Νιώθω πως δεν μπορώ να ξαναεμπιστευτώ και να κάνω φιλίες

*Παρακαλούμε πολύ να μας στέλνετε τα κείμενά σας σε ελληνικά και όχι greeklish- όχι κεφαλαία και να ολοκληρώνετε τις λέξεις σας, για να μπορούμε κι εμείς να τα δημοσιεύουμε ως έχουν και να απαντάμε με μεγαλύτερη ευκολία...

Το γράμμα της αναγνώστριας

Καλησπέρα,
διάβαζα την ιστορία :
http://www.queen.gr/SEX-SChESEIS/SEX-KAI-SChESEIS/item/71695-eho-hasei-filoys-kai-niotho-pos-miloyn-piso-apo-tin-plati-moy-fovamai-min-peso-se-katathlipsi
και σκεφτόμουν πως είχατε δίκιο σε αυτό που γράψατε.
Η δική μου ιστορία είναι παρόμοια,έχω χάσει και εγώ δυστυχώς και φίλους και σε φάσεις πολύ δύσκολες για μένα,κάτι το οποίο με κάνει να δυσκολέυομαι να τα βγάλω πέρα γενικά.
Η ιστορία μου λοιπόν είναι αυτή:
Σταμάτησα να κάνω παρέα με τις καλύτερες μου φίλες πρίν απο 4 χρόνια. Ζούσα και ζώ ακόμα εκτός Ελλάδος οπότε όταν γυρνόυσα Ελλάδα έκανα σαν τρελή νομίζοντας πως τίποτα δεν είχε αλλάξει..Είχαν αλλάξει οι παρέες όμως και η συμπεριφορά των φίλων μου..
Εγώ δεν είμαι άτομο που θα τρελαθεί με την ιδέα των μπουζουκιών ή των κλάμπ,αλλά για το χατίρι των κοριτσιών πήγαινα και χωρίς να κατεβάζω μούτρα!!Χαιρόμουν που ήμουν μαζί τους και δε με πείραζε το μέρος,τέλως πάντων, η μία κοπέλα τότε λοιπόν είχε κάνει σχέση με ένα ψυχωτικό άτομο το οποίο όχι μόνο έκανε συνεχώς έλεγχο σε εκείνη αλλά και σε εμάς και όταν δυσκολευόταν να την βρεί έβριζε εμάς και έθιγε το κατά πόσο έχουμε ήθος.Όταν το έθιξα εγώ στην φίλη μου,μου είπε πως εγώ είμαι περίεργη,παρόλο που ενοχλούνταν και η άλλη μας κολλητή με αυτό.
Κάνοντας λοιπόν εγώ μία καινούρια σχέση με ένα άτομο το οποίο εγώ γνώριζα λίγους μήνες,ο φίλος της κολλητής μου άρχισε να βάζει λόγια και να με βρίζει στον φίλο μου. Οπότε της ζήτησα να τον συγκρατήσει και μου είπε πως πρέπει να επιλέξω εάν προτιμώ να έχω φίλες ή σύντροφο.Κάτι που προφανώς έπρεπε να κάνει η ίδια. Και έτσι της δήλωσα πως φυσικά και θα προτιμούσα εκείνη αλλά όταν θα μου έδειχνε σεβασμό και δεν θα άφηνε τον φίλο της να με βρίζει,χωρίς ουσιαστικά να με ξέρει,αφού είχαμε βρεθέι ελάχιστες φορές.

Η άλλη μας κολλητή δεν είχε μάθει αυτή τη συζήτηση αφού εγώ πίστευα πως θα καταλάβαινε η πρώτη και θα άλλαζε στάση,και άκουσε τα ψέμματα της,πως επέλεξα τον φίλο μου και όχι τα κορίτσια που τα ξερα 10 χρόνια,τα οποία ευτυχώς λίγο καθυστερημένα μέν ξεκαθαρίστηκαν δε,μιάς και έκανε και σε εκείνη τα ίδια μετά από λίγο καιρο. Και συνεχίζουμε την φιλική μας σχέση.Η πρώτη λοιπόν που λέτε χώρισε μετά από κάποιο καιρό με το παιδί και μου είπε πως αποδέχεται πως είχα δίκιο πως την άλλαζε αρνητικά αλλά μετά από αυτό και ενώ εγώ την συγχώρησα και είπα να ξανακάνουμε παρέα,άρχισε να προκαλεί το παιδί που έβγαινα τότε αλλά και τον πρώην μου,παρόλο που ήξερα πως δεν τους θεωρούσε όμορφους και να με βρίζει σε αυτούς.Ο φίλος μου,αφού είχε ανεχτεί την συμπεριφορά της αλλά και την συμπεριφορά του πρώην της δεν ήθελε να της μιλάω και έγινε το συμβάν αυτό η αρχή του κουβαριού για να χωρίσουμε.Κάτι το οποίο δεν με πείραξε και δεν το μετανιώνω,αλλά με έκανε πολύ φοβισμένη στο να ξανα ανοιχτώ σαν άνθρωπος σε άλλα άτομα και με έκανε πραγματικά πολύ περίεργη Με αποτέλεσμα,να είμαι πάρα πολυ προσεκτική με τι άτομα θα κάνω παρέα μετά.

Κάποια στιγμή λοιπόν,γνωρίζοντας κάποιες κοπέλες τις οποίες συμπάθησα πολύ είπα πως δεν θα είμαι τόσο προσεχτική και θα ανοιχτώ μεν,θα λέω ότι σκέφτομαι δε.Αλλά επειδή εκείνες ήταν 5 χρόνια μικρότερες από μένα και δυστυχώς δεν αποδέχτηκαν το να λέω αυτά που με ενοχλούσαν,οπότε αντί να μου πούν αυτά που τις ενοχλούσαν σε μένα, μαζεύαν νεύρα και να τα ξεσπάσαν μια μέρα που τους φώναξα επειδή με αφήσαν να τις περιμένω 50 λεπτά στο κρύο,μόνη στις 12 το βράδυ στο μετρό,χωρίς να ειδοποιήσουν πως θα αργήσουν. Και από εκείνη την ώρα και μετά να μη ξαναμιλήσουμε παρόλο που το προσπάθησα.Βέβαια οι υπόλοιποι φίλοι μου-μας, οι οπόιοι είναι μεγαλύτεροι και απο εμένα, μου λένε πως είναι λάθος μου να ασχολούμαι και να στεναχωριέμαι γιατί εκείνες συμπεριφέρονται σαν να είμαι η μητέρα τους και όχι σαν να είμαι φίλη τους. Η ερωτησή μου εμένα είναι, τι πιστεύετε πως πρέπει να κάνω? Να αφεθώ στο να συνεχισώ να φοβάμαι να εμπιστευτώ ανθρώπους ή να πώ πως όλα αυτά γίνονται για να μαθαίνεις και να ανοιχτώ στους ανθρώπους γύρω μου?

Η απάντηση του Queen.gr

Από τον τρόπο που τα γράφεις χωρίς βέβαια να γνωρίζω την άλλη πλευρά και τι προκάλεσε αυτή τη συμπεριφορά, φαίνεται να έχεις δίκιο. Υπάρχουν άτομα άξεστα και απάιδευτα που δεν έχουν μάθει να συμβιώνουν και να δείχνουν σεβασμό σε άλλους ανθρώπους. Υπάρχουν και άνθρωποι όμως που εκμεταλλεύονται τα κενά στη συμπεριφορά μας και συμπεριφέρονται έτσι όπως θεωρούν ότι τους παίρνει.

Δεν είναι σωστό να αρχίσεις να φοβάσαι και τη σκιά σου περιμένοντας τα χειρότερα από τους άλλους, πρέπει όμως να θέτεις τα όριά σου από την αρχή. Δεν μπορούμε να γίνουμε ούτε επικριτές τον άλλων, ούτε εξιλαστήρια θύματα, ούτε φυσικά να μείνουμε μόνοι μας χωρίς παρέες και γενικότερα συναναστροφές στον κόσμο. Δεν έχει νόημα.

Το θέμα είναι να κάνεις παρέα με άτομα αν βλέπεις ότι ταιριάζετε, αλλά να μην υπερενθουσιάζεσαι και να μην βγάζεις τα προσωπικά σου αμέσως στη φόρα και σε βάθος. Οι φιλίες συνήθως απαιτούν καιρό. Μπορεί φυσικά να κάνεις το 'κλικ' που λέμε, με κάποιον κατευθείαν και να καταλαβαίνεστε απόλυτα χωρίς προβλήματα, σκοπιμότητες, ζήλειες και παρεξηγήσεις.

Τα όρια και η τυπικότητα θέτονται από την αρχή. Όταν λέω τυπικότητα εννοώ τον σεβασμό προς κάποια πράγματα. Το θέμα είναι από πλευράς σου, πως όταν βλέπεις μια λάθος συμπεριφορά, καλό είναι να μην επαναπαύεσαι και μένεις αμέτοχη περιμένοντας την στιγμή της έκκρηξης. Επίσης όταν είδες ότι η φίλη σου δεν ήξερε τι της γίνεται επέλεξες να μην της χαλάσεις χατίρι λέγοντας απλά τι σε ενοχλεί. Το λες, αλλά πρέπει να λες και όχι σε ό, τι σε βλάπτει και σε ό, τι βλέπεις εξ' αρχής ότι σε βλάπτει. Από τη στιγμή που καταλαβαίνεις πως κάποια άτομα διαφέρουν από σένα σε σημείο που δεν υπάρχει σεβασμός ή επικοινωνία μην επενδύεις συναισθηματικά και πάψε να φοβάσαι μην τους χάσεις.

Δεν μπορούν όλες οι παρέες που θα κάνουμε να είναι κολλητοί. Με κάποιους απλά θα μιλάς πού και πού, με άλλους θα βγαίνεις στα τάδε μαγαζιά, με άλλους θα πας θέταρο πχ και με κάποιους αν είσαι τυχερή θα τα κάνεις όλα- ή έστω θα μοιράζεσαι τα προσωπικά σου ακόμη κι αν δεν μοιράζεσαι ολόκληρη την καθημερινότητά σου. Θα τεστάρεις ποιοι αξίζουν και με ποιους τα πας καλά, και κατόπιν θα δεθείς. Επίσης όταν κάτι σε βλάπτει το κόβεις. Εξηγείς και 'χαιρετάς' αν δεν δεις κάτι να αλλάζει. Τόσο απλά. Αν δεν είναι δική σου ευθύνη, δεν χεριάζεται κόπος. Αν θέλει ο άλλος θα το σεβαστεί και θα πράξει ανάλογα. Φυσικά για να το απαιτείς αυτό και να το παίρνεις θα πρέπει κι εσύ να φέρεσαι ανάλογα. Κανείς δεν είπε πως οι ανθρώπινες σχέσεις είναι εύκολες, αν πετύχουν όμως είναι ό, τι πιο όμορφο!

Μπορείτε να μας στέλνετε τις ερωτήσεις σας εδώ