Έχω ένα μεγάλο πρόβλημα με τον φίλο μου, γιατί όσο καλό παιδί κι αν είναι, είναι και πολύ τσιγκούνης. Τι κάνεις σε αυτές τις περιπτώσεις;
Γεια σας,
Είπαμε ναι! Περνάμε κρίση ως χώρα. Ναι, περνάνε και οι σχέσεις κρίση, αλλά στην περίπτωση μου δεν χρειαζόταν.
Είμαι 24, είμαι σε σχέση με ένα παιδί 27 χρονών με τη δουλειά του και το σπίτι του και τα ενοίκια που παίρνει από τα άλλα 3 σπίτια που έχουν οικογενειακώς (δεν αφορά κανέναν... Απλά ήθελα να έχετε μια εικόνα).
Κάθε φορά που βγαίνουμε βόλτα, το πορτοφόλι του έχει μέσα το πολύ 5 ευρώ. Είναι τόσα όσα έχει σκοπό να χαλάσει. Προφανώς και δεν με κερνάει ποτέ (εξάλλου κι εγώ είμαι από εύπορη οικογένεια), αλλά κάθε φορά που είναι να πληρώσουμε ποτέ δεν έχει πει "κρατήστε και για τα 2" η' "κράτα τα ρέστα"! Μετράει ακόμα και το 5λεπτο που έχει στο πορτοφόλι του! Διακοπές πήγαμε μετά από 1μιση χρόνο στο Ναύπλιο και μαντέψτε: σε 4 μέρες χάλασε 20 ευρώ, πέρα απ το ξενοδοχείο! Δεν ευχαριστηθήκαμε τίποτα μα τίποτα. Ακόμα και οι φίλοι του το ξέρουν αυτό.
Δεν με νοιάζει που δεν με κερνάει. Δεν ψάχνω αυτό, αλλά ένα δώρο στα γενέθλια μου ποτέ δεν έφερε! Γενικά δεν νιώθω ασφάλεια! Έχει τύχει να έχουμε βγει ξεχωριστά με τις παρέες μας αλλά στην ίδια περιοχή και στο τέλος δεν ήθελε να με πάρει από εκεί που ήμουν, για να μη χαλάσει βενζίνη. Ενώ μένουμε δίπλα, να αναγκαστώ να πάρω ταξί! Αυτά που γράφω είναι τα λιγότερα. Ενώ είναι πολύ ερωτευμένος μαζί μου, είναι πολύ τσιγκούνης και σιγά σιγά ξενερώνω. Πως να το αντιμετωπίσω;
Αγαπητή φίλη,
Η αλήθεια είναι ότι εξαιτίας της κρίσης όλοι έχουμε γίνει, λίγο πολύ, τσιγκούνηδες. Βέβαια δεν έχουμε εύπορη οικογένεια και τα ενοίκια τριών σπιτιών από πίσω.
Ok, πες ότι μέχρι κάποιο βαθμό μπορώ να καταλάβω τις οικονομικές ανησυχίες του (άλλωστε ποτέ δεν ξέρεις τι ξημερώνει), αλλά ο δικός σου έχει σπάσει τα ρεκόρ τσιγκουνιάς. Δηλαδή στο λεξικό, δίπλα στην λέξη «τσιγκούνης», πρέπει να βρίσκεται η φωτογραφία του.
Και ναι, μπορώ να πω ότι σε καταλαβαίνω. Γιατί, όπως και να το κάνεις, με τέτοια νοοτροπία δεν χαίρεσαι τη ζωή σου. Δεν σου λέω να βγαίνεις και να τα σκορπάς αριστερά και δεξιά, αλλά όχι να φτάσεις και στο αντίθετο άκρο.
Κοίτα να δεις. Με δύο τρόπους το αντιμετωπίζεις αυτό: είτε άμεσα, είτε έμμεσα. (Ναι σε φώτισα τώρα, ξέρω). Κάτσε να σου εξηγήσω.
Άμεσα: Τον πιάνεις όμορφα και ωραία και του λες το πρόβλημά σου. Του εξηγείς ότι δεν είναι το κέρασμα, αλλά η μιζέρια. Του λες ότι ξενερώνεις με αυτή τη συμπεριφορά κι αν είναι τόσο ερωτευμένος θα προσπαθήσει να αλλάξει για χάρη σου. Δεν λέω ότι θα του αρέσει, αλλά...
Έμμεσα: Έχετε βγει, και την ώρα που έρχεται ο λογαριασμός, σηκώνεσαι και του πετάς ένα «σε περιμένω στο αμάξι». Ή όταν δεν σε ξαναπάρει με το αμάξι, ενώ είστε δίπλα, για να σε γυρίσει σπίτι τότε του λες «ok, δεν πειράζει, θα με γυρίσει ο Παναγιώτης». Κι ας μην υπάρχει Παναγιώτης, απλά ένα όνομα που δεν ξέρει.
Ή στην τελική βάλ' τον να βλέπει κάθε μέρα την «Χριστουγεννιάτικη ιστορία» μήπως και τρομάξει στο τέλος!
Εγώ προτείνω πάντως τον άμεσο δρόμο. Όλα δείχνουν ότι έτσι ο άνθρωπος ξυπνάει πιο εύκολα (και πιο γρήγορα).
ΥΓ.: Btw καλό το γράμμα σου, αλλά δεν είδα πουθενά για το πώς νιώθεις εσύ. Και αν δεν νιώθεις, δεν χρειάζεται να κάνεις τίποτα από τα παραπάνω. Απλά να χωρίσεις. Σωστά;
ΥΓ.1: Btw vol.2, το παραπάνω γράμμα μπορεί να μην είναι ο καλύτερος οδηγός για το πώς θα κάνεις φίλους, αλλά σίγουρα είναι ο καλύτερος οδηγός για το πώς να κάνεις λεφτά!
