Είμαι 27 και δεν είχα ποτέ σχέση γιατί η μητέρα μου που πιστεύει πως πρέπει να παντρευτώ τον πρώτο που θα βρω. Εγώ όμως θέλω να ζήσω. Τι να κάνω;
Αγαπητέ Dr. Love
Είμαι 27 χρονών και το πρόβλημα μου είναι το εξής: η μάνα μου είναι πολύ συντηρητική σε θέματα σχέσεων. Μου έλεγε να ψάξεις να βρεις το ταίρι σου και να κάνεις μια σχέση στη ζωή σου γιατί μου λέει ο άντρας που θα παντρευτείς αν είχες και άλλους θα σε θεωρήσει π%$τ@ν@. Όταν πάω να της ανοίξω κουβέντα και να πω την άποψη μου ότι δεν μου αρέσει αυτό που λέει, μου λέει σταμάτα θα με πιάσει πονοκέφαλος.
Λέει επίσης ότι το να έχουν 2 άνθρωποι σχέση και να μην καταλήξει κάπου αυτό το θεωρεί εξτρίμ. Δεν θέλω να κάνω αυτό που μου λέει, δεν το έχω σκεφτεί ποτέ έτσι, βλέπω συνομήλικές μου που είχαν σχέσεις και πρώην και ζηλεύω. Θέλω και εγώ. Δεν θέλω να πάω με τα μυαλά της μάνας μου που είναι κολλημένη στο 1950.
Είμαι 27 και ήθελα να έχω από 20 χρονών σχέσεις αλλά δεν ήμουνα τολμηρή να κάνω. Έφτασα 27, πότε θα κάνω σχέσεις; Δεν μου αρέσουν καθόλου αυτά που λέει η μάνα μου. Τι με συμβουλεύεις; Είμαι απελπισμένη...
Αγαπητή φίλη,
Κοίτα να δεις. Αν σήμερα το βράδυ έπαιρνα τη φίλη μου και πηγαίναμε στον κινηματογράφο (απογευματινή φυσικά) για να δούμε τη νέα ταινία της Αλίκης και του Δημήτρη (ξέρεις, Βουγιουκλάκη και Παπαμιχαήλ), μετά τρώγαμε και μια σοκολατίνα στο ζαχαροπλαστείο και στο τέλος την γύρναγα σπίτι στις 10 το βράδυ, την φύλαγα στο μάγουλο και αυτό 2 τετράγωνα μακριά από το σπίτι της για να μην μας δει η κουτσομπόλα της γειτονιάς, θα έλεγα ότι καλά τα λέει η μάνα σου γιατί ζούμε στη δεκαετία του '60!
Αλλά επειδή βλέπω ότι η τηλεόρασή μου είναι έγχρωμη και το κινητό γράφει 7/6/2013, η γνώμη μου είναι αυτή...
Δεν θα κρίνω αν έχει δίκιο ή άδικο σε αυτά που λέει η μητέρα σου. Δικαίωμά της είναι, τα «πιστεύω» της είναι, η λογική της είναι. Μεγάλωσε με έναν τρόπο και μαγκιά της που τον τιμάει ακόμα. Το θέμα είσαι εσύ. Και που το συζητάς με τη μητέρα σου.
Δεν ξέρω αν γνωρίζεις για τη σχέση ανάμεσα στους γονείς και τα παιδιά. Ο ρόλος των γονιών είναι να τα μεγαλώσουν με τη δικιά τους λογική και ο ρόλος των παιδιών είναι να κάνουν τα αντίθετα ώστε να μάθουν τη ζωή. Έτσι το έχω δει εγώ το θέμα. Η μία πλευρά θέλει να προστατεύει και η άλλη να ανακαλύπτει.
Άρα το πρόβλημα δεν είναι η μητέρα σου, αλλά εσύ που δεν ρισκάρεις. Είσαι 27 ετών και πρέπει να σταθείς στα πόδια σου. Από όλες τις πλευρές, και επαγγελματικά και προσωπικά. Και επειδή νιώθω ότι μένεις ακόμα στο ίδιο σπίτι με τη μάνα σου, μάλλον ήρθε ο καιρός να κάνεις την επανάστασή σου. Και εννοώ ανεξαρτησία και εμπειρίες.
Η μάνα σου θα συνεχίσει να λέει τα δικά της. Αλλά εδώ μιλάμε για τη δικιά σου ζωή. Άρα αν θέλεις άλλα πράγματα κηνύγησέ τα. Δεν είναι εύκολο, δεν είναι πάντα ωραίο (ναι, υπάρχουν και στην ελευθερία στεναχώρια και άγχος), αλλά είναι 100 φορές καλύτερο από το να μείνεις σε μια γυάλα προστασίας. Και όταν φτάσεις στα 50 να γυρίσεις πίσω για να δεις τι έχεις κάνει στη ζωή σου και να ανακαλύψεις ένα κενό.
Την έκανε εκείνη τη ζωή της, τώρα είναι η σειρά σου...
ΥΓ. Είδες που είπα «δεν είναι εύκολο, δεν είναι πάντα ωραίο» πιο πάνω; Απλά το ανέφερα για να μην μου πεις μετά από καιρό «αλλιώς μου τα είπες»! Να εξηγούμαστε...
