πίεση των γυναικών θα συμφωνήσω μαζί σου, αλλά πλέον η επιστήμη κάνει θαύματα!!!).
Παραδέξου ότι το βασικό σου θέμα είναι να παντρευτείς κάποιον (κατά προτίμηση αυτόν γιατί έχει και ικανοποιητικό μισθό) και να καθαρίσεις. Αυτό σε ενδιαφέρει. Δεν είναι κακό. Πολλές γυναίκες (και άντρες) καίγονται να παντρευτούν. Αλλά άσε τον έρωτα για άλλους. Δεν σου βγαίνει...
ΥΓ.: Παρεμπιπτόντως, το ξέρεις ότι αν μια γυναίκα παντρευτεί τον κύριο Κοκοβίκο, θα γίνει μεν κυρία Κοκοβίκου, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι θα γίνει και κυρία ε;
