Παράλληλη σχέση
Όταν η σάρκα κυριεύει το μυαλό και οδηγεί σε μπερδεμένες καταστάσεις.
Είμαι παντρεμένη εδώ και πέντε χρόνια και έχουμε με το σύζυγό μου ένα παιδί. Γέννησα λίγους μήνες μετά το γάμο , οπότε η ηλικία του γιου μας μαρτυρά και τα γαμήλια χρόνια μου.
Με τον άντρα μου είμαι πολύ ευτυχισμένη, τον αγαπώ πολύ και δεν είχα σκεφτεί ποτέ πως θα μπορούσα να τον απατήσω, πως θα γινόμουν μια από εκείνες τις γυναίκες που μέχρι τώρα κατέκρινα. Λογάριαζα, όμως, δίχως τον ξενοδόχο, ή μάλλον χωρίς να έχω λάβει υπόψη το πόσο εύκολα ο πόθος της σάρκας μπορεί να κυριεύσει το μυαλό. Τον εραστή μου τον βρήκα στο πρόσωπο του συζύγου της νονάς του γιου μου. Τον είχα δει αρκετές φορές, αλλά δεν τον γνώριζα τόσο καλά όσο την κουμπάρα μου.
Για να πάρουμε, όμως, τα πράγματα με τη σειρά, η κουμπάρα μου αυτή γνώρισε τον μελλοντικό άντρα της λίγο μετά τη βάφτιση του γιου μου και μετά από περίπου τέσσερα χρόνια σχέσης αποφάσισε να τον παντρευτεί. Εμάς μας τον γνώρισε πριν περίπου τρία χρόνια, αλλά δεν είχαμε ιδιαίτερες επαφές, καθώς εκείνος ταξίδευε συνεχώς και έλειπε συχνά.
Το καλοκαίρι, όμως, δύο χρόνια πριν έτυχε να πάμε μαζί διακοπές. Εγώ, ο άντρας μου, η κουμπάρα μου και εκείνος. Χωρίς το παιδί μου μαζί ένιωθα τόσο ξένοιαστη και έτοιμη να ξεκουραστώ και να ξεδώσω. Περνούσαμε υπέροχα, μπάνια, ηλιοθεραπεία, φαγητά, ποτά και ξενοιασιά. Ώσπου ένα μοιραίο βράδυ, σε μια έξοδό μας, εκείνος άρχισε επιδέξια και πολύ διακριτικά να με φλερτάρει. Κολακεύτηκα (είναι πολύ ωραίος άντρας) και του άφησα χώρο να συνεχίσει βλέποντας το σαν παιχνίδι. Μόνο που το παιχνίδι «χόντρυνε» και λίγο μετά τον ακολούθησα στην τουαλέτα, όπου τον ικανοποίησα μέσα σε 5 λεπτά. Το ίδιο συνέβη και την επομένη στη θάλασσα, στο καράβι του γυρισμού και πίσω στην πόλη μας, όπου όποτε βρίσκαμε ευκαιρία βρισκόμασταν. Ο άντρας μου και η γυναίκα του δεν κατάλαβαν ποτέ τίποτε και συνεχίζουν να μην υποψιάζονται το παραμικρό.
Αυτή η ιστορία συνεχίζεται από τότε στην ουσία σαν μια παράλληλη σχέση και για τους δυο μας. Δεν ξέρω που θα μας βγάλει και ούτε θέλω να φανταστώ τη συνέχεια, ούτε θα σας μιλήσω για τις τύψεις, τα συμπλέγματα και το τι γίνεται μες στο κεφάλι μου. Ήθελα απλά κάπου να την πω για να «φύγει» από μέσα μου.
Χ, ετών 33