Όχι δε θα πάρω

Πριν από δύο χρόνια βρισκόμουν στη Νάξο, στο μπαρ κάτι φίλων. Δεν είχα πάει με παρέα στο νησί γιατί προτιμούσα να είμαι μόνη μου και εντελώς ανεξάρτητη, ωστόσο ήξερα αρκετό κόσμο από εκεί και είχα μονίμως παρέα. Εκείνο το βράδυ μιλούσα με διάφορους και τα περνούσα πολύ όμορφα, μέχρι που ξαφνικά είδα απέναντί μου έναν τύπο όχι ιδιαίτερα όμορφο αλλά με πολύ ωραίο στυλ. Ειδικά το βλέμμα του ήταν τόσο διαπεραστικό που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί μέχρι και δήθεν.
Τέλος πάντων γνωριστήκαμε και ενώ ο τύπος έφευγε σε ένα τέταρτο, τελικά έκατσε άλλες τρεις ώρες. Μιλούσαμε ασταμάτητα, βρήκαμε κοινούς γνωστούς και έφτασα σε σημείο να σκέφτομαι «Αυτός είναι ο πατέρας των παιδιών μου». Η αλήθεια είναι ότι είχα επηρεαστεί από έναν αστρολογικό χάρτη που μου είχε βγάλει ένας φίλος και που προέβλεπε πως εκείνο το καλοκαίρι θα γνώριζα τον άντρα της ζωής μου (εννοείται πως δεν τον γνώρισα) και ήμουν ιδιαίτερα θετική απέναντί του. Καταλήξαμε στο σπίτι του (είναι από τη Νάξο) να μιλάμε, να μου δείχνει κάτι συλλογές, κάτι βιβλία και κάτι τέτοια και αφού μπουχτήσαμε κουλτούρα, μπήκαμε στο ψητό.
Δεν θα πω ότι ήταν μικρό (αν και δεν ήταν και κάτι το ιδιαίτερο), θα πω όμως ότι μέσα σε 10 λεπτά όλα τα όνειρά μου για μια ευτυχισμένη συντροφική ζωή γκρεμίστηκαν. Ο τύπος ήταν απαράδεκτος, με παρανοϊκές γκριμάτσες και καλά πορνοστάρ, με ήχους και βογκητά ακραίου χαρακτήρα, γελοίες κινήσεις και απολύτως καμία ικανότητα να με ικανοποιήσει. Έφυγα άρον άρον και είπα πως δεν θα το ξανακάνω ποτέ.
Όταν τον ξαναείδα, με ρώτησε γιατί τον αποφεύγω και εγώ –επειδή με χαρακτηρίζει η ειλικρίνεια- του είπα την αλήθεια, δηλαδή ότι δεν ταιριάζαμε σεξουαλικά (δεν ήταν ανάγκη και να τον προσβάλω). Μου δικαιολογήθηκε και μου ζήτησε μια δεύτερη ευκαιρία, την οποία μετά από αρκετές διαπραγματεύσεις του έδωσα.
Ανάθεμα την ώρα και τη στιγμή όμως, γιατί τελικά ήταν ακόμα χειρότερος απ' ότι νόμιζα (μάλλον την πρώτη φορά ήμουν αρκετά μεθυσμένη και δεν καταλάβαινα το βαθμό της γελοιότητας). Εννοείται πως από τότε λέγαμε μόνο καμιά καλησπέρα...
Λένα, 27