Με έκανε σαν αυτόν και μετά με χώρισε ξαφνικά

Το γράμμα της αναγνώστριας

Καλησπέρα σας παιδιά! Είμαι καινούρια εδώ! Σήμερα θα ήθελα να σας μιλήσω για τον χωρισμό μου έτσι ώστε να πάρω διαφορετικές απόψεις σχετικά με το θέμα. Είμαι 18 χρονων. Ήμουν με το αγόρι μου κοντά ένα χρόνο, για εμένα δεν είναι και πολύ μεγάλο χρονικό διαστημα απλώς πιστεύω πως είχαμε περάσει δυνατές στιγμές και δεν θα θεωρούσα αυτή τη σχέση απλή. Από την αρχή φαινόταν τρελά ερωτευμένος, ήθελε να με βλέπει κάθε λεπτό, του άρεσαν όλα πανω μου, με έπαιρνε από το σχολείο, μου έλεγε ακριβώς τι έκανε, που πηγαινε, κάθε ένα λεπτό είχα μήνυμά και τηλέφωνό του από το πού βρίσκεται. Ήταν πολύ κτητικός και απίστευτα ζηλιάρης, είχε κάνει απίστευτες σκηνές, γενικά έπινε αρκετά μέχρι και που με χτυπούσε χωρίς να το θελει και μετά έκλαιγε συνέχεια. είχα ξεχάσει τι θα πει πάρτυ, κοντά ρούχα και φίλοι αγόρια. Έκφραζε έντονα και από πολύ νωρίς τα συναισθήματά του για μένα, κάθε βραδυ μιλούσαμε στο τηλέφωνο πριν κοιμηθούμε και μου έλεγε συνέχεια το πόσο σοβαρά με βλέπει..Εγώ δεν ήμουν ποτέ άνθρωπος που πίστευε στισ μεγάλες κουβέντες αλλά με είχε θεοποιήσει τόσο που άρχιζα να τα πιστεύω. Με γνώριζε παντού και μετά από κάποιο καιρό άρχισε να μου λέει πως το βλέπει πολύ σοβαρά μαζί μου, ότι είμαι η γυνάικα της ζωής του, ότι ξέρει πως δεν πρόκειται να με βαρεθεί ποτέ,ότι δεν θα με χωρίσει ΠΟΤΕ! μόνο αν τον απατήσω ή αλλάξω σαν άνθρωπος. Αυτά συνέχιζε να τα λέει για πάρα πολύ μεγάλο διάστημα. Μου έλεγε πως δεν έχει ξαναερωτευτεί ποτέ και πως αν γίνει κάτι και τσακωθούμε αυτός θα προσπαθήσει να μην με χάσει με τίποτα..Έκλαιγε στο τηλέφωνο για μένα με εβαζε να ορκίζομαι πως δεν θα τον αφήσω ποτέ και ορκιζόταν και εκείνος για όλα αυτά που έλεγε.Σχεδίαζε με το που τελειώσω τις πανελλήνεις να πάμε διακοπές και μετά αφού μαζέψουμε κάποια χρήματα να βρούμε αργότερα βέβεαι μέχρι και σπίτι.. Εγώ εξακολουθούσα να μην πιστεύω λέξη αλλά μάρεσαν όλα αυτά. Μετά από κάποιους μήνες άρχισα ξαφνικά να αλλάζω, να ζηλεύω παθολογικά, να κοιτάζω τα μάτια του προς τα που κοιτάνε, να μην συμφωνώ με το να βγει με τουσ φίλους του, να τον παίρνω τηλέφωνα να τσεκάρω, και το κυριότερο άρχισα συνέχεια να του λέω για τις πρώην του. Τι αυτές τις είχε στην πρώτη γυμνασίου τι στο δημοτικό τα είχα χάσει και του κανα σκηνές. Μέχρι και από το σπίτι τον είχα πετάξει, μέχρι και από μία μπυραρία έίχα σηκωθεί και είχα φύγει επειδή νόμιζα πως κοιτόυσε άλλη. Γενικώς τα είχα χάσει, δεν ήξερα το γιατί, αλλά καταλάβαινα πως δεν ήταν φυσιολογική ζήλεια.Μου είχαν γίνει όλα έμμονη ιδέα. Αλλά το περίεργο ήταν πως εκέινος είχε ηρεμήσει και εγώ είχα γίνει έτσι. Και τώρα αρχίζει το ζουμί..Ενώ κάπως αυτά ξεπεράστηκαν άρχισε ξαφνικά εκέινος να απομακρύνεται από μένα.. Πίστευα πως ήταν ιδέα μου. Κάθε φορά που βγαίναμε ήταν και οι φίλοι του, όχι πια οι δυο μας.Δεν με καλούσε συχνά σπίτι του,δεν ερχόταν πολύ στο δικό μου και αυτό που παρατήρησα ήταν συνέχεια με τουσ φίλους του. Άρχισε ξαφνικά τις δικαιολογίες πως κάποτε εγώ θα τον παρατήσω και δεν πρεπει να αφηνει τουσ φιλους του γιατι αυτοι θα ναι παντα διπλα ενω εγω οχι. Το χε σιγουρο πως θα τον αφησω μου λεγε πως φαινεται οτι θα χωρισουμε οτι αλλιως τα θελε μαζι μου αλλιως του βγηκαν. μετα τα ξαναβρησκαμε μετα παλι τα ιδια αυτος.. Και εντελως ξαφνικα ουτε καν θυμαμαι πρεπει να ταν μεσα μαρτιου σταματησε να με παιρνε και τηλεφωνα πολλα, ουτε μηνυματα ιδιαιτερα ουτε τιποτα. Και η καραμέλα ήταν δεν είμαι καλα δεν εχω διαθεση απλα δν ειμαι καλα αυτο το διαστημα δν εχει αλλαξει τιποτα και δεν εχει αλλαξει τιποτα. αυτο το λεγε για κανα δυο βδομαδες ακομα αλλα ειχε σταματησει τελειως να ενδιαφερεται..Μιλησα με τον φιλο του και μου πε πως εχει ξενερωσει που τσακωνομαστε συνεχεια πο του τα πριζω που ζηλευω απιστευτα. Σε μενα δν παραδεχόταν κάτι..Του κοπανούσα αυτα που μου λεγε τοοοσο καιρό και έλεγε πως δεν εχει αλλαξει κατι αλλα ήταν γελοίο αφου ηταν φως φαναρι..Ε με λιγα λογια με ειχε αφησει χωρις να τν καταλαβω εγω τον πηρα τηλ και του κανω τελικα τι θα γινει και μου κανει εγω πιστευω πως δεν παει αλλο σου πα τουσ λογουσ αισθανομαι ψυχικα ηρεμος δεν εχω το νου μου που εισαι τι κανεις τι φορας δεν παθαινω ταχυπαλμίες δεν μπορώ αλλο την γκρίνια. εγω του ξανακοπανησα ο,τι μου χε πει τοσο καιρό και μεχρι τελευταια στιγμη δεν τα παιρνε πισω..αλλά ήταν αστείο πως γινόταν με θεωρούσε ακόμα γυναίκα της ζωής του ενώ με άφησε και μάλιστα πρώτος ενώ όλο το χρόνο έκλαιγε και μου βαζε στοιχήματα πως εγώ θα τον παρατήσω και ουτε προσπαθησε για κατι να ξαναείμαστε μαζι ειλικρινα δεν καταλαβαινω...Με αφησε και μες τισ παννελληνιες που τοτε μου λεγε πως θα με στηριζει και μου πε πως αυτα ειναι συναισθηματα και πως δεν τα ελεγχει..Δεν ηθελε καν να συναντηθουμε τελευεταια φορα, ενώ βεβεαια και πριν ειχαμε αλλες δυο βδομαδεσ να συναντηθουμε..με διελυσε..μου ορκιστηκε στη ζη τησ γιαγιας του που την υπεραγαπαει οτι δεν εχει σκοπο να κανει τπτ με καμια αλλα προσ το παρόν θελει να ηρμεησει..τον εβαλα να ορκιστει πως ειναι οριστικο και δεν ορκιζοταν, δεν απεκλισε το γεγονος να ξαναειμαστε μαζι αλλα δεν πηρα και κατι ξεκαθαρο ηταν πολυ ψυχρος απενανατι μου που αυτος ελιωνε αυτο δεν μπορω να καταλαβω πως αλλαξαν ολα ξαφνικα..Πάντως πιστευω και στην μαγεια γενικοτερα η στη γλωσσοφαγεια πολλες ηθελαν να χωρισουμε αλλα και αυτη η ξαφνικη αποτομα πολυ αποτομα ειλικρινα αλλαγη με εκανε να πιστευω τετοια πραγματα...

Η απάντηση του Queen.gr

Αν ισχύουν όλα αυτά, πρέπει να κάτσεις και να σκεφτείς καλά πόσο τελικά γνωρίζεις τον εαυτό σου. Δεν υπάρχει κανένα απολύτως ξαφνικό σε όλη την ιστορία, καμία ανεξήγητη αλλαγή που θα μπορούσε να αποδοθεί σε μάγια. Αυτά είναι βλακείες. Όπως ανωριμότητες και υπερβολές είναι οι φράσεις 'γυναίκα της ζωής μου', 'για πάντα μαζί', 'δε θα χωρίσουμε ποτέ', 'έλα να μείνουμε μαζί' κλπ στα 18 σου.

Η αλλαγή του είχε ξεκινήσει πολύ καιρό πριν. Όταν δεν βγαίνατε πια μόνοι, όταν άρχισες να ζηλέυεις, να βλέπει γενικώς ότι τον θες και έχει καταφέρει να σε κολλήσει. Οι ανασφαλείς και ζηλιάρηδες άνθρωποι, συνήθως είναι και drama queens. Αρχικά έπρεπε να τον έχεις παρατήσει από όταν σήκωσε χέρι πάνω σου. Το κλάμα και η ζήλεια δεν σημαίνουν ότι σε θέλει. Σημαίνουν ότι δεν σε σέβεται ιδίως όταν σε χτυπά ή σου επιβάλλει στάση ζωής που δεν σε εκφράζει.

Αυτό ακριβώς προσπαθούσε να κάνει. Να εγκλωβίσει το συναίσθημά σου για να είναι σίγουρος πως δεν θα φύγεις. Να σε πείσει ότι μόνο εκείνος σου δίνει την αξία που σου ταιριάζει. Δεν ισχύει κάτι τέτοιο όμως στις φυσιολογικές σχέσεις. Τα συνεχή τηλέφωνα μοιάζουν με πλύση εγκεφάλου. Οι αναφορές που είμαι και τι κάνω, γίνονται ρουτίνα. Σε ελέγχει και δεν το καταλαβαίνεις. Καταλήγει να σου γίνεται κι εσένα συνήθεια σχεδόν εξαρτητικά, οπότε όταν νιώθεις κάτι να αλλάζει αυτόματα θες πίσω τη ρουτίνα σου. Αυτό που έχεις μάθει. Την ασφάλειά σου. Αρχίζεις να φέρεσαι με το δικό του τρόπο προκειμένου να τον κερδίσεις πίσω. Γιατί έτσι νομίζεις θα καταλάβει.

Το πιεστικό, παράλογο, υπερενθουσιώδες και κτητικό σε τέτοιο βαθμό ενδιαφέρον, δεν είναι σχεδόν ποτέ πραγματικό. Το θέμα είναι να μην μένουμε σε τέτοιες καταστάσεις, γιατί χάνουμε τον εαυτό μας. Κανονικά θα έπερεπε να χαίρεσαι που τελείωσε αυτή η σχέση.

Μπορείτε να μας στέλνετε τις ερωτήσεις σας εδώ