Μου αρέσει πολύ μια κοπέλα, αλλά εκείνη «παίζει» με 2 άλλους που δεν αξίζουν καθόλου. Δεν της έχω πει τι νιώθω, γιατί ξέρω ότι θα με απορρίψει. Τι να κάνω;
Καλησπέρα,
Έχω αρχίσει να έχω συναισθήματα για κάποια. Δυστυχώς δεν μπορώ να πω το ίδιο για εκείνη. Φαίνεται ξεκάθαρα ότι δεν καίγεται. Μου είναι αρκετά δύσκολο να νιώθω τόσα πολλά μετά από αρκετό καιρό χωρίς ανταπόκριση, γιατί πολύ απλά δεν την καίω. Είναι ανάμεσα σε 2 άλλους οι οποίοι είναι γνωστοί μεταξύ τους. Και ο ένας της λέει πράγματα τρελά τα οποία δηλώνουν το τι είναι (άπιστος, δεν σέβεται, δεν εκτιμάει και ανώριμος, αλλιώς πως να θέλει να κάνει κάτι μαζί της χωρίς να θέλει να χωρίσει). Ο άλλος; Απλά πες μου τους φίλους σου να σου πω ποιος είσαι.
Στο θέμα μου.
Γιατί δεν μπορώ απλά να την ξεχάσω; Να συνεχίσω τη ζωή μου; Γιατί δεν θέλω να τι δω να μπλέκει να πληγώνεται; Γιατί με νοιάζει; Γιατί απλά δεν σκέφτομαι να βρω κάποια να πάρω και εγώ λίγο χαρά; Γιατί δεν φεύγω; Για όλα φταίει το χαμόγελο του αγγέλου που έχει.
Δεν της έχω πει τι αισθάνομαι. Μόνο τσιμπηματάκια της δείχνω και όταν ρώτησε, της είπα μόνο ο χρόνος θα δείξει. Αν της πω ξέρω ότι θα με απορρίψει.
Αγαπητέ φίλε,
Καταρχήν συγχαρητήρια για την ύπαρξή σου. Είχα την εντύπωση ότι το είδος σου (ξέρεις, αυτό του αγνού, αλλά γεμάτου έρωτα) είχε εξαφανιστεί από την περίοδο της Περηφάνιας και Προκατάληψης και πλέον υπήρχε μόνο σε ρομαντικές ταινίες. Ξέρεις, αυτές που θα μπορούσαν να ανήκουν και στην κατηγορία επιστημονικής φαντασίας. Δεν ήξερα ότι είσαστε ακόμα εκεί έξω.
Κατά δεύτερον θα ήθελα να μείνω λίγο στην ατάκα σου «πες μου τους φίλους σου να σου πω ποιος είσαι». Αν κι εγώ τη χρησιμοποιώ αυτή την ατάκα που και που, διαφωνώ με το μήνυμα που θέλει να περάσει. Για την ακρίβεια είναι πέρα για πέρα λάθος. Διότι αν ίσχυε, τότε θα έβλεπες τους φίλους μου και θα έλεγες «ρε, αυτός είναι γαμώ τα άτομα. Τι καλό παιδί; Σούπερ». Τι λάθος συμπέρασμα θα ήταν αυτό φίλε μου, τι λάθος!
Δεν θα μπω στο τριπάκι να σου απαντήσω σε όλη αυτά τα «γιατί;» που έχεις γράψει, γιατί την καλύτερη απάντηση τη δίνεις από μόνο σου. Όπως είπες είναι το χαμόγελό της και όλο αυτό που δημιουργεί μέσα σου. Άρα την ξέρεις από μόνος σου την απάντηση.
Ούτε θα αναλύσω γιατί είναι ανάμεσα σε αυτούς τους δύο τύπους, που όπως μου λες δεν αξίζουν μία. Έχω κουραστεί να λέω πως όλες οι γυναίκες περνάνε τη φάση που δεν γουστάρουν τα καλά παιδιά. Θέλουν ένταση με κάποιον που το παίζει τυπάκος και μάγκας, γιατί πιστεύουν ότι θα ζήσουν ένα μεγάλο πάθος. Κάποιες φορές πετυχαίνει, κάποιες άλλες όχι, αλλά η κατάληξη είναι πάντα η ίδια. Χωρισμός (είτε με κλάματα, είτε με απορίες τύπου «πως έμπλεξα εγώ μαζί του»). Τόσο απλά.
Το μοναδικό όμως που θα σου πω είναι ότι έχεις κάνει ένα μεγάλο λάθος. Αν νιώθεις τόσα πολλά για εκείνη, πρέπει να της το δείξεις και να της το πεις. Τι σημαίνει «δεν της έχω πει τι αισθάνομαι»; Δηλαδή πότε περιμένεις να το κάνεις; Και sorry αλλά ούτε δέχομαι τη δικαιολογία σου «ξέρω ότι θα με απορρίψει». Και τι έγινε δηλαδή; Εμπειρία της ζωής είναι και το «όχι». Όσο και να το αποφεύγεις, κάποια στιγμή θα το ακούσεις. Και πίστεψέ με, όσο μεγαλύτερος είσαι που θα το ακούσεις, τόσο περισσότερο θα πονέσει.
Για αυτό μάζεψε τις δυνάμεις σου, κάτσε απέναντί της και πες της το. Όπως τα έγραψες σε μένα για το τι νιώθεις για αυτήν. Τελεία, μόνο αυτό έχω να σου πω. Κι αν δεν κάτσει η όλη κατάσταση, μην τα βάψεις και μαύρα. Θα είσαι πολύ καλύτερα από το να τη βλέπεις να παίζει με δύο χάπατα και εσύ να κάθεσαι και να ονειρεύεσαι.
Έλα, δεν είναι καιρός για να δειλιάζουμε...
